به گزارش ایسنا، عبدالرضا برزگری یا همان جادوگر اورجینال فوتبال ایران که بعدها به پله ایران نیز معروف شد، متولد لین (کوچه) ۱۰ آبادان است. او در حالی که تنها ۱۸ سال سن داشت به تیم‌ملی فوتبال دعوت شد و خیلی زود نیز برای بازی راه کشور امارات را در پیش گرفت. برزگری حالا از اعتراف مهاجرانی و دست های پشت پرده در فوتبال ایران می گوید.
“حسون” که سال‌های بسیاری است آن سوی آب‌های خلیج فارس، در امارات مشغول به مربیگری است و توانسته بازیکنان بسیاری را به فوتبال امارات معرفی کند، علت این که در فوتبال ایران از او و امثال او استفاده نمی شود را این گونه عنوان می کند؛ “در ایران پارتی بازی اجازه فعالیت به افراد متخصص را نمی دهد.”
خبرنگار ایسنا نیز برای مرور خاطرات گذشته و جویا شدن نظرش درباره وضعیت فعلی فوتبال ایران و مسائل دیگر، با او به گفت و گو پرداخته است که در ادامه این گفت و گو را که در شیراز شهر گل و بلبل با عبدالرضا برزگری انجام شده است، می خوانید.
*آقای برزگری ابتدا بگویید شما را عبدالرضا صدا کنیم یا حسون؟
من ترجیح می دهم مردم مرا حسون صدا کنند!
*از خودتان بگویید؛ از سن و سال و محل تولدتان
من عبدالرضا برزگری ملقب به حسون متولد سال ۱۳۳۵ در لینِ ۱۰ احمد آباد در شهر آبادان هستم. فوتبالم را از تیم های شهرداری آبادان، سپه و صنعت نفت شروع کردم و درهیچ تیم دیگری نیز فوتبال بازی نکردم. من در حال حاضر حدود ۱۰ ماه است که در شهر شیراز زندگی می کنم و قبل از آن مربی تیم جوانان العین امارات متحده عربی بودم. من اکنون ساکن شیراز هستم و البته در این جا با پیشکسوتان دهداری در هفته چند باری تمرین فوتبال می کنم.
*چرا دوست دارید مردم شما را حسون صدا کنند؟
انتخاب اسم عبدالرضا از سوی پدرم بود ولی مادرم دوست داشت اسم من حسون باشد و مرا حسون صدا می زد اما خودم شخصا از میان تمام القاب و اسامی که برایم منتخب شده از پله ایران گرفته تا مروارید سیاه، ترجیح می دهم مردم مرا حسون صدا کنند و از این اسم بیشتر لذت می برم.
*از چند سالگی فوتبال را شروع کردید؟
من فوتبالم را از هفت سالگی در مدرسه کیوان آبادان شروع کردم و اولین نفری که به من گفت تو فوتبالیست خوبی خواهی شد آقای فاروق فتاحی بود که در مدرسه من را کشف کرد. او در مدرسه من را صدا زد و پرسید کجاها بیشتر فوتبال بازی می کنی؟ من که هفت سال سن داشتم به آقای فتاحی گفتم در همین مدرسه بازی می کنم و گاها هم به زور ما را از مدرسه بیرون می کنند زیرا ما عاشق فوتبال هستیم. سپس مرحوم فتاحی یک روز به زمین چمن کوچک ما در کنار سینما تاج آبادان آمد و یک فیلم از فوتبال بازی کردن تیم ما که تشکیل شده از بازیکنان کوچه خودمان یعنی من، علی فیروزی، کریم بیت سیاح و … بود تهیه کرد و اسم فیلم را “پا برهنه ها، آینده فوتبال ایران” گذاشت. بعدها من و علی فیروزی به تیم ملی رسیدیم و مابقی هم فوتبالیست های خوبی از آب در آمدند.
*گویا در سال های گذشته با یک بیماری هم دست و پنجه نرم کردید
حدود پنج سال پیش دکتر متوجه یک تومور در سر من شد که خوشبختانه خوش خیم بود و طی یک عمل جراحی مشکل برطرف شد و تا کنون که خدمت شما هستم الحمدلله مشکل خاصی ندارم و هفته ای دو روز هم تمرین فوتبال می کنم و گاه گاهی مسابقه هم می دهیم.
