شجاع الدین امامی رئوف گفت: تجربه اقتصاد جهانی ثابت کرده که بسیاری از کشورها در مسیر توسعه خود از گذرگاه نساجی عبور کرده اند و در این صنعت به توفیقات بزرگ دست یافته اند.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: بهره‎ وری بالا در حوزه جذب و به کار گیری نیروی انسانی از مهمترین مزایای این صنعت به شمار می رود.

وی گفت: یکی از مزایای این صنعت آن است که مواد اولیه پایه را با ارزش افزوده بسیار بالا به یک محصول دیگر مبدل می کند. یک بخش اصلی در تامین مواد اولیه صنعت نساجی از کشاورزی تامین می شود و بخش دیگر از پتروشیمی از الیاف مصنوعی تهیه می شود که در یک زنجیره ارزش به الیاف و نخ و پارچه و با رنگرزی و چاپ و تکمیل به محصول نهایی مبدل می شود.عموم مردم ممکن است لباس را محصول نهایی نساجی بدانند ولی فرش و پتو و پرده و روفرشی و… به نوعی از محصولات صنعت نساجی به شمار می روند.

رئوف یادآورشد: در کشورما ۵ هزار واحد نساجی و ده ها هزار واحد توزیعی و صنفی و … در کشور فعالیت دارند. ۱۲ درصد واحدهای صنعتی کشور را صنایع نساجی تشکیل می دهند. همچنین نساجی ۸ تا ۱۰ درصد اشتغال مستقیم صنعتی کشور را نیز به خود اختصاص داده است.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: یکی از مزیت های صنعت نساجی آن است که یک کیلو ماده اولیه خام با قیمتی حدود ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان به لباس هایی با چند برابر قیمت ماده خام مبدل می شود.

وی گفت: کشور ترکیه با جمعیت ۸۵ میلیون و تولید ناخالص ۸۱۹ میلیارد دلار، ۳۵۰ میلیارد دلار صادرات دارد که ۱۰ درصد کل صادرات این کشور را صنایع نساجی تشکیل می دهند که با کل صادرات نفت و گاز ما برابری می کند.

وی افزود: کشور بنگلادش ۵۹ میلیارد دلار صادرات دارد که نزدیک به ۵۰ میلیارد دلار صادرات آن را نساجی تشکیل می دهد. ویتنام سال گذشته ۴۴ میلیارد دلار صادرات نساجی داشته ولی ایران با جمعیتی معادل همین کشورهای مذکور ۶۰۰ میلیون دلار صادرات نساجی داشته است.

رئوف یادآورشد: طبیعی است که نسبت به کشورهایی که از نظر جمعیتی نظیر ما هستند در حوزه تجارت نساجی و تامین نیاز داخلی با مشکلات عظیمی مواجه هستیم. بازار نساجی در ایران شامل ۱۲ تا ۱۴ میلیارد دلار است که حدود پخش عمده ای از آن را باید به پوشاک اختصاص داد. از این طریق بخشی از بازارما با کالای قاچاق پر می شود که متاسفانه بیش از دو میلیارد دلار است.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: دستگاه های فرهنگی و رسانه ای کشور باید مشارکت مردم را در تولید کالای با کیفیت بالا ببرند تا با کیفیت کالای خوب سهم قاچاق نیز به شکل طبیعی کاهش یابد. همچنین باید با افزایش کیفیت محصولات داخلی زمینه استفاده هرچه بیشتر مردم ازاین کالاها و صادرات قوی تر آن را فراهم کنیم.

وی با اشاره به اهمیت استفاده از ظرفیت مردمی در تولید نساجی در کشور گفت: متاسفانه به دلیل مشکلات اقتصادی شاهد ارز چند نرخی هستیم و وقتی این ارز با کالاهای مختلف را اختصاص می دهیم در واقع سود واقعی یارانه را به بازرگانان می دهیم.

