ایرج ندیمی، کارشناس مسائل اقتصادی و نماینده سابق مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار ایبِنا درباره راهبردهای اعلامی برای مهار تورم از سوی وزیر اقتصاد گفت: راهبردهای اعلامی برای مهار تورم از سوی وزیر اقتصاد تمام اهداف و راهکارهایی محسوب می‌شود که در سایه بودجه سنواتی باید به منصه ظهور برسد.
وی در ادامه اضافه کرد: رها نساختن نقدینگی حرف مهمی به حساب می‌آید، اما چگونگی آن بسیار پُراهمیت‌تراست و نیاز به توضیح در این خصوص دارد. بر فرض برای تولید مسکن مورد هدف دولت سالانه ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار میلیارد تومان منابع نیاز است که محل تامین آن باید مشخص شود. آیا از محل بودجه‌های عمرانی خواهد بود؟ یا اوراق بانک مرکزی و یا خلق پول؟ چنانچه فروش اوراق مورد توجه باشد باید این نکته را در ابتدا مورد توجه قرار داد که احتمالا استقبال مردم از فروش آن بسیار کم باشد، علاوه بر این مسئله چنانچه این اتفاق روی دهد، سود ناشی از اوراق هم عدد بزرگی خواهد شد که منبع آن باید تعریف شود زیرا ممکن نیست متقاضی برای ۸۰ متر ده‌ها میلیارد تومان پول بدهد.
این کارشناس مسائل اقتصادی در این رابطه یادآور شد: حالت دیگری هم در این رابطه وجود دارد و آن هم آزاد کردن پول‌های بلوکه شده است که بخشی از هدف تمام دولت‌ها به حساب می‌آید و بحث جدیدی نیست. موضوع فوق به خودی خود مفید است؛ اما ابتدا باید مشخص شود از کدام کشور و با چه شرایطی قرار است این اتفاق روی دهد؟ اکنون هم از کره و ژاپن در قبال خرید واکسن بخشی از بدهی‌ها را دریافت کردیم یا در برخی مواقع تهاتر مورد پیشنهاد قرار می‌گیرد، اما نکته این است که تحقق تمام این موارد به روابط بین‌الملل که تحت اختیار وزیر اقتصاد نیست، ارتباط پیدا می‌کند.
نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در این خصوص تاکید کرد: مواردی که در مورد بودجه انبساطی و انقباظی به طور کلی گفته می‌شود، در بودجه ۱۴۰۱ خود را نشان خواهد داد و آنچه در مورد تامین مالی بیان می‌شود باید ردیف بودجه برای آن‌ها در نظر گرفت زیرا با این کار معلوم می‌شود که این مقدار از بودجه منوط به موضوع قابل بحث است، پس اطمینان به وجود می‌آید.
ندیمی در ادامه افزود: مسئله مهم دیگر این است، بسیاری از شعارهایی که در رابطه با فروش نفت به صورت دورزدن تحریم مطرح شده، داستان‌های خود را دارد زیرا مشکلاتی خواهد داشت که حتی امکان دارد هزینه‌های جدیدی را تولید کند.
وی در این خصوص تصریح کرد: مدیریت منابع هم در مقوله زمانی معنا پیدا می‌کند زیرا در این صورت باید درآمد ستاد، آستان، نهاد، بنیاد و قرارگاه در بودجه بیاید و مالیات آن‌ها مورد توجه قرار گیرد، ولی در صورتی که درصدد برآیند به غیر از این صورت مدیریت شود، قطعا امکان وقوع آن وجود نخواهد داشت و قطعا با کسری بودجه روبرو خواهیم شد. بنابراین در مجموع می‌توان گفت که حرف‌ها باید با بودجه به تعریف در آید که در صورت تکرار روش سابق بودجه‌ریزی این اعمال ممکن نخواهد بود و چنانچه قرار بر آن باشد تا بخشی از تراز بودجه به انتقال مطالبات باشد، نباید حالت شعاری پیدا کند.
این کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه اظهار داشت: ستادها، نهادها، بنیادها و … چنانچه در صدد کمک به دولت بر آیند باید بودجه خود را مستقیما به بودجه عمومی وصل کنند، در غیر اینصورت اداره کشور با این وضعیت بسیار کار سختی خواهد شد زیرا در باتلاق کسری بودجه و بودجه انبساطی گیر خواهیم کرد.
