پروانه امیریان پژوهشگر و کارشناس حوزه لباس اقوام در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، درباره مغفول ماندن لباس اقوام و توجه از سوی اروپایی‌ها و غربی‌ها اظهار کرد: خیلی از تورهایی که به ایران می‌آیند گردشگرانشان شنیده‌اند که مقوله‌ای به نام «اقوام ایرانی» موجود است و تنها برای دیدن این بُعد فرهنگی به ایران سفر می‌کنند درحالی‌که ما خودمان از بخش فرهنگی‌مان غافل شده‌ایم.
به گفته این پژوهشگر، اروپایی‌ها با تورهای تجربه‌محور برای استفاده از تجربیات و داشته‌های اقوام ایرانی سفر می‌کنند زیرا اقوام ایرانی نه تنها لباس‌ها و پوششان منطبق بر الگوهای طبیعت است بلکه سبک زندگی‌شان هم بر اساس الگوهای طبیعت است تا به آن ضربه نزنند این امر در هیچ کشوری وجود ندارد فقط در کشور ما چنین الگویی یافت می‌شود که با بی‌توجهی کم‌کم به دست فراموشی سپرده می‌شود.
امیریان با اشاره به وجود کرونا و کنسل شدن برخی از جشنواره‌ها و مجازی برگزار شدن، گفت: با توجه به وجود کرونا فعالیت‌های حوزه لباس اقوام تا حدودی کنسل شده است و اگر هم می‌خواستیم فعالیتی انجام شود باید به‌صورت مجازی برگزار می‌شد که این مجازی بودن خیلی فایده نداشت، زیرا لباس باید لمس و دیده شود تا در دنیای مجازی به نمایش بگذاریم. حتی جشنواره‌هایی را که در حوزه لباس اقوام برگزار می‌کردیم امسال تماماً کنسل شد و زیر بار مجازی برگزار کردن جشنواره‌ها و نمایشگاه نرفتیم. تمام حُسن نمایشگاه‌های لباس اقوام به لمس کردن لباس است.
این کارشناس حوزه لباس اقوام اظهار کرد: کرونا به حوزه لباس اقوام ضربه زده زیرا نیازی در این بخش احساس نمی‌شود وقتی هم نیاز نباشد برای تهیه این نوع پوشش اقدامی نمی‌شود. از همین‌رو، با توجه به این‌که مُد غربی به‌وفور است، مخاطب به سمت لباس اقوام نمی‌رود.
امیریان با اشاره به نبود لباس ملی گفت: امیدوارم حمایت دولتی نسبت به لباس اقوام صورت بگیرد تا بتوانیم با استفاده از المان‌های پوشش اقوام، «لباس ملی» را طراحی کنیم لباسی که هویتی از تمامی اقوام داشته باشد تا ایران صاحب لباس ملی شود زیرا با این قدمت تاریخی ما هنوز لباس ملی نداریم. شاید در ادوار تاریخی در دوره‌های قاجاریه، صفویه و… پوششی به عنوان لباس ملی در آن دوران بوده است اما امروزه ما لباس ملی نداریم و باید راهی را در این زمینه بگشاییم و لباس ملی‌مان را طراحی کنیم.