وی افزود: ما معتقدیم که وزارت صمت باید تعرفه های گمرکی را در زمینه حمایت از تولید داخلی به کار ببندند و اگر کالای خارجی امکان ورود می یابد، نظام تعرفه ای متناسب با آن را نیز ببینیم. در تغییر تعرفه هایی که صورت گرفت صنعت نساجی ضرر و زیان بزرگی دید.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: زمانی بیان شد که تمام تعرفه هایی که ۱۰ تا ۲۷ است به ۵ درصد مبدل می شود ولی اگر این تغییرات کار شناسی نباشد همه را با مشکل مواجه می کند.

مثلا تعرفه الیاف را به عنوان ماده خام پایه مورد نیاز کشور را ۵ درصد تعیین کردیم و نخ را هم ۵ درصد تعیین کردیم. در ادامه این موضوع نیز تخصیص ارز صورت گرفت. تا انتهای دولت پیشین و ابتدای دولت فعلی همین ۵ درصد نیز بر اساس دلار ۴۲۰۰ تعیین می شد و با این وجود گویا تعرفه صفر است. این نوع تعرفه دادن مبنای محاسبه درستی ندارد.

وی گفت: در این فرایند با مجموعه ای از اتفاقات روبرو شدیم و حس شد که صنعت داخلی به خطر افتاده است. در ادامه این روند باعث شد که محدودیت هایی ایجاد شد که همین روند نیز به امضاهای طلایی ختم شد. در سال گذشته حدود ۸۵۰ میلیون دلار پارچه وارد کشور شده است که بخش عمده ای از آن توسط بازرگانان وارد شده و شاید تولید کننده نهایی ما نیز این پارچه را هم اندازه قیمت ارز بازار تهیه کرده است.

وی افزود: یکی از بزرگترین مشکلات ما، مساله قاچاق است. مهمترین مزیت قاچاق، سود مالی آن است که باید در این زمینه این مزیت را حذف کنیم. یکی از راه های کم شدن سود قاچاق، پایین آمدن قیمت مواد اولیه و قیمت تمام شده کالا و افزایش تنوع و سلیقه مصرف کننده و کیفیت محصول است.

رئوف یادآورشد: متاسفانه در زنجیره ارزش صنعت نساجی شاهد این انسجام نیستیم. برای کم شدن قیمت تمام شده پارچه باید تعرفه نخ و الیاف نیز کاهش یابد که در حال حاضر چنین مساله ای را شاهد نیستیم. در حال حاضر ۱۸۰ هزار تن مصرف پنبه در کشور است که بیشترین میزان آن در داخل تامین می شود و بخشی از آن نیز وارد می شود که باید این واردات با حداقل قیمت باشد. از سوی وزارت صمت در نقطه شروع ۵ درصد عوارض واردات نخ و الیاف دریافت می شود که خود این مساله تاثیر خود را روی افزایش قیمت محصول نهایی خواهد گذاشت.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: این مساله در حالی است که در ترکیه ۱میلیون ۶۰۰ هزار تن پنبه نیاز دارند که بخش عمده آن را تامین می کنند و بخش دیگر را وارد می کنند ولی در عین حال حداقل عوارض واردات را شاهد هستند و به شکل کاملا باز واردات و صادرات انجام می دهند ولی در ایران بیان می کنند که پنبه ای که می خواهید تامین کنید از هر کشوری نباشد. یک زمانی می گویند محدودیت ایجاد شود که پنبه تولید داخل تامین شود و سپس وارد خرید خارجی شویم ولی پنبه یک محصول جهانی است و باید در فصل خود انجام شود.

وی گفت: همین امروز به دلیل تحریم ها با هزینه بیشتری خرید را انجام می دهیم. مثلا امروز پنبه ای که از هند وارد می کنیم باید اسناد قرنطینه ای و گند زدایی به کشور ثالث انجام شود. باید هر ساله در شورای عالی امنیت ملی مجوزی را بگیریم که سازمان حفظ نباتات کشور ثالث را بپذیرد. همین مساله باعث می شود که پنبه ما مدت ها از گمرک بماند و علاوه بر آسیب قیمت داخلی را نیز افزایش می دهد.

وی افزود: صنعت پوشاک ما در سالهای اخیر از نظر حجم پوشاک و تنوع توسعه خوبی پیدا کرده است و قطعا اگر در این عرصه به خوبی حمایت شوند می توانند توان صادراتی خود را به بالاترین حد برسانند.