به گزارش ایسنا، خبرآنلاین در ادامه نوشت: سال‌هاست که موضوع خصوصی سازی دو تیم استقلال و پرسپولیس، نقل محافل ورزشی است. مدیران و وزیران ورزشی با هر رفت و آمد، وعده شیرین خصوصی‌سازی می‌دهند که تا همین امروز هم عملی نشده است. این دو باشگاه پر طرفدار که تحت نظارت مستقیم وزارت ورزش اداره می‌شوند، با مشکلات و موانع متعددی از جمله بدهی‌های سنگین مالی مواجه هستند. در همین خصوص معاون سازمان خصوصی‌سازی با اعلام اینکه جمع بدهی پرسپولیس و استقلال ۳۸۰ میلیارد تومان است،گفت: “برای پذیرش این دو باشگاه در بورس نیاز است اساسنامه هر دو شرکت متناسب با استاندارد سازمان بورس شود.” البته این تنها یکی از موانع بر سر راه خصوصی‌سازی این دو تیم است اما چرا این اتفاق نمی‌افتد و چرا همه چیز فقط در حد یک شعار باقی می‌ماند؟ چرا دولت‌ها می آیند و می روند و آنچه باقی می ماند صرفا یک وعده رویایی است؟
روند خصوصی‌سازی
۲۵ آذرماه سال ۱۳۹۷ بود که مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان، اعلام کرد که پیشنهاد این وزارتخانه مبنی بر واگذاری دو شرکت استقلال و پرسپولیس که به تایید رییس جمهور رسیده بود، بعد از طی کردن مراحل کارشناسی در کمیسیون اقتصادی در هیات دولت به تصویب رسید و با توجه به این مصوبه هیات وزیران، سازمان خصوصی‌سازی وابسته به وزارت امور اقتصادی و دارایی تمامی مراحل ارزیابی، قیمت‌گذاری، تعیین شرایط و نحوه واگذاری به متقاضیان را بر عهده خواهد داشت.”
همچنین اواخر دی ماه بود که وزیر ورزش در ارتباط با خصوصی‌سازی این دو تیم افزود: “افزایش سرمایه دو باشگاه مدنظر قرار گرفته است و باید بدانیم که سرمایه یکی از این باشگاه‌ها، یک و دیگری ۱۰ میلیون تومان بود، اما هم اکنون سرمایه یک باشگاه به ۷۰۱ میلیارد و سرمایه دیگری به ۷۱۰ میلیارد تومان افزایش یافته است. همچنین تمامی گزارش‌های مالی و حسابرسی‌ها به صورت دقیق از سوی سازمان مستقل حسابرسی ایران مدنظر قرار گرفته است و منتظر تصمیم شورای پذیرش در این رابطه خواهیم بود.”
با این وجود در روزهای پایانی سال ۹۷ سازمان خصوصی‌سازی اعلام کرد این دو باشگاه توسط کارشناسان قیمت‌گذاری شده و قرار است در اولین فرصت در سال ٩٨ جلسه هیأت واگذاری برگزار و این قیمت در این جلسه تأیید یا رد شود. در این رابطه رئیس سابق سازمان خصوصی‌سازی نیز عنوان کرد که مقدمات واگذاری این دو باشگاه هنوز فراهم نشده است و مشغول آماده‌سازی این دو باشگاه برای واگذاری هستیم و در نهایت ۱۱ شهریورماه سال ۹۸ وزیر ورزش و جوانان با اشاره به برگزاری نشست تخصصی با کمیسیون اصل ۴۴ درباره واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، تاکید کرد که با توجه به فراهم نبودن شرایط و تفاهم با مجلس و نهادهای نظارتی، این واگذاری حداکثر تا پایان سال ۹۸ به تعویق افتاده است.
وعده پشت وعده!
ورود سهام سرخابی‌ها به بازار سرمایه اما تا پایان سال ۹۸ نیز محقق نشد و مسئولان امر از عرضه اولیه سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تا پایان نیمه نخست سال ۹۹ خبر دادند، اما نه تنها نیمه نخست بلکه در نیمه دوم سال گذشته نیز، وعده‌های داده شده محقق نشد. وعده واگذاری دو باشگاه به بخش خصوصی اما به همین‌جا ختم نشد و مجددا چند مرتبه از سوی مسوولان وزارت ورزش و جوانان اعلام شد که نهایتا تا قبل از پایان دولت دوازدهم، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس خصوصی خواهند شد.
