به گزارش خبرنگار مهر، علیرضا کلاهی، عضو سندیکای برق ایران امروز در نشست خبری با بیان اینکه تولید در ایران هیچ مزیت نسبی ای بجز انرژی یارانه ای ارزان و مواد اولیه ارزان ندارد، گفت: پروژه‌های ساخت محور که عموماً های تک هستند حتی از این یارانه انرژی نیز بهره مند نمی‌شوند. به نظر می‌رسد در چنین شرایطی رقابت در منطقه برای شرکت‌ها و تولید کنندگان ایرانی دشوار می‌شود. اگر تعرفه صادرات از بین برود تولید کنندگان تشویق می‌شوند تا بازارهای داخلی را نیز تأمین کنند.
وی با تاکید بر اینکه توسعه زنجیره صنعت پتروشیمی ناقص است، ادامه داد: بهترین روش در شرایط کنونی برای تقویت زنجیره ارزش افزوده تمامی بخش‌های پایین دستی صنایع این است که صنایع و تولید کنندگان بالادستی مواد اولیه را به صورت اعتباری در اختیار بخش پایین دستی قرار دهند. در چنین شرایطی پیش بینی می‌شود هزینه صنایع پایین دستی ۱۰ درصد کاهش یابد.
به گفته این مقام مسئول هزینه بالای تأمین مالی، اصلی ترین مانع بخش تولیدی است. این در حالی است که در بسیاری از صنایع زمانی که صورت‌های مالی آنها را بررسی می‌کنیم متوجه سود خالص بالاتر از سود عملیاتی می‌شویم. این به این دلیل است که این تولید کنندگان سرمایه و سود خود را به بانک‌ها بردند و در زمینه توسعه تولید خود اقدام خاصی نکردند.
کلاهی میزان گردش مالی کل صنعت کابل برق ایران را یک میلیارد دلار اعلام کرد و گفت: معدل سالانه صادرات این صنعت حدود ۱۰۰ میلیون دلار است. علت اصلی این گردش مالی کم، قوانین دست و پاگیری است که در این زمینه وجود دارد.
این عضو سندیکای برق ایران در پاسخ به خبرنگار مهر درباره حضور تولید کنندگان کابل برق داخلی در تفاهم نامه ایران و عراق توضیح داد: این تفاهم نامه تاکنون ثمره عملیاتی نداشته و به دلیل فشارهای آمریکا هنوز نهایی نشده است و روند تأیید آن در عراق به کندی پیش می‌رود. البته با توجه به سابقه مثبت تولید کنندگان ایرانی که در بصره حضور داشتند دولت عراق رقبت زیادی به همکاری با ایرانی‌ها در صنعت برق دارند.
کلاهی با تاکید بر اینکه عراق بزرگترین بازار منطقه برای حضور ایران است تاکید کرد: این کشور فقط برای نوسازی صنعت برق خود، بازاری به ارزش ۴۰ میلیارد دلار دارد. در حال حاضر فعال‌ترین شرکت‌های کابل سازی در منطقه متعلق به ترک‌ها و سعودی‌ها است.
وی اظهار داشت: پیش بینی می‌کنیم با روی کار آمدن تیم اقتصادی بایدن در آمریکا فشار تحریم‌ها بر ایران کاسته شود. هر چند همچنان در داخل کشور محدودیت‌هایی وجود دارد. به طور مثال برای تأمین روکش کابل‌های برق مجبور به واردات پی وی سی از تایوان شدیم و با وجود هزینه‌های انتقال، قیمت تمام شده این مواد از قیمت تمام شده تولید پی وی سی توسط پتروشیمی تبریز کمتر بود.
این مقام مسئول از عراق، ترکمنستان، افغانستان، قزاقستان، ونزوئلا، سریلانکا، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و عربستان سعودی به عنوان بازارهای هدف تولید کنندگان کابل برق کشور یاد کرد و ادامه داد: در صورتی که تحریم‌های داخلی و خارجی وجود نداشته باشند می‌توانیم به اندازه ترکیه که بازاری ۲ میلیارد دلاری در این زمینه دارد صادرات انجام دهیم.
وی با تاکید بر اینکه ایران ۶ درصد معادل مس جهان را در اختیار دارد، تصریح کرد: ظرفیت تولید کابل برق کشور ۲.۵ تا ۳ میلیارد دلار است با وجود چنین پتانسیلی تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد این ظرفیت در حال استفاده است. پیش بینی می‌شود با توجه به افزایش سهم برق در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، بازار این صنعت نیز رونق بگیرد. در همین راستا باید گفت اتحادیه اروپا الزام سرمایه گذاری یک تریلیون دلاری در سال را برای صنعت برق خود در برنامه دارد.