*از شرایط فوتبال در گذشته و حال حاضر بگویید
در قدیم شرایط رشد در فوتبال آسان تر بود و همگی در محلات بازی می کردیم. به دلیل اینکه بازی های محلاتی بدون مربی برگزار می شدند، بازیکن به دلخواه خودش بازی می کرد و از این رو می توانست تمام استعداد خود را به نمایش بگذارد. بنابراین به نظر من پیشرفت فوتبالی در قدیم آسان تر بود. در حال حاضر اگرچه مدارس فوتبال زیادی وجود دارند و بازیکنان خوبی نیز در آن ها هستند اما استعدادها به سختی می توانند به تیم هایی مثل صنعت نفت، فولاد یا … برسند. به عنوان مثال باید بگویم من حدود سه ماه پیش به آبادان سفر کردم و با بازیکنان بزرگسال و رده های سنی تیم صنعت نفت و شهرداری آبادان ملاقات داشتم، در تیم های پایه باشگاه در مجموع شاید هفت بازیکن تراز اول که در آینده بتوانند بازیکنان بزرگی باشند وجود داشت و من به پدرانشان هم گفتم باید به صورت مخصوص با این ها کار شود، یعنی تحت نظر یک مربی خوب باشند تا بتوانند از پله های ترقی بالا بروند اما حقیقتا هیچ بازیکنی به راحتی نمی تواند به تیم بزرگسالان صنعت نفت یا فولاد برسد و این امر خیلی سخت محقق می شود چون مربی های کنونی مثل مربی های سابق نیستند. برای مثال آقای منصوریان که اصلا به خوب یا بد بودن عملکرد او کاری ندارم، یک تیم با بازیکن های آماده می خواهد اما در قدیم اصلا شرایط این گونه نبود. در گذشته مسابقاتی بین تیم های استانی از همه شهرها برگزار می شد و از دل این مسابقات یک تیم منتخب بیرون می آمد و بازیکنان خوبی نیز در آن زمان در منتخب استان خوزستان حضور داشتند و جالب است بگویم بعضی از آن فوتبالیست ها حتی از من هم با کیفیت تر بودند مثل طاهر موسوی، سامانی و … که متاسفانه نتوانستند پیشرفت چشمگیری در فوتبال ایران داشته باشند.
*در حال حاضر فوتبال فعلی خوزستان را دنبال می کنید؟
بله، شرایط صنعت نفت را به طور جدی دنبال می کنم اما بازی سایر تیم ها مثل فولاد را کمتر می بینم. نمی دانم راست یا دروغ است اما شنیده ام که تیم صنعت نفت چهار یا پنج بازیکن امید از تهران به آبادان آورده است. من نمی دانم دلیل این کار چیست، یعنی ما در آبادان بازیکن امید نداریم که از آن ها استفاده شود؟ حالا اگر اسامی این بازیکنان را می دهید و به آن ها بازی نمی دهید دیگر چه دلیلی دارد که این کار انجام شود؟ از همان آبادان اسم بازیکن امید را بدهند که بازیکن در کنار خانواده اش باشد. حتما موضوعی در این میان است. البته من شنیده ام که بابت این اتفاقات افرادی متاسفانه پول هم می گیرند که این امر درنهایت به ضرر فوتبال است زیرا وقتی یک استعدادی را پیدا می کنیم و سپس از این طریق آن را هدر می دهیم و به نابودی می رسانیم، به چرخه فوتبال آسیب وارد می شود.
