به گزارش ایسنا، روزنامه ایران ورزشی در یادداشتی نوشت: «وقتی فدراسیون فوتبال پی‌درپی ویدئوهای تبلیغاتی برای کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا می‌ساخت و منتشر می‌کرد، رسانه‌هایی هم بودند که خوش‌باورانه یا با چشم‌پوشی عامدانه از واقعیت جاری در ورزش ایران، کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا را ممکن می‌دانستند. انتقاد از این خوش‌باوری یا چشم‌پوشی، حتی بدبینی معنا می‌شد. اما امروز که نه تیم ملی در مسیر جام جهانی می‌تواند میزبان بازی‌های سرنوشت‌ساز خود باشد و نه پرسپولیس، استقلال، تراکتور و فولاد می‌توانند در لیگ قهرمانان آسیا میزبان باشند، همه چیز عیان شده است؛ هم واقعیت‌ها و هم چشم‌پوشی از واقعیت‌ها. این مسأله که ایران نمی‌تواند در فهرست میزبان‌های رقابت‌های ملی و باشگاهی در آسیا باشد، اتفاقی تازه و غیر قابل پیش‌بینی نیست. نمایش ادای غافلگیری در مقابل این تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا، بیش از خود تصمیم مایه تعجب است.
فوتبال ایران مسائلی حل‌نشده مثل حق پخش تلویزیونی، ورود زنان به ورزشگاه‌ها، ورزشگاه‌های فرسوده و تخریب‌شده، کیفیت تشریفات، شیوع کرونا، تحریم‌ها و دشواری نقل و انتقال مالی و قراردادهای تجاری و تبلیغاتی و … دارد که بسیاری از آنها توسط فدراسیون فوتبال یا حتی عالی‌ترین نهاد ورزشی قابل حل نیست. حتماً فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان می‌توانند در انتقادات خطاب قرار بگیرند و نقش آنها در محرومیت فوتبال ایران از میزبانی پررنگ است اما این که با نادیده‌گرفتن مشکلات بی‌ارتباط با فوتبال، سراغ بررسی موضوع برویم، به نتایج دقیق و متقن نمی‌رسیم. وقتی از فدراسیون فوتبال خبر می‌رسد که در اعتراض به چینش میزبان‌ها قصد شکایت به دادگاه عالی ورزش دارند، باید فکر کنیم که اگر همه فدراسیون‌های آسیایی که میزبانی را چه در مسابقات مقدماتی جام جهانی و چه در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا از دست داده‌اند، به دادگاه عالی ورزش شکایت کنند، آن دادگاه باید یک ساختمان تازه برای بررسی این شکایت‌ها تأسیس کند. از ۴۰ تیم آسیایی در راه جام جهانی، ۸ تیم میزبان بازی‌های باقی‌مانده هستند و ۳۲ تیم میزبانی را از دست داده‌اند. بنابراین فاجعه‌ای رخ نداده و احتمالاً علیه ۳۲ تیم توطئه شکل نگرفته است. این که ایران در دور برگشت ۳ میزبانی سرنوشت‌ساز را از دست داده و صعودش به جام جهانی به خطر افتاده، البته هولناک است اما تیم‌های دیگری در آسیا نیز دچار همین درد سر شده‌اند.
شیوع کرونا عواقب مرگباری برای انسان‌ها دارد که مسأله میزبانی بازی‌های فوتبال در مقابل آن کمترین اهمیتی ندارد. فارغ از اینها، حتی اگر تصور کنیم که مذاکرات و لابی فدراسیون فوتبال برای کسب میزبانی بازی‌های مقدماتی جام جهانی می‌توانست منجر به میزبانی ایران شود، باید به عواقب روند فدراسیون فوتبال در ماه‌های اخیر فکر کنیم؛ فدراسیونی که در یک سال اخیر بدون رئیس اداره شد، کیفیت مورد انتقاد مدیریت در آن آنچنان بیشتر بغرنج شده بود که نمی‌توانیم توقع داشته باشیم از آن فدراسیون مذاکره با کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا بر سر میزبانی بربیاید. بدیهی است که فدراسیون فوتبال بخصوص در یک سال اخیر توانایی مدیریت بر چنین ماجرایی را نداشت. حرف آخر این که داستان آشنای ادای تعجب و نمایش اعتراض به تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا مصرف داخلی دارد.»
انتهای پیام
