حمید میرمعینی، کارشناس بازار سرمایه در گفت‌وگو با خبرنگار ایبِنا ارزیابی خود را از تعامل بین بانک مرکزی و بازار سرمایه درخصوص عدم افزایش نرخ اوراق چنین بیان کرد: رئیس کل بانک مرکزی به دلیل آنکه مدتی مدیریت بازار بورس را برعهده داشت، نسبت به این مسئله حساس‌تر است، بنابراین تلاش می‌کند تا در تصمیمات اخذ شده نگاهی هم به بازار سرمایه اندازد. از طرف دیگر از آنجا که سیاست‌های پولی در حوزه بانکداری و ارز تحت نظر او قرار دارد، ایجاب می‌کند تا در نهایت اهداف مورد نظر بانک مرکزی را مورد توجه قرار دهد.
وی در ادامه اضافه کرد: اظهارنظرهایی از این حیث مفید است، اما برای عملیاتی ساختن آن به یک بانک مرکزی مستقل نیاز داریم و تا به امروز استقلال بانک مرکزی علیرغم اعلام دغدغه‌ها جنبه عملی پیدا نکرده وحتی تحت تاثیر اقتضائات زمان شکل‌گیری آن زیر سوال هم رفته است.
میرمعینی در این خصوص توضیح داد: نگاه منصفانه به این قضیه نشان از این دارد که در این دوره از دولت نمی‌توان از بانک مرکزی انتظار معجزه داشت و از آقای صالح‌آبادی توقع کرد که یک تنه تمام مسائل را حل کند زیرا بانک مرکزی یکی از بخش‌هایی است که در آن نگاه چندگانه اقتصادی کشور نقش ایفا می‌کند.
این کارشناس بازار سرمایه دراین رابطه یادآور شد: شرایط موجود در کشور به شکلی است که نمی‌توان تصمیم آنچنانی گرفت و به نظر نمی‌رسد اظهارنظرهایی مانند عدم بالا بردن نرخ اوراق خیلی طولانی مدت باشد زیرا دولت حتما دچار کسری بودجه خواهد شد و برای تامین آن نیاز دارد تا روش‌های مختلف را مورد آزمون قرار دهد و در صورت ادامه تحریم‌ها راه حل دیگری جز فروش اوراق نخواهد داشت، حتی این احتمال وجود دارد که برای عملیاتی شدن این مسئله به بانک مرکزی هم فشار وارد آید.
میرمعینی درباره تاثیر این امر در صورت تحقق بر بازار سرمایه ابراز کرد: بازار سرمایه روز به روز در حال افت است و عمده دلیلی که عامل به وجود آمدن وضعیت فوق شده، سیاست‌های پولی دولت است. انتشار اوراق به تامین فشار مضاعفی به بازار وارده کرده است. عامل موثر دیگر سود بانکی و در رتبه بعدی نرخ دلار است که در این زمینه موثر واقع می‌شود.
این کارشناس بازار سرمایه در ادامه اظهار داشت: تحلیل‌گران تمام عوامل و ابزارهایی که در دست دولتمردان قرار دارد را مورد توجه قرار می‌دهند و آن‌ها را رصد می‌کنند، برهمین اساس شرایط فعلی را طبیعی نمی‌بینند، البته دست دولت هم برای اخذ هر تصمیمی یا سیاستی باز نیست، او هم باید از روی مولفه‌های موجود پیش رود.