*دوران سرمربیگری تان در صنعت نفت چطور بود؟
در گذشته من چند ماهی سرمربی تیم نفت آبادان بودم و تیمم هم در جدول مسابقات در رتبه سوم جای داشت. در آن دوران در مجموع من فقط دو بازیکن از خارج استان جذب کردم و مابقی از فوتبالیست های بومی خودمان بودند. یکی از این دو بازیکن بیرون استانی امجد شکوه مقام بود که آن زمان در آبادان دانشجو بود و از کرمانشاه آمده بود. امجد بازیکن خوبی بود. او اگرچه از ناحیه پا دچار مصدومیت شد ولی در نهایت توانست فوتبالیست خوبی شود
*برخی معتقدند که فوتبال خوزستان پیشرفت نداشته است؛ اگر موافق هستید به نظرتان دلیل آن چیست؟
نبود مربی های قدیمی که زحمت می کشیدند و بازیکنان با کیفیت تحویل تیم ها می دادند باعث پسرفت فوتبال خوزستان در سال های کنونی شده است. به این دلیل است که استان ما در سطح ملی در حال حاضر فقط کنعانی زادگان و گاه گاهی رو نیمکت سعادت حردانی را در تیم ملی می به خود می بیند. لفته سه برادران بیشترین بازیکنان را به تیم های اهوازی مثل جنوب و استقلال اهواز داده است و اگر خاطرتان باشد در دورانی که این تیم ها خوب کار می کردند در ترکیب شان بازیکنان شهرستانی کمتر حضور داشتند. ضمن این که نبود افرادی مثل بوستانی و مرحوم حاج حسن اهوازی باعث افول فوتبال خوزستان شده است. به عنوان مثال خادم پیر فوتبالیست اسبق تیم ملی در حال حاضر در خرمشهر است و هیچکس از احوال او با خبر نیست و در هیچ جا از او بهره برده نمی شود.
*گویا شما به مدیرفنی در یک تیم اعتقاد دارید
همه تیم های فوتبال در خارج از ایران مدیر فنی دارند و در آکادمی های پایه نیز دو مدیر فنی توامان فعالیت می کنند. چرا تیمی مثل فولاد خوزستان با این منبع درآمد وسیع از شخصی مثل لفته سه برادران یا کریم بوستانی به عنوان مدیر فنی استفاده نمی کنند؟ آقای بوستانی سال ها در بن یاس امارات کار کرده و به اوضاع و احوال فنی فوتبال اشراف دارد. حتی چرا از سهراب بختیاری زاده به عنوان مدیر فنی استفاده نمی شود؟ چرا سهراب بختیاری زاده در نیم فصل باید از ازستقلال خوزستان جدا شود با اینکه نتایج خوبی گرفته بود؟ در پایه های تیم العین امارات که من سال ها در آن کار کرده ام دو مدیر فنی وجود دارد؛ یکی برای آکادمی و دیگری برای مدارس فوتبال که همگی حقوق مکفی دریافت می کنند.
حتی نقش مدیر فنی در یک باشگاه فوتبال بسیار حیاتی است که متاسفانه در فوتبال ما جدی گرفته نمی شود. یک مدیر فنی خوب باید بازی ها و همچنین تمرین ها را زیر نظر داشته باشد و از سرمربی توضیح بخواهد که مثلا هفته گذشته چه کارهایی برای تیم انجام داده و شرایط تمرینی به چه شکل بوده است. در فوتبال خوزستان اشخاصی مثل لفته سه برادران و کریم بوستانی در این زمینه استاد هستند و باید از این ها استفاده شود. کریم بوستانی بیش از یک دهه در تیم بن یاس امارات در کنار مربیان بزرگ کسب تجربه کرده و می تواند به فوتبال ما کمک شایانی کند. به عنوان مثال در کشور امارات مربی های آکادمی و مدارس فوتبال باشگاه نیز با مدیر فنی در ارتباط هستند و بازیکنان خوب را حفظ و تربیت می کنند. اگر من تصمیم گیرنده بودم از کریم بوستانی و همه بختیاری زاده ها در تمام رده های سنی فوتبال استان خوزستان استفاده می کردم. سهراب و امثال سهراب نیز مثل من هستند. حداقل به سهراب بختیاری زاده تیم استقلال خوزستان در لیگ یک داده شد اما یک مرتبه او را برکنار کردند و این برکناری ها هستند که به مربی ها ضرر می رسانند.
حال من برمی گردم به موضوع مربی؛ در العین امارات هر تیم سه مربی به عنوان سرمربی، کمک مربی و مربی دروازبان ها دارد و حقوق آن ها در ماه حدود یک میلیون درهم است که اکثرا نیز خارجی ها هستند. مدیران العین در سال حدود دوازده تا سیزده میلیون درهم خرج می کردند که درنهایت مجبور به خرید یک بازیکن به این قیمت نشوند و یا حداقل یک بازیکن بخرند و مابقی بازیکن ها از آکادمی خود باشگاه العین باشند. در این پروسه در سال اگر یک یا دو بازیکن خوب از خود آکادمی معرفی شود، برای شان کفایت می کند.
*نفت آبادان دو فصل کاملا درگیر با مشکلات مالی را داشته است؛ از نقش مربیان در کنترل این شرایط بگویید.
