به گزارش ایرنا از سایت رسمی فدراسیون فوتبال، مهدی قایدی دیشب در لایو اینستاگرام فدراسیون فوتبال حضور یافت و درباره موضوعات مختلف صحبت کرد.
متن پرسش و پاسخ سیف برقی با قایدی به شرح ذیل است:
چند روز پیش سالروز راه‌یابی دراماتیک تیم ملی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بود، به‌عنوان کسی که یک سال بعد از این اتفاق به دنیا آمدی، احساست با دیدن این بازی چیست؟
مسلماً بازی تیم ملی مقابل استرالیا یکی از خاطره‌انگیزترین بازی‌های تاریخ فوتبال ایران بود. گویا آن روز، به خاطر آن دیدار همه‌جا به حالت تعطیل درآمده بود حتی مدارس. من معتقدم این بازی خاطره‌انگیزترین بازی ایران در تاریخ مسابقات مقدماتی جام جهانی به شمار می‌آید. من از وقتی‌که در ۱۳ یا ۱۴ سالگی به فوتبال علاقه‌مند شدم کل این بازی را از همان توضیحات آقای خیابانی تماشا کردم. خاطرم است در همان ابتدا بازی با حملات استرالیا شروع شد که درنهایت توانستند دو گل را هم به ثمر برسانند. اما در ادامه به عقیده من ورود آن فرد خاطی به ورزشگاه و پاره شدن تور، فرصت بسیار خوبی برای بازیابی روحی بازیکنان تیم ملی فراهم کرد. همچنین پشتک زدن‌های عابدزاده و بازگشت تاریخی تیم ملی که بسیار عجیب بود.
آن زمانی که بازی را بعداً دیدی تصور می‌کردی که ایران به بازی برگردد و در نهایت راهی جام جهانی فرانسه شود؟
باور کنید من هنوز هم هر وقت این بازی را می‌بینم موهای تنم بلند می‌شود. واقعاً با توجه روند بازی، اصلاً تصور نمی‌شد که ایران بتواند دو گل به ثمر برساند. ولی با همکاری بازیکنان و تعویضی که منجر به ورود آقای ابراهیم تهامی شد این اتفاق رخ داد. فکرمی کنم هیچ ایرانی آن صحنه گلِ آقای خداداد عزیزی به استرالیا را ِ فراموش نمی‌کند.
از خاطره بازی فاصله بگیریم و برویم به سوالات مخاطبان درخصوص مبحث آسیب‌دیدگی در فوتبال بپردازیم. اولین پرسش اینکه آیا خستگی منجر به آسیب می‌شود؟
بله حتماً همین‌طور است. آن اوقاتی که بازی به اتمام می‌رسد و بدن اصطلاحاً خالی می‌شود. در این زمان است که بدن احتیاج به ریکاوری خوبی دارد، چراکه بدن به‌شدت آن زمان آسیب‌پذیر است و آن‌وقت اگر تغدیه و ریکاوری خوبی نداشته باشیم احتمال آسیب‌پذیری افزایش هم پیدا می‌کند. خیلی از مسائل دیگر هم وجود دارد، مثل مکمل‌ها که می‌شود در این مواقع استفاده کرد تا احتمال آسیب‌پذیری کمتر شود.
آمادگی جسمانی چقدر می‌تواند در کمتر شدن آسیب‌ها نقش داشته باشد؟
خب هرقدر عضلات ما مثلاً در رشته فوتبال عضله چهار سرِ ران، دوقلو، کشاله و همسترینگ قوی‌تر باشد میزان مصدومیت در طول فصل کمتر است ولی در غیر این صورت یک بازیکن بخشی از فصل را از دست خواهد داد که این به ضرر هر بازیکنی است. بنابراین باید عضلاتمان را که در اثر بازی‌های مکرر ضعیف می‌شود را با انجام تمرینات اختصاصی تقویت کنیم که مبادا در بازی‌هایی که تیم به ما احتیاج دارد حضور نداشته باشیم که به‌این‌ترتیب هم بازیکن و هم تیم از این بابت ضرر می‌کنند. همچنین در اینجا باید تأکید کنم که تقویت عضلات شکم و کمر و در کل بالاتنه را نیز نباید فراموش کرد، این در حالی است که بسیاری از بازیکنانی که بیشتر فشار خود را به پا می‌آورند، از این نواحی بالاتنه ضرر فراوانی می‌بینند.
