هشتم مردادماه لیگ بیستم به پایان رسید، پایانی که گویا مرگ تیم های نفتی خوزستان بود. تیم هایی که با هواداران بی شمار اکنون در بلاتکلیفی به سر می برند و خبری از انتخاب سرمربی، ورود به بازار نقل و انتقالات و آماده شدن تیم ها برای لیگ بیست و یکم نیست. تنها خبری که از تیم های نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان مخابره می شود، خروج مهره های تاثیرگذار یکی پس از دیگری است. اتفاق ناخوشایندی که به نوعی فوتبال خوزستان را نیز تحت تاثیر قرار داده است.

به گزارش ایسنا، نفت مسجدسلیمان که برای لیگ بیست و یکم قصد داشت، انتخاب سرمربی و به طبع آن، جذب بازیکن را به روزهای منتهی به آغاز لیگ نکشاند، هنوز سردرگم و در پی تامین منابع مالی است. مشکلی که برای تیمی که نام نفت را به یدک می کشد و زیر مجموعه وزارت نفت محسوب می شود، دردآور و قابل تامل است. نفتی ها اگرچه قصد دارند تیم خود را به فکری بسپارند اما از آن جا که برای انجام هر اقدامی در فوتبال، پول حرف اول را می زند، نتوانسته اند گامی در این زمینه بردارند و چشم انتظار حمایت استاندار و مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان هستند، کمکی که شاید هرگز نرسد و یا آن قدر دیر برسد که فرقی با نرسیدن آن نداشته باشد.

شرایط در مسجدسلیمان آن قدر سخت شده است که حتی مدیرعامل باشگاه نیز تصمیم به استعفا دارد. زیرا او خوب می داند که مردم این شهر از تیم داری به بدترین شکل ممکن و ماندن در لیگ برتر با اما و اگر و هزار اتفاق، خسته هستند. نفت مسجدسلیمان در حال از دست دادن زمان برای ورود به بازار نقل و انتقالات است، بازاری که اگر به روزهای پایانی آن برسند، بازهم نمی توانند تیمی خوب ببندند و شاید تیمی را در نهایت آماده کنند که زنگ تفریح باشد.

اما اگر بخواهیم مقایسه ای بین تیم های نفتی خوزستان که در شرایط خوبی نیستند، داشته باشیم باید گفت که نفت آبادان در بدترین حالت ممکن قرار دارد و شاید اگر فوتبال جهان متوجه این شود که حدود دو ماه دیگر لیگ حرفه ای ایران شروع می شود اما باشگاهی از این لیگ، نه تنها سرمربی، بلکه مدیرعامل و هیات مدیره هم ندارد، از وجود چنین وضعیت اسفناکی ابتدا خنده شان بگیرد و بعد برای فوتبال ایران ابراز تاسف کنند.

باشگاه نفت، علی رغم مشکلات مالی فراوان لیگ بیستم را با عنوان دهمی به پایان رساند، جایگاهی که برای آن تیم بی پول که هشتش گرو نهش بود، خوب و حتی شاید قابل تحسین بود. اما بعد از لیگ، اتفاقات عجیب و غریبی رخ داد، برخی نمایندگان شهر خواستار تغییر در سمت مدیرعامل و اعضای هیات مدیره باشگاه شدند، خواسته ای که با اجابت از سوی این افراد همراه بود تا اکنون باشگاه نفت آبادان در شهری که فوتبال در خون مردمانش است، در نقطه صفر باشد و تنها اسمی از آن شنیده می شود.

سوال این جا است، چرا علی رغم آگاهی مسئولان و نمایندگان آبادان از علاقه و عرق مردم این شهر به تیم نفت، آن ها اکنون دست روی دست گذاشته اند و چرا در حالی که خواسته خودشان تغییر در مدیرعاملی و هیات مدیره باشگاه بوده است، هیچ اقدامی در مدت اخیر برای نجات نفت نداشته اند؟ مگر می شود خواسته ای بی هدف و برای نابودی یک تیم باشد؟

معلوم نیست در فوتبال خوزستان این روزها چه می گذرد؛ چرا کسی بابت این روزهای سخت و نامدیریت های انجام شده، حتی حاضر نیست برای یک بار شفاف سازی کند و از مردم خوزستان که روزهای سخت کم نداشته اند، بابت ایجاد نا به سامانی در تیم های شان عذرخواهی کند؟ آیا دیگر از مهد فوتبال خوزستان چیزی هم باقی مانده است؟

در این وضعیت اسفناک، نقش استانداری، اداره کل ورزش و جوانان خوزستان، هیات فوتبال استان و فرمانداری های این دو شهرستان چیست؟ آیا نباید همفکری شود تا بتوانند جان رفته از تیم های نفت آبادان و مسجدسلیمان را به آن ها برگردانند؟ مردم خوزستان از تیم داری بد و به دور از شان فوتبال این استان، سال ها است که خسته اند.

چرا کسی برای یک بار نمی خواهد به این موضوع توجه کند که زنده ماندن فوتبال در آبادان و مسجدسلیمان یعنی بهبود وضعیت اجتماعی این شهرها. آیا تا به حال به این موضوع توجه داشته اند که در روزی که این دو تیم در لیگ برتر بازی دارند، تا چه اندازه آسیب های اجتماعی کم می شود؟

به هر حال مشخص نیست دلیل این همه چشم پوشی و تعلل در حمایت از تیم های نفتی، علی رغم این که این دو تیم حتی از نظر سیاسی و امنیتی در شهرهای آبادان و مسجدسلیمان اهمیت بسیاری دارند، چیست. ضمن این که مسئولان خوزستان یادشان نرود در صورتی که تیم های نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان نتوانند به موقع تیم های شان را ببندند، زمان آغاز لیگ را برای این دو تیم تمدید نمی کنند.

انتهای پیام