نبود هواداران در استادیوم به نفع مربی ها است. به عنوان مثال اگر تماشاگران در بازی های صنعت نفت در استادیوم بودند شاید منصوریان نمی توانست تا اینجای کار دوام بیاورد، البته من نظرم با علی منصوریان تا اینجای کار موافق است. در فصل پیش نیز تیم پورموسوی خیلی خوب بود به خصوص اوایل فصل گذشته که دیدیم تیم نفت خیلی خوب کار می کرد و نتیجه می گرفت اما سید متاسفانه در ادامه جهت فکری خودش را به سمت فرعیات سوق داد. من شخصا طی تماس تلفنی که با پورموسوی داشتم به او گفتم شغل شما مربیگری است و مشکلات اقتصادی را افرادی دیگری باید حل کنند. در فصل جاری تیم منصوریان نسبت به دوران پورموسوی دریافتی کمتری داشت اما او توانست از این مشکلات عبور کند و بدون دریافتی تا نیم فصل ادامه دهد. به نظر من تیم نفت آبادان در دوران پورموسوی اگر وارد حاشیه نمی شد و سعی در حفظ بازیکنان می کرد و کاری که منصوریان انجام داد را انجام می داد، شاید می توانست به آسیا هم برسد.
*برگردیم به گذشته؛ وقتی که از مصر به آبادان برگشتید
زمانی که از مصر به ایران برگشتم به تیم صنعت نفت آبادان پیوستم. آن دوران اواخر فوتبال من بود اما کیفیت فنی بدی نداشتم. در نفت آن دوران چهار بازیکن مُسن وجود داشت که شامل من، علی فیروزی، نادر اسدالله زاده و غلام نژاد می شد که من همیشه به آقای منوچهر سالیا ( سرمربی وقت نفت آبدان ) می گفتم که از ما چهار نفر باید دو نفر بازی کند و از جوان تر ها استفاده شود تا در آینده تیم با کمبود بازیکن مواجه نشود.
*چرا امثال شما با این همه تجربه در فوتبال باشگاهی و ملی ایران جایی ندارند؟
من فکر می کنم اشخاصی در فوتبال ایران وجود دارند که دست اندرکاران این رشته ورزشی را انتخاب می کند و شاید ما جز انتخاب های آنها نیستیم. به نظر من باید به این ایراد بزرگ در کشور ما پرداخته شود که متاسفانه این کار انجام نمی شود و در ایران این فقدان کوچک پنداشته می شود. مدیران عامل و مربی ها در ایران به فکر کار یک ساله هستند و نهایتا کارشان به دو یا سه سال ختم شود. البته ما امثال دهکردی ها را داشتیم که خوب کار کردند اما متاسفانه در ایران پارتی بازی اجازه فعالیت به افراد متخصص را نمی دهد. یک راه کار دیگری برای من و امثال من وجود دارد که اگر بخواهیم وارد فوتبال شویم باید به سراغ نماینگان مجلس برویم تا شاید از ما حمایت کنند. بعضی ها این کار را انجام می دهند و بعضی ها بنا به دلایل شخصی انجام نمی دهند.
*دعوت نشدن شما به تیم ملی با هدایت مهاجرانی در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین برایتان دردناک بود؟
نه اصلا! چون نطر شخصی سرمربی ملاک انتخاب بازیکن است و بازیکنانی که در آن زمان در تیم ملی حضور داشتند همگی با کیفیت بودند و نظر سرمربی این گونه بود. حشمت خان زحمات زیادی برای فوتبال ایران کشید و سرمربی بسیار خوبی بود، او تیم ملی را به جام جهانی برد و افتخارات بسیاری نیز کسب کرد. او بعد ها گفته بود که خط زدن برزگری اشتباه بود و اگر به گذشته باز می گشتم حتما برزگری را با تیم ملی به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین می بردم.
*به نظر شما خدمات فرانک اوفارل بریتانیایی برای فوتبال ایران چه بود؟
به نظر من قبل از آقای حشمت مهاجرانی باید از سرمربی ایرلندی تیم ملی در سال های قبل از مهاجرانی یعنی فرانک اوفارل تشکر کنیم که به تازه گی نیز از دنیا رفت. در کنار او افرادی چون حسن حبیبی، مهراب شاهرخی، حشمت مهاجرانی و صالح نیا به عنوان کمک مربی فعالیت می کردند و بعدها هر چهار نفر سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شدند. اوفارل مربی بزرگی بود که حشمت خان ثمره زحمات او در فوتبال ایران بود.