در فوتبال بیشترین آسیب را بازیکنان چه پستی می‌بیند؟
بیشتر این مهاجمین هستند که در معرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند، به این دلیل که به نسبت بیشتر صاحب توپ هستند. از بین مهاجمان هم آن دسته که از قدرت حمل بالای توپ برخوردارند مدافع را مجبور به خطا می‌کنند و از همین رو من فکر می کنم مهاجمان تکنیکی بیشترین احتمال مصدومیت را دارند.
بدترین آسیبی که خودت دیدی مربوط به چه زمانی است؟
درخصوص خودم که نمی‌توانم بگویم، اما جز خودم فکر می‌کنم در جام جهانی ۲۰۰۶ خطای حسین کعبی روی فیگو خیلی خطرناک بود که جای استوک روی صورت‌های فیگو مانده بود و همچنین در جام جهانی ۲۰۱۴ در حین بازی فکر می کنم کلمبیا و برزیل خطایی که موجب شکستن کمر نیمار شد که اتفاقاً به همین خاطر ادامه جام را از دست داد.
خودت فکر می‌کنی آسیب‌دیدگی در کدام قسمت به نسبت به سایر مصدومیت‌ها خطرناک‌تر است؟
در کل همه اعتقاد دارند ACL از همه خطرناک‌تر است و من هم این را قبول دارم، اما ازنظر من شاید در طول فصل ACL خدای‌نکرده شامل حال دو بازیکن شود، ولی من فکر می‌کنم آسیب‌دیدگی از ناحیه مچ پا حدود ۱۰ تا ۱۲ بازیکن را درگیر می کند که این بیشتر به دلیل زمین‌های بد است که به مصدومیت بازیکنان در این نقطه از پا منجر می‌شود.
با توجه به حضورت در فوتبال پایه فکر می‌کنی این رده در معرض چه خطراتی است؟
خب اول برمی‌گردد به زمین‌های غیراستاندارد که بسیار در این مقطع مؤثر است، همچنین نبود سخت‌افزار مناسب مثل کفش مناسب، و همچنین بدن‌سازی بد، که فکر می‌کنم این چند مورد از مهم‌ترین خطراتی باشد که فوتبال پایه را تهدید می‌کند و موجب از دست رفتن استعدادهای زیادی می‌شود.
اگر موافق باشی تا حدی از این موضوع فاصله بگیریم و چند سؤال درباره خودت داشته باشیم.نام آخرین کتابی که خواندی چه بود؟
کتاب چارلی چاپلین بود.
آخرین فیلم سینمایی که دیدی چه بود؟ کلا علاقه به سینما داری؟
خیلی زیاد. فیلم‌های نوید محمدزاده را خیلی دوست دارم و به نظرم یکی از بهترین بازیگران ایران است.
بازیکنان موردعلاقه‌ات در ایران چه کسانی بودند؟
در ایران که من الگوهای زیادی داشتم. از آقای علی دایی شهریار فوتبال ایران گرفته تا علی کریمی و فرهاد مجیدی که حتی در مقطعی مربی من بودند که شاگردی ایشان در آن مقطع واقعاً باعث افتخار من بود.
و فوتبال خارجی؟
در بین فوتبالیست‌های خارجی باید به دیگو مارادونا اشاره کنم که مرگ او یکی از تلخ‌ترین اتفاقاتی بود که هفته گذشته تمام دنیا را تحت تأثیر خودش قرار داد و همه را ناراحت کرد. به نظرم مارادونا و فوتبال یکی بودند و اعتقاددارم که بسیاری از انسان‌های کره زمین به خاطر او به فوتبال علاقه‌مند شدند. من خودم که بازی‌های مارادونا را در زمان حضورش ندیدم اما از طریق اینترنت بازی‌های او را بارها تماشا کردم و لذت بردم و یاد گرفتم. علاوه بر مارادونا از بازی مسی و نیمار نیز درس‌های فراوانی گرفتم.
