به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: «یکی از فکت‌های غلط و رایج در فوتبال ایران این است: «تیم ملی برانکو در سال ۲۰۰۶ راحت به جام جهانی رسید.» هرگز این طور نیست. اگر چه ما در مرحله انتخابی اصلی و پایانی عالی کار کردیم اما دور اول مسابقات انتخابی یا به اصطلاح «پیش‌مقدماتی» برای فوتبال ایران تبدیل به یک برزخ تمام‌عیار شد. ما بسیار دشوار در حالی از آن مرحله گذشتیم که نفس‌ها در سینه حبس شده بود. امروز دقیقا در همان نقطه ایستاده‌ایم و در همان مرحله گیر کرده‌ایم. شکست برابر بحرین و عراق، تیم ملی را در آستانه حذفی زودهنگام از این بازی‌ها قرار داده است. با این همه بین این تیم و آن تیم شباهت‌هایی هست که امیدوارمان می‌کند. ۴ نقطه اشتراک بین تیم برانکو و اسکوچیچ، شاید نویدبخش تکرار معجزه بعد از ۱۶ سال باشد.
گلباران فریبنده
تیم ملی ایران ۱۶ سال پیش در مرحله پیش‌مقدماتی با لائوس، اردن و قطر همگروه شده بود. شاگردان برانکو مسابقات را با پیروزی ۳ بر یک مقابل قطر آغاز کردند و در ادامه ۷ بر صفر لائوس را در هم کوبیدند تا این تفکر شکل بگیرد که ما در این مرحله کار سختی نداریم. شاید اگر بردن لائوس این قدر پر گل و راحت اتفاق نمی‌افتاد، بچه‌ها از خود بی‌خود نمی‌شدند. با این حال این برد فریبنده کار دست‌مان داد و در ادامه در تهران یک بر صفر به اردن باختیم. این دقیقا شبیه همان اتفاقی است که در دور رفت بازی‌های امسال رخ داد. پیروزی‌های پر گل ایران برابر هنگ‌کنگ و کامبوج، بازیکنان را غره کرد و مخصوصا مارک ویلموتس تازه‌وارد گمان برد ایران غول شکست‌ناپذیر آسیاست. بحرین و عراق اما بدجوری ما را به خاطر این شادی زودرس تنبیه کردند.
شکست غیر منتظره
چنان که گفتیم ۱۶ سال پیش بعد از پیروزی بر قطر و لائوس، یک باخت خانگی باورنکردنی را برابر اردن تجربه کردیم. در روزی که شاگردان برانکو کار را آسان گرفته بودند و به علاوه هر چه هم زدند به در بسته خورد، اردن یک توپ آورد و یک گل زد تا وضعیت ایران در گروه گره بخورد. از هر گروه تنها یک تیم به دور بعد صعود می‌کرد، پس حسابی به مشکل خوردیم. ما باید در دور برگشت برابر قطر و اردن پیروز می‌شدیم و این کار دشواری بود. ماموریت ساده، چنان پیچیده شد که «آشتی ملی» به وجود آمد، وحید هاشمیان و خداداد عزیزی به تیم ملی برگشتند و از قضا در ادامه مسابقات مؤثر عمل کردند. امسال هم همان تراژدی با باخت برابر بحرین و عراق رقم خورده و باز ما ناچاریم در دور برگشت هر دو تیم را شکست بدهیم. کاش پایان این داستان مثل ۱۶ سال پیش شیرین باشد.
مصاف برگشت در خانه حریف
تیم ملی ایران خردادماه باید در بحرین به مصاف این تیم و نیز عراق برود. ما در دور رفت هم در بحرین برابر این تیم بازی کردیم و شکست خوردیم. بنابراین خیلی ظالمانه است که هر دو بازی در منامه باشد. این از شاهکار کنفدراسیون فوتبال آسیا و انفعال فدراسیون فوتبال ایران است که هیچکدام جای دفاع ندارد. با این حال نباید ناامید باشیم. ۱۶ سال پیش هم در دور برگشت همین شرایط را داشتیم و موفق شدیم. آن زمان چون در تهران به اردن باخته بودیم، محکوم به پیروزی در خاک اردن بودیم. در نهایت هم اگر چه ۸۱ دقیقه جان به لب شدیم اما گل اول با ضربه نیکبخت واحدی به ثمر رسید و دایی هم گل دوم را زد. بنابراین حالا هم از صعود و پیروزی ناامید نباشید، حتی اگر گره کار تا دقیقه ۹۰ پا بر جا باقی بماند.
تردید در مورد کادر فنی
امروز را نگاه نکنید که برانکو ایوانکوویچ جایگاهی بی‌نظیر در فوتبال ایران پیدا کرده است. ۱۶ سال پیش زمانی که او سرمربی تیم ملی بود تردیدهای بسیاری در مورد این مربی وجود داشت و خیلی‌ها او را در حد نیمکت ایران نمی‌دانستند. حالا هم کم و بیش همین شرایط در مورد دراگان اسکوچیچ وجود دارد و بسیاری هنوز بر این باورند که او بهترین انتخاب برای تیم ملی نبود. با این حال امیدواریم اسکوچیچ هم (با همه نقاط ضعف و ابهامش) در نهایت بر این تصور خط بطلان بکشد و به عنوان سرمربی تیم ملی نامی نیک از خودش به جا بگذارد.»
انتهای پیام