*در کنار علی پروین هم بازی کردید
بله در مقدماتی جام حهانی ۱۹۷۸ در کنار علی پروین فوتبال بازی کردم، او بسیار فوتبالیست خوبی بود و در زمین با کیفیت بازی می کرد. به نظر من پروین یکی از نوابغ فوتبال ایران بود.
*نظرتان درباره جایگاه فوتبال ایران در آسیا چیست؟
به نظر من فوتبال ایران همیشه باید در آسیا اول باشد و حتی به رتبه دوم نیز رضایت ندهد. البته این در شرایطی است که به چرخه فوتبال رسیدگی شود. تیم فوتبال ایران بر اساس آمار سال هاست که در رتبه نخست رنکینگ آسیا ایستاده است اما متاسفانه در جام ملت های آسیا دهه هاست که هیچ جامی به دست نیامده است و بیش از چهل سال است که ما رنک المپیک را ندیده ایم. در فوتبال باشگاهی هم سال ها است در آسیا جامی نصیب ایرانی ها نشده است.
*درباره تیم ملی صحبت کنید از کی روش تا اسکوچیچ.
در فوتبال ایران استعدادهای خوبی وجود دارد اما در دوران کیروش تیم ملی فقط حالت دفاعی داشت. در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، ایران در بازی اول با مراکش یک بر صفر پیروز شد اما در حقیقت باید با چند گل می باخت چون در ابتدای بازی به شدت تحت فشار بودیم. این خاصیت فوتبال است که سانتر حاج صفی در دقیقه نود با ضربه سر عزیز بوهدوز وارد دروازه مراکش شد ولی اگر بخت کمی با مراکشی ها یار بود و در ابتدای بازی حملاتشان به گل تبدیل می شد، برنده بازی می شدند. ما همه بازی هایمان را دفاعی بازی کردیم. نظر شخصی من این است که کارلوس کیروش فقط دنبال نباختن در بازی ها بود. از سوی دیگر ایران در جام جهانی برزیل و روسیه و همچنین در جام ملت های آسیا در استرالیا و امارات بازیکنان ستاره و سرشناسی داشت و دارد اما از همان زمان تا کنون ما بازیکنی در تیم ملی ندیدیم که وقتی بازی گره بخورد کار را برای تیم ملی دربیاورد و همچنان هم از داشتن چنین بازیکنی بهره مند نیستیم. بازیکنانی که در حال حاضر در دست اسکوچیچ هستند از لحاظ بدنی و جسمانی بسیار خوش فیزیک، خوش فکر و دارای شخصیت حرفه ای هستند.
*در جام جهانی ۲۰۲۲ می توانیم از گروهمان صعود کنیم؟
اسکوچیچ در راه جام جهانی است و باید حمایت شود. تیم ملی ایران در شرایط کنونی از نظر من به راحتی توانایی مقابه با انگلیس را دارد، البته کمی در پست های دفاع چپ و راست ضعیف هستیم که همان نقطه ضعف ایران، اتفاقا نقطه قوت تیم ملی انگلستان است. یعنی خط حمله آن ها با وجود بازیکنان تراز اولی مثل هری کین، استرلینگ، رشفورد و …، البته باید بگویم دفاع وسط های ایران بسیار خوب هستند و خط حمله فوق العاده ای داریم. ایران می تواند رو به جلو بازی کند و فقط به امید ضدحملات نماند.
همچنین تیم ایالات متحده آمریکا با آن تیمی که ما در فرانسه بردیم تفاوت زیادی دارد زیرا چندین بازیکن این تیم در باشگاه های اروپایی مثل منچسترسیتی و … فوتبال بازی می کنند و در این دوره تیم خوبی خواهند بود.
*بین تیم های ولز، اسکاتلند و اوکراین همگروهی با کدام تیم برای ایران بهتر است؟
من شخصا بین ولز، اسکاتلند و اوکراین همگروهی با تیم ملی اسکاتلند را ترجیح می دهم زیرا ما در گذشته یک بار با آنها بازی کردیم و به همین دلیل بازی مقابل آنها از لحاظ روحی روانی برای ما ساده تر خواهد بود. به نظر من اگر اوکراین به جام جهانی بیاید برای ما حریف سختی خواهد بود.