آیا فکر می‌کردی خودت روزی تبدیل به یکی از ستاره‌های فوتبال ایران بشوی و چه حسی داری پا جای بزرگانی مثل دایی، مهدی کیا و خداداد عزیزی گذاشتی؟می خواهیم این پیام را به نوجوانانی که دوست دارند روزی مهدی قایدی شوند بدهی.
حس خوبی دارم. زمان این افرادی که شما اشاره می‌کنید، بازیکنان بسیار بزرگی در تیم ملی حضور داشتند. مثل آقایان دایی عزیزی، مهدوی کیا، استیلی، نامجومطلق و زرینچه و عابدزاده و بسیاری دیگر که در دوران کودکیم با تماشای بازی این بزرگان طی شد. من همیشه آرزوی پوشیدن لباس و بازی کردن برای تیم ملی را داشتم که خدا لطفی به من کرد و توانستم به این آرزو برسم و دربازی با بوسنی هم آقای اسکوچیچ به من لطف داشتند و به من اجازه بازی را برای دقایقی دادند و خدا را هزار مرتبه شکر که توانستم در دقایقی که در زمین بودم جواب اعتماد ایشان را بدهم و اولین گل ملی خودم را به ثمر برسانم.
چطور می‌شود که یک مهدی قایدی دیگری شد؟
به نظر من هرکسی به‌راحتی امکان ندارد که یک فوتبالیست خوب شود. هرکسی در این رشته به موفقیت رسیده است مسلماً سختی‌های زیادی را متحمل شده است. واقعاً درباره خودم باید بگویم که عشق به فوتبال بود که من را به اینجا رساند. علی‌رغم اینکه خیلی‌ها من را به خواندن درس تشویق می‌کردند، من همیشه یک توپ پلاستیکی را در کنار خود داشتم.
به‌عنوان اولین حضورت، فضای تیم ملی برایت چطور بود؟
خب تا حدی برایم سخت بود. ازآنجاکه بسیار آدم کم‌رویی هستم، سعی می‌کردم از بازیکنان ملی‌پوش استقلال درباره جو تیم ملی سؤال کنم که چطور باید رفتار کنم. بعد که وارد تیم ملی شدم باوجود اینکه بزرگ‌ترهای تیم ملی خیلی ارتباط خوبی با من داشتند مقداری استرس داشتم، ولی همان‌طور که گفتم بازیکنان دیگر با صحبت کردن با من سعی داشتند تا کمکم کنند و همین باعث شد تا اعتمادبه‌نفس خودم را به دست بیاورم و بتوانم هنرم را در زمین پیاده کنم.
بعد از پاس زیبای سعید عزت‌اللهی و گل زیبایی که زدی، چطور شد که فیلمی از پدرت را منتشر کردی که در حین تماشای اولین گل ملی پسرش است؟
اول باید از پاس خوبی که آقا سعید برایم ارسال کرد تشکر کنم. بعد از بازی وقتی به هتل رسیدیم و اینترنت گوشی فعال شد یکی از دوستانم از بوشهر موقع به ثمر رسیدن گل از پدرم فیلم گرفت و برایم فرستاد. هم خوشحال‌کننده و هم سخت بود. چراکه خیلی دوست داشتم که در آن لحظه پدرم کنارم باشد که باهم خوشحالی کنیم. اما با دیدن آن ویدیو احساس خوبی به من دست داد و تصمیم گرفتم این فیلم را در صفحه شخصی‌ام بگذارم تا هم خودم انرژی بگیرم و هم مردم.
رؤیای بعدی‌ات چیست؟
رؤیای بعدیم این است که مرد سال آسیا شوم.
تصمیمی برای لژیونر شدن داری؟
فعلاً که در اختیار باشگاه استقلال هستم و باید در آینده ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.
چه برنامه و چه توصیه‌ای برای لژیونر شدن داری؟
قایدی: به نظر من دو نکته خیلی مهم وجود دارد. اول اینکه باید بتوانی با طرف مقابلت ارتباط برقرار کنی و این هم منوط به این است که زبانت را تقویت کنی تا ارتباط خوبی را با بازیکنان و مربیان داشته باشی که به همین جهت من هم مدتی است مشغول به فراگیری زبان انگلیسی هستم. در وهله بعدی هم باید سخت تلاش کنی تا هم تمرکزت را حفظ کنی و هم آنچه بلدی را بتوانی کاملاً در زمین نشان دهی.
