امین یزدانی در گفت و گو با ایسنا درباره دعوت جعفر سلمانی به تیم ملی فوتبال، اظهارکرد: شاید کمتر کسی فکر می کرد که جعفر سلمانی جوان روستازاده شادگانی که پله های پیشرفت را یکی یکی در تیم های شادگانی و به ویژه آکادمی صنعت نفت طی کرده بود به این زودی ها به تیم ملی دعوت شود، اما بنده هیچ شک و تردیدی در این که سلمانی از طرف اسکوچیچ به اردوی تیم ملی دعوت شود، نداشتم زیرا دقیقا از اهداف سلمانی برای ترسیم آینده فوتبالی اش مطلع و آگاه بودم و مطمئنا یکی از اهداف این بازیکن اخلاق مدار و متعهد از لژیونر شدن و حضور در فوتبال پرتغال، پوشیدن پیراهن مقدس تیم ملی فوتبال ایران بود.
اعتقاد اسکوچیچ به بازیکنان چند پُسته مثل جعفر سلمانی
وی بیان کرد: جعفر پیش از این که از پرتغال دعوت نامه دریافت کند، چند پیشنهاد بسیار خوب از تیم های بالای جدول کنونی لیگ برتر کشورمان داشت اما او ترجیح داد که به فوتبال اروپا و ترجیحا کشور پرتغال برود و فوتبالش را زیر نظر شخص پائولو سرجیو مربی سابقش در نفت آبادان دنبال کند زیرا حضور در اروپا او را به اهدافش نزدیک می کرد. از طرفی شناخت خوبی که دراگان از او در تیم صنعت نفت داشت نیز مزید برعلت شد تا سلمانی به این اردو دعوت شود. اسکوچیچ به بازیکنان چند پسته شدیدا اعتقاد دارد و سلمانی هم یکی از چنین بازیکنان است.
پتانسیل خوب خوزستان در معرفی بازیکنان به تیم ملی
این مربی فوتبال در پاسخ به این سوال که آیا بازهم نفرات دیگری از خوزستان هستند که می توانستند در تیم ملی حضور داشته باشند؟ گفت: بله می شد یکی دو نفر دیگر از بازیکنان خوزستانی شاغل در تیم های خوزستانی به اردوی تیم ملی دعوت شوند زیرا خوزستان علی رغم مشکلات فراوان مالی، محرومیت ها و ضعف مدیریتی هنوز هم پتانسیل خوبی در شناسایی و معرفی بازیکنان به تیم ملی دارد. هرچند باید به انتخاب سرمربی تیم ملی احترام گذاشت اما به نظرم طالب ریکانی و آغاسی هم می توانستند در این اردو حضور داشته باشند. صنعت نفت روی کاکُل ریکانی می چرخد و آغاسی در کنار موسی کولیبالی یکی از بهترین خطوط دفاعی لیگ را در فولاد تشکیل می دهند.
نیمکت نشینی، دلیل دعوت نشدن نجاریان به تیم ملی
وی افزود: از سویی دیگر مجتبی نجاریان فولبک راست فولاد خوزستان نیز در دو اردوی قبلی تیم ملی از سوی اسکوچیچ دعوت شده بود اما به علت نیمکت نشینی محض در تیم فولاد فرصت طلایی حضور در اردوی تیم ملی را از دست داد و یک سهمیه خوزستان نیز سوخت. از طرفی نباید از یاد برد که سعادت حردانی در پستی در تیم فولاد بازی می کند که نجاریان نیز در آن پست بازی می کند ولی متاسفانه عدم اعتماد نکونام به نجاریان باعث شد که این فولبک راست آینده دار به نیمکت تبعید شود. همین امر سبب شد که اسکوچیچ بر روی نام نجاریان خط بکشد. همچنین به نظرم اهل شاخه نه تنها از غلامیِ دعوت شده، کمتر نیست بلکه ثبات و عملکردش در تیم نفت آبادان در دو فصل متوالی فراتر از غلامی نیمکت نشین است.