*باخت ایران در مقدماتی جام جهانی مقابل گره جنوبی را چطور دیدید؟
در بازی با کره جنوبی، اسکوچیچ چند بازیکن اصلی خود را در ترکیب نداشت و از سویی باید گفت فوتبال بازی اشتباهات است و اگر امیرعابدزاده در بدترین زمان ممکن آن گل را از سون دریافت نمی کرد شاید ایران بازنده نمی شد و البته آن دیدار برای تیم ملی نیز ایران جنبه تشریفاتی داشت. اما در مجموع تیم فعلی ایران بسیار تیم با کیفیتی است. ما نباید فراموش کنیم که در دوران پس از ویلموتس که تیم ملی در حال حذف شدن در مراحل ابتدایی بود، اسکوچیچ چند بازی مهم در مقابل عراق، بحرین و … داشت که با درایت توانست حداکثر امتیازات را به دست آورد و از حذف ایران در مراحل ابتدایی جلوگیری کند. من اصلا کاری به رکوردهای آقای اسکوچیچ ندارم ولی می دانم که در شرایط کنونی باید از دراگان حمایت شود و در این فرصت کم نیز هیچکس نمی تواند کار خاصی برای فوتبال ایران انجام دهد. اگرهم قرار باشد اسکوچیچ را بردارند باید یک مربی ایرانی مثل علی دایی روی نیمکت تیم ملی بنشیند اما در شرایط کنونی به نظر من باید با اسکوچیچ ادامه دهیم و راهی جام جهانی قطر شویم. قطر کشوری است که به ما نزدیک است و اگر فدراسیون حمایت کند تا هواداران ایرانی به راحتی به دوحه سفر کنند، مطمئن باشید کل استادیوم ها را در بازی های تیم ملی ایران هواداران ایرانی مالامال خواهند کرد.
*با توجه به شناخت شما از فوتبال کشورهای عربی، به نظرتان قطر امسال در جام جهانی شگفتی ساز باشد؟
تیم ملی قطر در گروه آسانی قرار گرفته و حدود بیست تا سی بازی تدارکاتی با تیم های خوب جهان برگزار کرده است و توانایی این را دارد که تا مرحله حذفی جام جهانی بالا بیاید. در حقیقت گروه آسانی برای تیم قطر چیده اند! به نظر من گروه های جام جهانی از قبل چیده و پیش بینی شده بود و برگزاری قرعه کشی جنبه تشریفاتی داشت.
*نبود ایتالیا را در دو جام جهانی متوالی چگونه می بینید؟
ایتالیایی ها تیم خوبی داشتند. آن ها باتوجه به اینکه قهرمان اروپا شدند اما در مقدماتی جام جهانی بدشناسی گریبان گیرشان شد و توپ هایشان به گل تبدیل نشد. به نظر من باید سیستم جدیدی برای فوتبالشان اختراع کنند.
*طرفدار کدام یک از تیم های ملی در جهان هستید؟
قطعا برزیل!
*به نطر شما کدام تیم قهرمان جام جهانی قطر خواهد شد؟
به نظر من فرانسه و آلمان می توانند مدعی قهرمانی جهان باشند. انگلستان نیز می تواند تا مراحل زیادی بالا بیاید اما جام بگیر نیست. متاسفانه برزیل تیم خوبی دارد اما فکر نمی کنم امسال بتواند قهرمان جام جهانی شود.
*راستی شما از میان بیرانوند و امیر عابدزاده کدام را برای محافظت از دروازه تیم ملی انتخاب می کنید؟
قطعا علیرضا بیرانوند، زیرا او از لحاظ تجربه و عملکرد می تواند برای ایران مثمرثمر باشد. به نظر من امیر عابدزاده مقداری با غرور در دروازه می ایستد و علت گل بدی که از سون خورد نیز غرور او بود. در بازی های مقدماتی جام جهانی نیز نباید از عابدزاده استفاده می شد و باید علی بیرانون درون دروازه ایران می ایستاد و این اتفاق هم به نظر من از دست های پشت پرده نشات می گیرد.
