به گزارش ایرنا؛ ما همیشه مدعی هستیم که از فرهنگ و تمدن غنی برخورداریم و رعایت سلوک اخلاقی در اولویت ورزش بوده است. اما باید اقرار کنیم در فوتبال نتیجه گرای ما این پارامترها و موازین فرهنگی رنگ باخته است.
وقتی برخی مربیان و بازیکنان از کوره در می‌روند و با الفاظ رکیک و حرکات چیپ آنهم در مقابل دوربین به این و آن می پرند، دیگر از هواداران جوانتر چه توقعی می‌توان داشت.؟
منظور از این یادداشت، یک تیم و یا یک مربی خاص نیست اما واقعا چه باید کرد و آخر و عاقبت این مدل فوتبال به‌کجا ختم خواهد شد؟ این رویکرد عجیب و غریب و رفتار غیرمتعارف چرا تمامی ندارد و چرا  روز به روز در لایه های مختلف فوتبال ریشه می‌دواند؟
شوربختانه باوجود آنکه در ابتدای لیگ بیستم هستیم اما بی‌اخلاقی، روح علاقه‌مندان به “فوتبال پاک” را کدر کرده اما از همه بدتر اینکه فضای مجازی به نمایشگاه کلیپ‌های درآمده که تنها روی بد فوتبال را نشان می‌دهد.
این فضای پرتنش ماحصل فوتبال نتیجه گرا و ضعف مفرط مدیریت است و لاغیر و طبعا اگر کمیته اخلاق بطور جدی به این موارد نگران کننده ورود نکند، نمی‌توان به فردایی بهتر امید بست.
بهرحال، با این سیاق  لیگ برتر بیش از پیش روی لبه تیغ خواهد رفت و پاک اندیشان کماکان انگشت نگرانی بر دهان خواهند گزید، مگر آنکه باشگاه‌ها و فدراسیون  برای زدودن این فضای ملتهب آستین همت بالا بزنند.
در این مسیر، اگر بناست درمانگر این التهاب باشیم باید در وهله نخست رودربایستی را دور بریزیم و از کنار اسم ها براحتی عبور نکنیم.
آن دسته از مدیران کم تفاوت، مربیان کم جنبه و بازیکنان زودرنج باید این نکته حیاتی را ملکه ذهن خود کنند که در فوتبال طاقت باخت و ظرفیت برد یک اصل مهم بشمار می‌رود ولی از اینها گذشته رعایت موازین اخلاقی و فرهنگ محوری بر همه چیز مقدم تر می نماید.