آیا تیم ملی ایران به جام جهانی بعدی قطر ۲۰۲۰ صعود می‌کند؟
قایدی: من مطمئنم که می‌رود. شک نکنید.
نظرت درباره دراگان اسکوچیچ چیست؟
بسیار فرد محترم و خوش‌قلبی است و از نظر فنی واقعاً بی‌نظیرند. ایشان سعی می‌کند تا تمام نکات ممکن را به بازیکنانش گوشزد کند و از کوچک‌ترین نکته هم حاضر نیست بگذرد.
نظرت درباره حضور وحید هاشمیان که در گذشته جزو مهاجمان بزرگ فوتبال ما بوده در کادر فنی تیم ملی چیست؟
ازنظر من او بسیار دوست‌داشتنی است. من واقعاً با دیدن آقا وحید لذت می‌برم و انرژی می‌گیرم. ایشان با توجه به اینکه خودشان یک مهاجم بودند در تمریناتی که روی دروازه داریم نکاتی را گوشزد می‌کنند که تک‌تک این نکات خیلی به درد ما می‌خورد و امیدوارم که بتوانیم در بازی‌های آینده با رعایت آن، هم خودشان و هم تیم ملی ثمرش را ببیند.
گلی که بوسنی زدی را تا حالا چند بار دیدی؟
(با خنده) فکر می‌کنم بیش از ۱۰۰۰ بار این گل را دیدم و هنوز هم قبل از بازی‌هایی که داریم، آن گل و گل‌های دیگری را که به ثمر رساندم را نگاه می‌کنم.
مشخصه خوبی داری که هیچ‌وقت به داوران معترض نمی‌شوی، نظرت دراین‌باره چیست؟
سعی می‌کنم که در داخل زمین خودم را وارد حاشیه نکنم. تمرکزم بیشتر به فوتبالم و تاکتیک تیمی باشد. به نظر من بحث کردن با داور باعث از بین رفتن تمرکز می‌شود و اعتقاددارم دیدِ یک داور با بازیکن تفاوت دارم و از همین رو سعی کرده‌ام همواره به تصمیمات داوران احترام بگذارم و نظرات را به کارشناسان این مسئله واگذار کنم.
درباره زندگی و آینده فوتبالی‌ات با چه کسانی مشورت می‌کنی؟
من در زندگی یک سری چهارچوب‌های مشخصی دارم و بیشتر با همسرم و دوستان نزدیکم مشورت می‌کنم. در طی این دو سال گذشته این افراد خیلی به من کمک کردند، مخصوصاً همسرم؛ واقعاً بعد از ازدواج روند زندگی‌ام تغییر کرد. امیدوارم این روزها ادامه‌دار باشد و بتوانم موفقیت‌های بیشتری را کسب کنم.
نظرت درباره ویروس کرونا چیست؟
انصافاً نمی‌شود کلمه‌ای را درباره‌اش گفت و فقط آرزو می‌کنم که هر چه زودتر از شرش خلاص شویم و بازهم شاهد هواداران عزیزمان در ورزشگاه‌ها باشیم که با تشویقشان انگیزه زیادی به بازیکنان می‌دهند.
بهترین خاطره سال‌های اخیرت چیست؟
قایدی: بهترین خاطره آمدن به استقلال و بازی برای این تیم در ورزشگاه آزادی بود.
آیا به شعر و ادبیات علاقه داری؟
متأسفانه شعر که نمی‌خوانم، اما به موسیقی علاقه زیادی دارم.
آیا به مربی‌گری فکر کردی؟
فعلاً که هنوز زود است و فکر نکردم.
شاید باید این سوال را زمانی از تو می پرسیدیم که مثلا ۳۰ سال داری.در پایان چه پیامی درخصوص کووید ۱۹ داری؟
از مردم خواهش می‌کنم که به فکر خود و خانواده و مردم کشورشان باشند. باید دست‌به‌دست هم دیگر بدهیم تا بتوانیم با رعایت نکات بهداشتی از شر این ویروس خلاص شویم و دوباره یک زندگی بدون استرس را در کنار همدیگر تجربه کنیم و همچنین ماسک زدن را هرگز فراموش نکنیم.