*مرگ مارادونا را چگونه توصیف می کنید؟
مرگ مارادونا برای جامعه جهانی فوتبال خیلی سخت بود و مشخض نیست چند سال باید بگذرد تا چنین فوتبالیستی دوباره ظهور کند. اگر اشتباه نکنم در جام جهانی جوانان در تونس که من با تیم ملی ایران نیز در آن حضور داشتم مارادونا نیز در آن تورنمنت برای آرژانتین بازی می کرد و مرگ او در این سن خیلی دردناک بود اما دیگر مرگ حق است و کاری نمی توان کرد!
*حذف استقلال پرسپولیس از آسیا را چگونه بررسی می کنید؟
حذف این دو تیم از آسیا به عنوان یک شکست برای فوتبال ما تلقی می شود. به عنوان مثال یک بازیکن برای پرسپولیس خریداری شد و در حالی که اصلا به بازی هم گرفته نشد و سپس از ایران رفت، در حال حاضر باشگاه موظف به پرداخت قرارداد آن فوتبالیست به علاوه جریمه های آن است. متاسفانه دست هایی در فوتبال هستند که ما آن ها را نمیبینیم. این حذف برای فوتبال باشگاهی ایران یک شکست قلمداد می شود.
*آیا در فوتبال ایران جادوگری وجود دارد؟
من به جادو اعتقادی ندارم اما در کشور عمان یک فایل صوتی منتشر شد که یک مدیر بزرگ عربستانی با یک جادوگر در حال صحبت بود و از این جادوگر بابت کارهایی که برای تیمش انجام داده بود تشکر می کرد ( با لبخند! ) و در ایران نیز درباره این ترفندها خیلی شنیده ام اما به نظر من جادو یک دروغ است و جادوگر نمی تواند کاری از پیش ببرد. اصلا چنین چیزی وجود ندارد زیرا فوتبال یک علم است و حتی اگر وجود هم داشته باشد نمی تواند در نتیجه بازی فوتبال تاثیری داشته باشد. در فوتبال بیست و دو نفر در زمین در حال بازی کردن هستند و آن ها هر روز در حال تمرین و تلاش هستند. اگر قرار است جادو مشخص کننده نتیجه بازی باشد دیگر بازیکن ها بروند خانه و بخوابند تا جادوگر کارش را نجام دهد.
*اوضاع داوری در ایران چقدر با سطح جهانی فاصله دارد و شرایط داوری در کشورمان را چگونه می بینید؟
به نظر من داوران کنونی کشورمان بسیار خوب کار می کنند و نسبت به داورهای سابق شرایط کیفی بهتری دارند. اگر وی ای آر به فوتبال ما بیاید تمام این حرف و حدیث ها و مشکلات راجع به داوری نیز به راحتی به اتمام می رسد. به نظر من در شرایط کنونی داوری ایران، فوتبال ما شدیدا به این تکنولوژی نیازمند است.
*در ادامه به چند سوال به صورت کوتاه جواب دهید؛ به نظر شما بهترین هافبک حال حاضر ایران کیست؟
سعید عزت الهی
*بهترین مهاجم؟
طارمی و سردار هردو بهترین هستند
*بهترین دفاع فوتبال ایران؟
سعید عزت اللهی
*بهترین بازیکن تاریخ فوتبال؟
پله اسطوره برزیل و جهان
*بهترین بازیکن حال حاضر جهان؟
امباپه فرانسوی
*بهترین سرمربی باشگاهی تاریخ فوتبال؟
الکس فرگوسن
*بهترین سرمربی تاریخ فوتبال ملی؟
کارلوس آلبرتو
*بهترین دروازبان تاریخ فوتبال؟
گوردن بنکس انگلیسی و البته یاشین
*بهترین دروازبان حال حاضر جهان از نظر شما؟
مانویل نویر
*بهترین مدافع تاریخ فوتبال؟
سرخیو راموس
*بهترین هافبک تاریخ فوتبال؟
اینیستا
*بهترین مهاجم تاریخ فوتبال؟
پله
*بهترین مهاجم حال حاضر جهان؟
کریستیانو رونالدو؛ من از بین رونالدو و مسی، طرفدار رونالدو هستم.
