به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «پیروزی این هفته پرسپولیس برابر پیکان که باعث کاهش فاصله این تیم با استقلال در صدر جدول شد، حاشیه‌های عجیبی به وجود آورد. لب مطلب این است که گروهی می‌گویند مجتبی حسینی، سرمربی پیکان، مقابل پرسپولیس وا داده؛ چرا؟ چون دوست و شاگرد قدیمی یحیی گل‌محمدی بوده و در شرایط حساس کنونی به فریاد استاد سابقش رسیده است. این شایعه چنان رواجی پیدا کرد که ساعتی بعد از بازی شماره موبایل سرمربی پیکان در فضای مجازی پیچید و او با هزاران فحش و پیام رکیک مواجه شد. خود حسینی در این مورد گفته آن قدر از فوتبال منزجر شده که حتی قصد داشته مربیگری را کنار بگذارد. فشارها روی این مربی در حالی است که فرضیه تبانی و زد و بند هیچ سند و گواهی متقنی ندارد، جز این که پیکان در مسابقه با پرسپولیس کیفیت بازی با استقلال را نداشت اما مگر قرار است همه تیم‌ها همیشه خوب باشند؟ خب اگر قرار بود پیکان همه تیم‌ها را ببرد که الان رتبه‌ای بسیار بهتر از هفتمی در اختیار داشت.
مساله آزاردهنده این است که آبرو و حیثیت آدم‌ها در فوتبال ایران تبدیل به ارزان‌ترین کالای ممکن شده است. هواداران افراطی فوتبال همین طور به هر کسی که دل‌شان بخواهد تهمت می‌زنند و توهین می‌کنند؛ بی‌آن‌که نیازی به برهان منطقی حس کنند. در همین بازی با پیکان داور بنده‌خدا یک تصمیم درست گرفت و امید عالیشاه را با کارت قرمز مستقیم اخراج کرد. در دقایق ابتدایی هزاران فحش و ناروا نثار او و خانواده‌اش شد. خب چرا؟ داور باید در مقابل کسی که با لگد توی بدن بازیکن حریف رفته مماشات می‌کرد و لبخند می‌زد؟ آن طرف داستان هم کسانی ایستاده بودند که دم از تبانی می‌زدند. پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر هیچ تیمی را به اندازه پیکان نبرده، در بازی رفت هم سه گل به این تیم زد، مثل استقلال که در مسابقه رفت سه بار دروازه پیکان را فرو ریخت؛ خب یعنی حالا این برد این قدر عجیب و غیر قابل هضم شده است؟
چه دلیل منطقی وجود دارد که یک مربی به استاد سابقش راه بدهد؟ آیا جز این است که اتفاقا پیروزی بر پرسپولیس و استقلال بهترین ویترین برای مربیان است و بازار کار آنها را بیش از پیش تضمین می‌کند؟ مگر نه این است که خود یحیی گل‌محمدی با پیروزی بر پرسپولیس در آخرین تقابل راه خودش را به سمت نیمکت این تیم هموار کرد؟ اصلا بیایید فرض کنیم مربی بخواهد ببازد؛ قاعدتا این موضوع را باید با تمامی شاگردانش و حتی بازیکنان ذخیره در میان بگذارد. می‌شود شما به ۱۸ نفر، حتی ۱۱ نفر، حتی سه یا چهار نفر بگویید امروز باید ببازیم؟ حرف به این بزرگی از جایی درز نمی‌کند؟ کسی ادعای پاکی و سلامت صد درصد فوتبال ایران را ندارد اما این که حیثیت آدم‌ها را حراج کنیم، چون فقط نتیجه دلخواه‌مان به دست نیامده، بیش از حد ناجوانمردانه است.»
انتهای پیام
