شاید دولت احمدی نژاد با اجرای طرح مسکن مهر قدم هایی در این زمینه برداشته باشد اما ماجراجویی ها و اظهارات نسنجیده و رفتار ناصواب شخص او در قبال رقبای داخلی و قدرت های خارجی که هنوز هم ادامه دارد باعث شد تا تحریم از پی تحریم بر اقتصاد کشور آوار شود و گرانی های سرگیجه آور ناشی از آن، دسترسی مردم به نیازهای اساسی و اولیه، از جمله همین مسکن را دشوار و دشوارتر سازد. پس به یک معنا دولت احمدی نژاد هم در راستای تامین مسکن مردم به توفیق چندانی دست پیدا نکرده است. اما در میان همه دولت ها، هیچ یک به اندازه دولت روحانی در این رابطه فرصت سوزی نکرد. دولت روحانی به واسطه انتصاب عباس آخوندی در کابینه یازدهم و حدود یک سال نیز در کابینه دوازدهم به عنوان وزیر راه و شهرسازی، بی هیچ تردید ناکام ترین دولت در حوزه تامین مسکن بود. آخوندی در همان دوره گفته بود «مسکن مهر طرح مزخرفی است» و به این وسیله بی میلی و بی ارادگی خودش را نسبت به ادامه اجرای طرح مسکن مهر ابراز داشته بود و همین افاده فضل کافی بود تا هزاران میلیارد تومان طرح نیمه کاره مسکن مهر برای مدت قابل توجهی به حال خود رها شود، سرمایه و ثروت ملی و مردمی بلاتکلیف بماند و تلاشی برای تولید این کالای استراتژیک صورت نگیرد و نیاز مردم در این زمینه افزون‌تر و انباشته تر شود. آخوندی حتی پس از دوران وزارتش و مدتی بعد از آن که وادار به استعفا شد، در این مورد گفته بود افتخار می کنم که در دوره ۶۲ ماهه وزارت حتی یک مسکن مهر افتتاح نکردم. البته آخوندی در همان زمانِ وزارت، کارهای بسیار مهمتری داشت که باید به آن ها می رسید و شاید به همین علت بود که به سراغ افتتاح مسکن مهر نرفت و برای حل مشکل مسکن مردم وقت نگذاشت؛ در مهرماه سال ۹۷ پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از عباس آخوندی وزیر وقت راه و شهرسازی آورده بود: «امسال دویستمین زادروز کارل مارکس بود. مجله نگاه نو شماره تابستان خود را با عکس روی جلد به او اختصاص داده‌بود. در این دو سه روز، هرچه کردم مجله را به زمین بگذارم نشد. مقالات بسیار جالبی در باره اندیشه‌ها، سیر تحول زندگی او و مارکس‌های فراوانی که پس از مرگ وی بر اساس قرائت‌های مختلفی که از اندیشه‌های او در کشورهای متعدد خلق شدند گردآوری شده‌بود….». درست در همان زمان خبرگزاری خانه ملت به نقل از اقبال محمدیان نماینده وقت مردم رامهرمز و رامشیر در مجلس دهم نوشت: «جاده‌های استان خوزستان، تبدیل به قتلگاه انسانی شده‌اند که این مسئله ضررهای جبران ناپذیری را برای کشور به دنبال خواهد داشت … و این مسئله بارها به وزیر راه تذکر داده شده، اما تاکنون اقدام قابل توجهی صورت نگرفته است». بی توجهی و بی مسئولیتی آخوندی که نماینده رامهرمز و رامشیر از آن یاد کرده بود حوزه‌ های دیگر وزارتخانه تحت امر وی به ویژه مسکن را نیز در بر می گرفت. گویی جناب وزیر تازه یادشان آمده بود که به جای حضور در میدان عمل و اجرا، باید به حوزه روشنفکری و نظر و تئوری ورود کنند و به این ترتیب ۵ سال فرصت مردم و مملکت در دوره وزارت جناب شان بی هیچ تغییر عمده ای در بخش مسکن از دست رفت و سوخت شد و خسارت سنگین و هنگفتی از این حیث بر اقتصاد بیمار کشور وارد شد. بعد از آن هم که محمد اسلامی به جای عباس آخوندی بر سرکار آمد عملا فرصت چندانی باقی نماند تا از ویرانه برجای مانده از وزیر سابق در بخش مسکن آواربرداری کند و همه تلاش و همت او منحصر شده است به ادامه همان مسکن مهرِ به تعبیر عباس آخوندی مزخرف و طرح دیگری به نام « اقدام ملی مسکن» که آن هم فعلا در حد ثبت نام و بررسی افراد دارای شرایط و آورده اولیه متقاضیان است و اتمام این طرح همانطور که گفته شد هیچ وقت به عمر دولت روحانی که تنها تا خرداد ۱۴۰‪۰ یعنی حدودا ۳ ماه دیگر باقی مانده است قد نخواهد داد. واقعیت این است که حل مشکل مسکن اولویت بیستم مسؤلان مملکتی نیست که اگر بود تا حالا بخش عمده ای از آن حل شده بود. یک بررسی ساده نشان می دهد که هیچ اراده قاطعی وجود ندارد که بخواهد آن هایی که خانه ندارند صاحبخانه شوند و یا مستاجران رنج کمتری در قبال کرایه نشینی و اجاره های سنگین و سرسام آور متحمل شوند. اصلا بخش عمده ای از معضل و چالش مسکن که حالا به یک بحران ملی تبدیل شده است ناشی از بی ارادگی عمدی برخی دست اندرکاران است. شاید عده ای هم واقعا بخواهند برای حل مشکل مسکن مردم کاری بکنند اما رانت خواری و دلالی و انحصارطلبی که همه امور اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و حتی علمی کشور را در تیول خود گرفته است، امکان و اجازه گشایش و ایجاد رونق در بخش مسکن را نمی دهد. بعضی کارشناسان هم معتقد هستند که بخش و حوزه مسکن تابعی از اقتصاد کشور است و تا وقتی که اقتصاد بهبود پیدا نکند حال بخش مسکن هم بهبود پیدا نخواهد کرد. در جواب این عده باید گفت اتفاقا بخش مسکن بهترین فرصت و بهترین نسخه برای بهبود و شفای حال اقتصاد است چرا که این بخش به صورت مستقیم و غیر مستقیم موجب راه اندازی و ایجاد قریب ۴۰۰‪ شغل دیگر خواهد شد و وقتی که این تعداد شغل راه افتاد و رونق پیدا کرد، سایر شغل ها و فعالیت های اقتصادی و تجاری و خدماتی هم به گردش واداشته خواهند شد و در نهایت اقتصاد کشور احیا و معاش مردم تامین می شود و رکود و فقر و نکبت از جامعه رخت بر می بندد و مشکل و معضل مسکن هم حل خواه شد. مضافا اینکه بخش مسکن برخلاف بسیاری بخش های دیگر نیاز عمده و تعیین کننده ای به واردات مواد اولیه از خارج ندارد و غالب آن در داخل کشور تامین می شود. اما همانطور که گفته شد عده ای نمی خواهند این مشکل حل شود و به تبع آن اقتصاد بهبود پیدا کند. آن ها می خواهند اقتصاد کشور بیمار، نحیف و زمین گیر باشد تا از لاشه آن تغذیه کنند. این عده در شرایط ضعف و بیماری اقتصاد پروار می شوند به همین خاطر اجازه احیا و پویایی حوزه اقتصاد و بخش های زیرمجموعه آن نظیر بخش مسکن را نمی دهند. با این حساب متقاضیان بسیاری هستند که حالا حالاها به خانه اشان نخواهند رسید