*بهترین خاطره ورزشی شما کدام است؟
قهرمانی با تیم ملی در سنگاپور
*با کدام فوتبالیست راحت تر فوتبال بازی می کردید؟
ابراهیم قاسمپور
*دلچسب ترین گلی که زدید کدام گل است؟
گل من به هند در سنگاپور، زیرا آن گل سه امتیازی بود و منجر به صعود تیم ملی شد. به قول ابراهیم تهامی در آن بازی من چند بازیکن را دریبل زدم و تا شش قدم هند رفتم و توانستم توپ را گل کنم!
*بدترین خاطره فوتبالی شما کدام اتفاق است؟
بازی تیم ملی با کویت؛ در کویت متوجه شدیم عراق به ایران حمله کرده و کشور وارد جنگ شده است و بعد هم بازی را باختیم.
*بهترین لیگ فوتبال دنیا از نظر شما؟
لیگ برتر انگلستان
*بهترین بازیکنی که پرورش دادید کدام بازیکن است؟
سعید جمعه و یحیی نادر بازیکنان کنونی و فیکس العین امارات جز بهترین ها بودند. البته تعداشان بیشتر از این ها است.
*باشگاه خارجی مورد علاقه شما؟
منچستر یونایتد تیم مورد علاقه مند است اما در حال حاضر شرایط خوبی ندارد.
*بهترین داور تاریخ ایران از نظر شما؟
محمد صالحی، البته آقای فغانی نیز داور خیلی خوبی است اما من صالحی را به عنوان بهترین داور تاریخ ایران انتخاب می کنم.
*بزرگترین اشتباه تان در دوران فوتبال و مربی گری چه بود؟
من در دوران فوتبال همیشه سالم بازی کردم و در ۱۳ بازی ملی ۹ گل به ثمر رساندم و هیچ کارت زرد یا قرمزی دریافت نکردم. در دوران مربی گری هم نمی توانم بگویم مرتکب اشتباهی شده باشم. انتخاب هایم همه مورد پسندم هستند.
*راستی چرا فوتبال می تواند هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند و میلیون ها نفر را درخانه پای تلویزوین میخکوب کند؟
فوتبال عشق است و وقتی شما عاشق باشید معشوقتان برای شما جذاب و دیدنی است و درحقیقت هیچ ورزش یا رویداد دیگری نمی تواند این حجم طرفدار را برای خود به ارمغان بیاورد. دلیل این ها همه عشق است زیرا فوتبال به زندگی ارتباط دارد و برد و باخت آن نیز مثل زندگی است. برد، باخت و مساوی فوتبال برای ما مربیان و بازیکنان مثل زندگی است و البته برای مردم یک عشق به حساب می آید.
*به نظر شما فوتبال در کدام شهرها هواداران خاصی دارد؟
در ایران عشق فوتبال را فقط در دو شهر می توانید به وفور مشاهده کنید. این شهرها شامل انزلی و آبادان می شوند و فقط در این دو نقطه تماشاچی ها در استادیوم، تیم های شهر خودشان را تشویق می کنند و خبری از تشویق تیم های رقیب به عنوان هوادار نیست. شما این اتفاق را در هیچ شهر دیگری ملاحظه نمی کنید. البته در خارج از ایران در جاهایی که کار کردم مثل پورت سعید مصر شرایط شبیه آبادان و انزلی است و تیم هواداران دو آتیشه ای دارد، از پیرها تا جوانان همگی تیم خودشان را تشویق می کنند و مقداری از آبادان هم برزیلی تر هستند. در پورت سعید اگر هوادارانی از شهرهای دیگر می آمدند اجازه ورود به ورزشگاه را نداشتند و در مواقعی مورد ضرب وشتم پورت سعیدی ها قرار می گرفتند.
*صحبت پایانی…
در پایان امیدوارم فوتبال ایران و خوزستان از شرایط کنونی بهتر شود و امثال دهکردی ها، بختیاری زاده ها، بوستانی ها و دیگر پیشکسوتان فوتبال در راس کار باشند و حیف است که ما این چنین افراد متخصصی را در خوزستان داریم اما نمی توانیم از دانش و تجربه شان استفاده کنیم. امیدوارم حضور آقای گرشاسبی به عنوان یک مدیرعامل بومی سبب شود تا به رده های سنی پایه در فولاد بیشتر اهمیت داده شود. برای ساخت یک ساختمان نیاز است که یک پی ریزی قوی صورت گیرد تا طبقات بالاتر نیز بتوانند به خوبی ساخته شوند و ساختار فوتبال نیز از این قائده مستثنی نیست.
انتهای پیام
