مرکز آمار ایران در گزارشی از هزینه و درآمد خانوارهای کشور در سال ۱۴۰۰ را منتشر کرد. در این طرح آمارگیری ۱۹ هزار و ۶۱۸ خانوار نمونه در نقاط شهری و ۱۸ هزار و ۳۷۰ نفر در نقاط روستایی بوده است.
نتایج طرح آمارگیری حاکی از این است که متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری ۹۲ میلیون و ۵۰۱ هزار ریال بود که نسبت به رقم مشابه در سال قبل ۴٩ درصد افزایش نشان میدهد.
از هزینه کل سالانهی خانوار شهری ۲۴ میلیون و ۶۵۳ هزار تومان با سهم ٢٧ درصد مربوط به هزینههای خوراکی و دخانی ۶۷ میلیون و ۸۴۸ هزار تومان با سهم ٧٣ درصد مربوط به هزینههای غیرخوراکی بوده است.
در بین هزینههای خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ٢١ درصد و در بین هزینههای غیرخوراکی بیشترین سهم با ۴٩ درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری ۱۱۲ میلیون و ۴۲۱ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل، ۵١ درصد افزایش داشته است. بر این اساس در سال ١۴٠٠ رشد متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری بیشتر از رشد متوسط هزینه کل سالانه است.
منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان میدهد که ۳۲.۶ درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، ١۶.۵درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۵٠.٩ درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است.
مقایسه درصد خانوارهای شهری استفاده کننده از لوازم عمده زندگی در سال ١٣٩٩ نسبت به سال ١۴٠٠ نشان میدهد که خانوارهای استفاده کننده از اجاق گاز از ۹۸.۹ به ٩٨.٨، تلویزیون رنگی از ٩٨.١ به ٩٧.۶، جاروبرقی از ٩١.۵ به ٩٢.١، ماشین لباسشویی از٨٧.٣ به ٨٨.١، یخچال فریزر از ٧١.٩به ٧٠.٨، اتومبیل شخصی از ۵٣.١ به ۵٣.٩، مایکروویو و فرهای هالوژن دار از ١٢.۴ به ١١.٩ و ماشین ظرفشویی از ٧.۶ به ٨.٣ درصد تغییر یافته است.
در سال ١۴٠٠، عمدهترین نوع سوخت مصرفی ۹۵.۲ درصد از خانوارهای شهری برای گرما، گاز طبیعی (شبکه عمومی) بوده است.
متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی ۵۱ میلیون و ۹۱۱ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل ۵۲.۴ درصد افزایش نشان میدهد. از هزینه کل سالانه خانوار روستایی ۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار تومان با سهم ۴٠ درصد مربوط به هزینههای خوراکی و دخانی ۳۱ میلیون و ۲۰۸ هزار تومان با سهم ۶٠ درصد مربوط به هزینههای غیرخوراکی بوده است.
در بین هزینههای خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآوردههای آن با ۲۲ درصد و در بین هزینههای غیرخوراکی، بیشترین سهم با ۳۱ درصد مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی ۶۳ میلیون و ۷۱۳ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل ۵۱.۵ درصد افزایش داشته است.
منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان میدهد که ٣٣.٩ درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، ٣١.٢ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ٣۵.٠درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است.
– مقایسه درصد خانوارهای روستایی استفاده کننده از لوازم عمده زندگی در سال ١٣٩٩ نسبت به سال ١۴٠٠ نشان میدهد که خانوارهای استفاده کننده از اجاق گاز از ٩٨,٣به ٩٨.۵، تلویزیون رنگی از ٩۵.۶ به ٩۵.١، جاروبرقی از ۶٧.۵ به ۶٨.٩، ماشین لباسشویی از ۵٨.١به ۵٩.٨، یخچال فریزر از ۵٢.٧ به ۵۵.٢، اتومبیل شخصی از ٣۴.١ به ٣۵.٩ ، مایکروویو و فرهای هالوژن دار از ١.۶ به ٢.١ و ماشین ظرفشویی از ٠.۴ به ٠.۵ درصد تغییر یافته است.
– در سال ١۴٠٠ عمدهترین نوع سوخت مصرفی ٧٨,١ درصد از خانوارهای روستایی برای گرما، گاز طبیعی (شبکه عمومی) و ١١.١ درصد نفت سفید بوده است.