به گزارش ایسنا، تیم‌های ملی فوتبال جهان به خصوص ۳۲ تیم حاضر در جام جهانی قبل از شروع این رقابت‌ها دیدارهای دوستانه‌ای را برگزار می‌کنند. تیم ملی ایران هم نوزدهم آبان (احتمالا در تهران) به مصاف تیم ملی نیکاراگوئه می‌رود.

تیم ملی نیکاراگوئه برای افراد بسیاری ناشناخته است و احتمالا انتقادهایی هم به انتخاب این تیم برای انجام بازی دوستانه وجود خواهد داشت. در ادامه با این تیم آشنا می‌شویم.

*آشنایی با جغرافیای نیکاراگوئه

نیکاراگوئه کشوری اسپانیایی زبان و بزرگترین کشور آمریکای مرکزی است. پایتخت آن ماناگوآ است و از شمال با هندوراس و از جنوب با کاستاریکا همسایه است. در ساحل شرقی آن دریای کارائیب و در ساحل غربی آن اقیانوس آرام قرار دارد.

جمعیت نیکاراگوئه حدود ۶ میلیون نفر است. نیکاراگوئه به کشور مثلثی شناخته می‌شود.

*تیم ملی فوتبال نیکاراگوئه

تیم ملی نیکاراگوئه عضو اتحادیه فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی است که به عنوان کونکاکاف شناخته می‌شود. آمریکا، کانادا، مکزیک و کاستاریکا به عنوان نمایندگان این منطقه راهی جام جهانی فوتبال شدند.

نیکاراگوئه در دور انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ ناکام بود و در دور نخست بعد از دوم شدن در گروه خود پایین‌تر از هاییتی، خیلی زود از انتخابی جام جهانی کنار رفت.

تیم ملی نیکاراگوئه در رده‌بندی فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی در رتبه شانزدهم و در جایگاه ۱۴۲ جهان قرار دارد.

*بازیکنان و مربیان

شاکله اصلی این تیم را بازیکنان شاغل در لیگ نیکاراگوئه تشکیل می‌دهند. با این حال هشت بازیکن لژیونر در تیم ملی نیکاراگوئه حضور دارند که در لیگ‌های پاراگوئه، کاستاریکا، هندوارس، السالوادور، لیتوانی و نروژ به میدان می‌روند. 

ارزشمندترین بازیکن نیکاراگوئه، آریاگنر اسمیت، مهاجم تیم FK Panevezys است که در لیگ لیتوانی به میدان می‌رود. سایر بازیکنان هم شناخته شده و سرشناس نیستند.

سرمربی این تیم مارکو فیگوئرا، مربی ۶۰ ساله شیلیایی است که در دوران مربیگری و بازیگری خود در تیم‌های سرشناسی حضور نداشته است.

به گزارش ایسنا، بدون شک مهم‌ترین دلیل انتخاب این بازی، انجام یک بازی دوستانه سبک و ارزیابی فنی بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران بوده است. با توجه به اینکه این مسابقه در خارج از پنجره بازی‌های ملی برگزار می‌شود، امکان حضور لژیونرهای شاغل در اروپا در این دیدار وجود ندارد.

بسیاری از تیم‌های ملی حاضر در جام جهانی در این پنجره به مصاف تیم‌هایی می‌روند که از خودشان ضعیف‌تر هستند تا اولا فشار زیادی به بازیکنان وارد نشود و دوما شکست عجیب و غیرمنتظره‌ای که روحیه تیم را تخریب کند، حاصل نشود.

انتهای پیام