در واقع سه هفته شده که پرسپولیس نتوانسته بازیکن جدیدی جذب کند که با توجه به محدودیت‌های لیست، طاقچه بالا گذاشتن برخی بازیکنان غوره نشده مثل خالدآبادی و امثالهم و البته پروسه دشوار و پیچیده جذب بازیکن خارجی اصلاً چیز عجیبی نیست، اما هوادار صبر ندارد و بی‌طاقت است. 

هوادار پرسپولیس همین الان فکر می‌کند، چون پرسپولیس تیم آخر نقل و انتقالات شده به احتمال زیاد قافیه قهرمانی را می‌بازد و با این شرایط در آسیا هم حرفی برای گرفتن نخواهد داشت. این نگرانی‌ها تا حدی بجاست و حداقل پرسپولیس دو بازیکن دیگر در پست مهاجم نوک و دروازه‌بان می‌خواهد تا اسکواد یحیی برای شروع یک فصل دشوار تکمیل شود، اما سوی دیگر قضیه را هم ببینید.

پرسپولیس حداقل در شروع فصل تازه احتمالاً تنها تیمی است که با حداقل تغییر در ترکیب اصلی وارد مسابقات خواهد شد و این می‌تواند یک مزیت و پوینت بزرگ برای گل‌محمدی و تیمش باشد. فصل قبل حداقل ۵۰ درصد ترکیب پرسپولیس تغییر کرد و البته انتخاب‌ها آنقدر خوب و درست بودند که همه چیز خوب پیش رفت. با وجود این البته در همان فصل هم دو سه هفته‌ای طول کشید تا تیم روی غلتک بیفتد و دو مساوی نخست و از دست رفتن چهار امتیاز تا حدی به خاطر همان تغییرات متعدد رخ داده اتفاق افتاد. تازه یادمان نرفته پرسپولیس فصل قبل با اینکه به اردوی خارجی نرفت، اما از همان روز اول با نفرات کامل وارد پیش فصل شد و نسبت به امسال روز‌های بیشتری تمرین کرد. امسال موقعیت تیم در این زمینه تا حدودی ضعیف‌تر بوده، اما تغییرات حداقلی می‌تواند از یک جهت به سود تیم تمام شود.

امسال همان کادرفنی منهای یک نفر و همان بازیکنان با سه خرید تازه وارد تمرینات پیش فصل شدند که از بین بازیکنان تازه‌وارد، دو نفرشان سابقه حضور در پرسپولیس را دارند و یکی‌شان عضو همین تیم بوده و بازیکن سوم سابقه شاگردی گل‌محمدی را دارد. در عین حال آنچه اهمیت دارد ترکیب یازده نفره و ارنج اصلی مدنظر گل‌محمدی برای شروع فصل خواهد بود. با توجه به پخش کردن بازیکنان در دو نیمه چهار بازی تدارکاتی پیش‌فصل پرسپولیس، بر اساس ارنج پرسپولیس در این بازی‌ها نمی‌توان پیش‌بینی درستی از ترکیب اولیه مسابقه پنجشنبه شب این هفته مقابل آلومینیویم اراک داشت، اما پیش‌بینی می‌شود ترکیب پرسپولیس حداقل یک یا نهایتاً دو تغییر نسبت به بازی‌های آخر فصل گذشته داشته باشد.

پرسپولیس در هفت هفته پایانی فصل گذشته لیگ برتر و البته دو بازی پایانی جام حذفی با یک ترکیب مشخص و حداقل تغییرات به مصاف حریفان رفت و با نتایجی چشمگیر هر دو جام را به چنگ آورد. علیرضا بیرانوند درون دروازه، گولسیانی و پورعلی‌گنجی در قلب دفاع، اسماعیلی‌فر و علی نعمتی در جناحین خط دفاع، سرلک و رفیعی در مرکز زمین، ترابی و صادقی به‌عنوان هافبک‌های کناری، امیری در نقش مهاجم سایه و آل‌کثیر در نقش مهاجم نوک ارنج اصلی آن بازی‌های درخشان را تشکیل می‌دادند که با احتمال بالا یک یا دو بازیکن این ترکیب در هفته اول فصل تازه تغییر خواهد کرد.

پیش‌بینی می‌شود شهاب زاهدی در همان ارنج جای عیسی آل‌کثیر را در نوک حمله بگیرد و این تغییر با درصد بالا محتمل خواهد بود. در عین حال اگر علی نعمتی به بازی اول نرسید احتمالاً وحید امیری در دفاع چپ بازی خواهد کرد و تغییرات به ۲ می‌رسد. در چنین شرایطی شاید عمری در پست مهاجم سایه بازی کند و زاهدی نوک حمله باشد یا شاید خود زاهدی در نقش مهاجم سایه به میدان برود و مهدی عبدی در پیشانی خط حمله بازی را آغاز کند.

تنها نکته مبهم غیر از ماجرای مصدومیت علی نعمتی و دوری او از دوسوم تمرینات پیش‌فصل که شاید منجر به بیرون ماندنش از ارنج اصلی بازی هفته اول شود بحث انتخاب مدافعان میانی است. با احتمال بالا و به‌صورت منطقی پیش‌بینی می‌شود یحیی به زوج موفق گولسیانی – پورعلی‌گنجی دست نزند و حداقل هفته اول را با آن‌ها شروع کند، اما گذشتن از کنعانی‌زادگان ملی‌پوش نیز به این راحتی‌ها نیست.

با وجود این هر اتفاقی که در این پست رخ دهد پرسپولیس فصل را با کمترین تغییرات ممکن شروع خواهد کرد و در حالت حداقلی یک و در حالت حداکثری سه بازیکن در ارنج اولیه جابه‌جا می‌شوند که بعید نیست در بین تمام تیم‌های لیگ برتر یک رکورد و ویژگی منحصر بفرد باشد و چهره پرسپولیس را تکراری، اما هماهنگ و کم‌نقص نشان دهد.

در واقع اینکه تغییر نیافتن چهره پرسپولیس در ترکیب اولیه به خواسته یحیی اتفاق افتاده یا انفعال باشگاه یا مشکلات نقل و انتقالاتی و محدودیت‌های سازمان لیگ منجر به این امر شده، نهایتاً باعث خواهد شد پرسپولیس از همان بازی اول با توپ پر وارد زمین شود و چهره یکدست و هماهنگی داشته باشد که می‌تواند به جمع‌آوری امتیاز‌های مهم از همان بازی نخست بیانجامد و این خودش یک پوئن بزرگ خواهد بود.