صفرعلی جمالپور در گفت‌وگو با ایسنا، اظهارکرد: خوزستان یکی از پراستعدادترین استان‌های ایران و آسیا محسوب می‌شود و همواره بازیکنان بسیار زیادی را تقدیم تیم‌های ملی و باشگاهی کرده است اما در خوزستان معیار پرورش با استانداردهای جهانی و به خصوص کشورهای پیشرفته متفاوت است؛ فوتبال در خوزستان خودجوش است و از کوچه و پس کوچه‌ها و زمین‌های خاکی محلات شروع می‌شود. خانواده‌های جنوبی فوتبال را جزئی از زندگی خود می‌دانند و بچه‌های خود را با شروع راه رفتن با توپ آشنا می‌کنند. حتی به جرات می‌توان گفت یک نونهال خوزستانی در سن هفت سالگی قابلیت فنی و تکنیک یک بازیکن ۱۲-۱۰ساله در سایر استان‌های کشور را دارد.
وی افزود: اگر بخواهیم نگاهی معقول و عادلانه به فوتبال محلات و زمین‌های خاکی داشته باشیم، باید بگوییم این مکان‌ها به عنوان مزرعه بزرگ و معدن تولید بازیکن، اسیر بی‌توجهی مسئولان در مسیر نابودی گام برمی‌دارند. امروزه هیچ اداره یا ارگانی مستقیما خود را متولی ورزش محلات نمی‌داند و به همین دلیل است که فوتبال به این روزگار اسفناک دچار شده است و زمین‌های خاکی محلات یکی پس از دیگری از بین می‌روند تا تنها امید بچه‌های علاقه‌مند به فوتبال نیز از بین برود. اگر نگاهی به گذشته داشته باشیم و به یک دهه قبل نظری بیاندازیم، خواهیم دید، در مناطق لشکرآباد و شلنگ آباد (کوی علوی) زمین‌های خاکی که هر روز صبح و بعد از ظهر صدها نوجوان و جوان را عاشقانه دعوت به دویدن به دنبال توپ می‌کرد، تبدیل به اماکن دولتی و … شده‌اند. زمین‌های آهن افشار که تنها زمین‌های ورزشی منطقه بزرگ کمپلو و خشایار بود، دیگر وجود ندارد و به سالن و ساختمان تغییر هویت داده‌اند، بدون این‌که جایگزینی برای آن‌ها پیدا شود
این پیشکسوت فوتبال خوزستان ادامه داد: خیلی از علاقه‌مندان به فوتبال محلات با یک زمین پر از چاله سر می‌کنند، در حالی‌که سال‌های گذشته چندین زمین خوب موجود در اهواز، همواره پذیرای جوانان پرشور این مناطق بودند و همگان می‌دانند چه فوتبالیست‌های بزرگی تربیت شده‌اند. متاسفانه در این شرایط نیز مسئولان که باید از حق جوانان دفاع کنند، سکوت اختیار کرده‌اند و به عینه شاهد تخریب این زمین‌ها هستند. این سکوت و بی‌تفاوتی موجب شد تا زمین‌های اشاره شده از بین بروند. حالا مانده‌ایم سکوت مسئولان در قبال نابودی زمین‌های محلات تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ آیا مسئولان استان به این مسئله فکر نمی‌کنند که اگر جوانانی به دلیل تخریب زمین‌ها و سپس انحلال تیم‌های‌شان فوتبال را کنار بگذارند و به مسیر انحراف کشیده شوند، چه اتفاقی می‌افتد؟ در همین حال صراحتا باید گفت و به مسئولان امر گوشزد می‌کنیم که تعدادی از همین بازیکنان که تیم‌های‌شان بعد از تخریب این زمین‌ها منحل شده‌اند، به جای ادامه فوتبال در تیم‌های دیگر، دچار اعتیاد می‌شوند.
وی عنوان کرد: اگر فوتبال پاک و سالم می‌خواهیم باید دنبال راهکار و برنامه دراز مدت باشیم، چرا که در کوتاه مدت به نتیجه نمی‌رسیم. به عقیده حبیب شریفی، عدم ثبات در مدیریت و مربیگری مشکل امروز فوتبال ما است و تفاوت ما با فوتبال مدرن از همین مساله نشات می‌گیرد. متاسفانه در این چند سال شعار داده می‌شود که ما در حال برنامه‌ریزی برای زیرسازی فوتبال هستیم اما هرسالی که بگذرد از بچه‌های خوزستانی کمتر در تیم‌های ملی دیده می‌شود. به هر حال اگر زیرساخت فوتبال خوبی داشتیم و شعار نمی‌دادیم و عمل می‌کردیم، این وضعیت به وجود نمی‌آمد و خوزستان بیش از هر استانی بازیکن غیربومی جذب نمی‌کرد.
جمالپور با بیان این‌که کسانی هستند که دوست ندارند فوتبال خوزستان و باشگاه‌های آن به موفقیت برسد، ادامه داد: زمانی که پول‌های هنگفت وارد فوتبال شد و بی‌حساب و کتاب نیز ریخت و پاش شد، در آن موقع فرصت طلبان نه برای خدمت به فوتبال خوزستان، بلکه برای پرکردن جیب‌های‌شان گام برمی داشتند. آن‌چه می‌توانم در خصوص فوتبال ایران به ویژه امر باشگاه‌داری بگویم، این است که متاسفانه در اغلب باشگاه‌ها دیده شده که افراد غیرفوتبالی در پشت پرده برای باشگاه تصمیم‌گیری می‌کنند. مدیران عامل نیز کمتر درخصوص تصمیمات نقش دارند و اگر هم در جایی این موضوع وجود داشته باشد، کمرنگ بوده و آن هم تصمیمات بسیار معمولی است. برای برنامه‌ریزی و اجرای آن، نیاز به یک دوره سه ساله است و به همین دلیل ما از فوتبال روز دنیا و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس عقب هستیم چون به سرمربیان فرصت طراحی و اجرای برنامه استراتژیک را نمی‌دهیم و تا زمانی که این‌گونه عمل کنیم، مطمئنا از این جایی که هستیم، عقب‌تر خواهیم رفت.
وی گفت: تنها راه نجات ما از این مشکل اساسی، اقدامات قانونی توسط فدراسیون فوتبال در قالب آیین‌نامه‌ای است که باید به تمام پیکره فوتبال کشور ابلاغ و ارگان تصمیم‌گیرنده بزرگی نیز به عنوان پشتوانه می‌طلبد. توسعه واقعی فوتبال نیازمند به عزم ملی است. امروز اصولا تحقق هر امری یا اجرای هر برنامه‌ای در گرو مشارکت جمعی است و به ویژه فوتبال که یک پدیده اجتماعی و ملی است و این امر برای فوتبال بسیار پراهمیت‌تر تلقی می‌شود. این مهم یک عزم ملی و حمایت همه‌جانبه‌ای را از سوی نهادها، موسسات و تمامی مسئولان در سطح کشور می‌طلبد.
انتهای پیام
