به گزارش تجارت گردان ، بر اساس تحقیقات، افراد متاهل معمولاً از سطح بالاتری از رضایت زندگی برخوردار هستند نسبت به افراد مجرد. این رضایت به ویژه در میان کسانی دیده می‌شود که از جوانی تا کهنسالی تنها با یک شریک زندگی بوده‌اند. با این حال، استفاده عاقلانه از فرصت‌های زندگی مشترک، اهمیتی فراتر از خود وضعیت متاهلی دارد. اگر دو نفر دارای مهارت‌های زندگی مشابهی باشند، آن کسی که متاهل است، فرصت‌های بیشتری برای افزایش شادکامی خود دارد. دوستی‌های ماندگار نیز نمی‌توانند به اندازه ازدواج در رضایت از زندگی تأثیرگذار باشند و در واقع، جایگزینی برای ازدواج وجود ندارد. بنابراین، تأخیر در ازدواج و عدم تجربه زندگی مشترک در دهه بیست سالگی می‌تواند به طور قابل توجهی بر رضایت از زندگی جوانان تأثیر منفی بگذارد. هماهنگی و سازگاری بین زن و شوهر در سنین بالاتر دشوارتر است، اما زوج‌هایی که در جوانی ازدواج کرده و زندگی مشترک خود را بنا نهاده‌اند، به تدریج عادات و رفتارهای سازگارانه‌ای را در زندگی خود پایدار می‌کنند. از سوی دیگر، افراد مسن‌تر در انتخاب همسر دقت بیشتری به خرج می‌دهند و احتمال خطا در انتخاب‌شان کمتر است. با این وجود، آموزش‌های لازم برای انتخاب همسر مناسب در ایران به اندازه کافی ارائه نمی‌شود و بر اساس مطالعات، با هر بار ازدواج، خطر طلاق تا حدودی افزایش می‌یابد، بنابراین ازدواج‌های مجدد بیشتر در معرض خطر طلاق قرار دارند. این ایده که زنان و مردان در سنین بالاتر، احتمال انتخاب بهتری دارند، حداقل در ایران، دقیق نیست. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که هرچه تعداد روابط پیش از ازدواج بیشتر باشد، رضایت از زندگی مشترک پس از ازدواج کمتر خواهد بود. به گونه‌ای که بیشترین رضایت از زندگی را کسانی گزارش کرده‌اند که پیش از ازدواج هیچ شریکی نداشته‌اند. بنابراین، با افزایش سن ازدواج و افزایش تعداد روابط پیش از ازدواج، رضایت زوجین از زندگی مشترک کاهش می‌یابد و احتمال طلاق بیشتر می‌شود. افزایش سن ازدواج به دو صورت موجب افزایش تجربه خیانت در جامعه می‌شود. به طور کلی، خیانت در روابط غیررسمی بیشتر است زیرا هزینه خیانت برای فرد خیانتکار کمتر است. با بالا رفتن سن ازدواج، روابط پیش از ازدواج به صورت همباشی یا دوستی افزایش می‌یابد و در این روابط، احتمال خیانت بیشتر است. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده‌اند که یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش احتمال خیانت پس از ازدواج، تعدد روابط پیش از ازدواج است. بنابراین، با افزایش سن ازدواج و تعداد روابط پیش از ازدواج، شاهد افزایش خیانت در میان زنان و مردان متاهل خواهیم بود. احتمال اینکه یک مرد ۲۵ ساله با یک زن ۲۵ ساله ازدواج کند، بیشتر از این است که یک مرد ۳۵ ساله با یک زن ۳۵ ساله ازدواج کند. مردان به طور طبیعی تمایل بیشتری به ازدواج با زنان جوان‌تر دارند و با افزایش سن ازدواج، اختلاف سنی در ازدواج‌ها بیشتر می‌شود و مردان کمتر با زنان هم‌سن خود ازدواج می‌کنند. بنابراین، فرصت‌های ازدواج برای زنانی که در نسل اول جوانان با تجربه افزایش سن ازدواج هستند، کاهش می‌یابد و بسیاری از این زنان تجرد دائمی را تجربه خواهند کرد. این پدیده قبلاً برای زنان دهه ۶۰ در ایران رخ داده است. به طور کلی، با افزایش سن ازدواج و پدیده‌هایی مانند طلاق، خیانت و روابط آزاد، احتمال اینکه مردانی تصمیم بگیرند تا آخر عمر مجرد بمانند نیز بیشتر خواهد بود. اما در نهایت تعداد دختران مجرد بیشتر از تعداد پسران مجرد خواهد بود.