ضعف مدیریت باشگاه ها از دلایل فاصله خوزستان با جایگاه اصلی اش
این کارشناس فوتبال همچنین در پاسخ به این سوال که خوزستان باید چه پروسه ای رو طی کند تا مثل سابق چندین بازیکن در تیم ملی داشته باشد؟ عنوان کرد: همانطور که قبلا گفتم، خوزستان در بدترین شرایط خود بسیاری از تیم های خارج از خوزستان را تغذیه می کند اما مدیریت ناکارآمد در فوتبال خوزستان سبب شده که این پتانسیل چاره ای چون خروج از خوزستان را برای پیشرفت انتخاب کند؛ در مقابل نیز تیم های خوزستانی را بازیکنان بی کیفیت غیر بومی تشکیل می دهند، آن هم با قراردادهای یک ساله. فوتبال خوزستان بیش از این این که از مشکلات مالی ضربه بخورد، از مدیریت ناکارآمد ضربه دیده است. ما پتانسیل آن را داریم که علاوه بر این که تیم های بومی را تغذیه کنیم، خود نیز صادر کننده بازیکن به سایر مناطق کشور باشیم ولی ضعف مدیریت ها باشگاه ها و به دنبال آن نداشتن برنامه ریزی مدون و عدم ثبات در تمامی ارکان باشگاه های استان و عدم حمایت از تیم های سازنده ای که به شکل شخصی اداره می شوند، باعث شده که فوتبال خوزستان هنوز با جایگاه اصلی اش فاصله داشته باشد. ما در جای جای استان استعدادهای فراوانی داریم اما عواملی که به آن ها اشاره داشتم باعث شدند که خیلی از استعدادها هنوز شکوفا نشده، هرز روند و نهایتا پس از چندی نیز عطای کار را به لقایش می بخشند. البته با این همه ضعف در استان، هنوز بازیکنانی داریم که مطمئنا آن ها را در تیم ملی خواهیم دید، بازیکنانی چون حسین شاوردی، حزباوی، ایمان دانش، شریعت زاده، باویه، غبیشاوی، احمدرضا جنادله، سیدرضا موسوی، حسین بیژنی و جلالی.
تیم های خوزستانی باید به آکادمی ها بها دهند
وی درباره تاثیر نفت آبادان و تیم پرتغالی در دعوت جعفر سلمانی به تیم ملی، گفت: خوزستان برای این که مانند دهه های اخیر، به ویژه دهه های ۷۰ تا ۸۰ بتواند تیم ملی فوتبال کشورمان را تغذیه کند و بازیکنان خوزستانی اسکلت اصلی تیم ملی را تشکیل دهند، باید به آکادمی های خود بها دهند. منظور باید تعامل ویژه بین سرمربی تیم اصلی با مدیریت آکادمی و مربیان آن وجود داشته باشد. بدون این تعامل، مطمئنا محصولات و تولیدات آکادمی ها که حاصل سال ها آموزش، کار و فعالیت مستمر و کسب تجارب گران‌بها از طریق حضور همیشگی در لیگ های برتر رده های مختلف سنی در بالاترین سطح کشور همراه با کسب عناوین قهرمانی است، فوتبال استان ره به جایی نخواهد برد. از سویی باید به تیم های شخصی که جهت سازندگی هزینه های فراوانی متحمل می شوند و تغذیه کننده اصلی آکادمی ها هستند، نگاه ویژه داشت و آن ها را از همه نظر حمایت کرد.
تاثیر بومی گرایی در رسیدن خوزستانی ها به تیم ملی
یزدانی بیان کرد: فوتبال خوزستان با شاهین اهواز در اواخر دهه ۱۳۶۰ با هدایت مجید باقری نیا و بازیکنان تمام بومی با شکست دادن تیم های بزرگی از جمله پرسپولیس و ملوان، قهرمانی جام حذفی را برای اولین بار کسب کرد و جنوب اهواز هم با لفته سه برادران و هم چنین بازیکنان خوزستانی نایب قهرمان جام حذفی و راهی جام در جام باشگاه های آسیا شد. همچنین تجربه دو بار قهرمانی فولاد خوزستان در دوران مدیریت رضائیان و دهکردی با هدایت فرنچیچ و فرکی و بار سوم تجربه قهرمانی استقلال خوزستان با هدایت ویسی و بازیکنان تمام بومی نشان داد، هنگامی که همخوانی مدیریت بومی با مربیان کاربلد و بعضا بومی و به ویژه استفاده از بازیکنان آکادمی و بومی وجود داشته باشد، می تواند چنین دستاورد شیرینی را برای فوتبال خوزستان به همراه داشته باشد زیرا هر گاه مدیریت ها، مربیان و بازیکنان بومی باشند، قطعا تیم ها و سایر عوامل با فضا، فرهنگ و جغرافیای استان آشنایی کاملی داشته و همین امر، بستر را برای پیشرفت و شکوفایی بازیکنان بومی جهت بروز توانایی های فنی خود آماده و مهیا می کند و در ادامه مسیر نیز رسیدن به پیراهن تیم ملی هموار می شود.
انتهای پیام