همچنین ۲۹ اردیبهشت ماه سال جاری بود که فرهاد دژپسند، وزیر امور اقتصادی و دارایی، درباره بررسی موضوع واگذاری پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی بیان کرد که:
“واگذاری این دو باشگاه ملازماتی دارد و باید برای ارائه در بازار بورس استانداردهای مورد نظر بورس را به دست بیاورد و یک فرایند طولانی برای تطبیق شرایط آن با نیازمندی‌های بازار سرمایه وجود دارد و اکنون این موضوع مراحل پایانی خود را طی می‌کند، از سوی دیگر باید درباره واگذاری باشگاه‌های بزرگ ورزشی مانند استقلال و پرسپولیس تمام جوانب سنجیده شود و این موضوع مراحل آخر خود را طی می‌کند.”
پایان دولت دوازدهم، همان آش، همان کاسه
در حالی که پیش بینی می‌شد در دوره وزارت مسعود سلطانی فر سرانجام این امر محقق شود، باز هم این اتفاق رخ نداد تا این گمانی زنی به وجود آید که این هم صرفا یک وعده بوده است.
موانع خصوصی سازی
نخستین و اصلی‌ترین مشکل استقلال و پرسپولیس برای ورود به بورس نداشتن ساختار اقتصادی و حتی ورزشی مناسب است. هیچ هوادار فوتبالی در ایران نیست که نداند این دو باشگاه بزرگ پایتخت با مشکلات مالی عدیده‌ای روبرو هستند و بارها پنجره نقل و انتقالاتی آنها به خاطر بدهی به بازیکنان خارجی، از طرف فیفا بسته شده است و روزی نیست که خبر جدیدی در باره طلبکارهای داخلی و خارجی استقلال و پرسپولیس روی خروجی رسانه‌ها قرار نگیرد. علاوه بر این ساختار مالی سرخابی‌ها شفافیت لازم برای ورود به بورس را نداشته و حتی مدیران این دو باشگاه بارها اذعان کرده اند که در راستای دریافت مجوز های لازم از ای اف سی اقدام به سند سازی و دستکاری گزارش های مالی نموده اند. مشکل دیگر این دو باشگاه عدم شفافیت دارایی هاست.
تا قبل از واگذاری دو ورزشگاه امام رضا به استقلال و شهید کاظمی به پرسپولیس، دارایی‌های این دو باشگاه تنها چند میلیون بود. اما با واگذاری این دو ورزشگاه، به ناگاه چند میلیارد به دارایی‌های این دو افزوده شد و این خود مانعی شد تا امکان فروش سهام این دو باشگاه میسر نشود.
موانع از زبان کارشناس ارشد بورس
مهدی حسینو، کارشناس ارشد حسابداری و بورس معتقد است: “استقلال و پرسپولیس به معیار های لازم برای ورود به بورس حتی نزدیک هم نیستند، برای ورود به بورس لازم است که این دو باشگاه حداقل سه سال متوالی در وضعیت سوددهی قرار داشته باشند و آن موقع برای ورود به بورس آماده خواهند بود اما همه ما می دانیم که این دو باشگاه شرکت‌های زیان‌ده هستند و تنها به کمک دولت و وزارت ورزش امور خود را انجام می‌دهند.”
حسینو ضمن تبیین مقدمات ورود شرکت‌های دولتی به بورس، تاکید می‌کند که”شرکت دولتی لازم است که تمام گزارش های مالی به صورت شفاف عرضه شود و تمام بدهی و درآمدهای آن شرکت مشخص باشد و هیچ ابهامی در حسابرسی های انجام شده وجود نداشته باشد و اساسا یکی از مهمترین مسائل در این زمینه دارا بودن ساختار مالی قوی و مناسب است؛ یعنی باید همه چیز شفاف و قابل بررسی باشد و هیچ نقطه تاریکی خصوصا در قراردادهای بازیکنان و قراردادهای حامیان مالی وجود نداشته باشد.”
با این اوصاف در صورت ورود این دو تیم به بورس و فروش سهام، هیچ کسی برای خرید سهام این شرکت‌های زیان‌ده اقدام نخواهد کرد مگر کسانی که با اطلاع از زیان ده بودن سهام و فقط به خاطر علاقه به این تیمها سهامشان را بخرند.
ضد و نقیض‌های مسؤولان
با گذشت چند روزی از پایان وزارت سلطانی‌فر و روی کار آمدن سجادی، وزیر جدید، مسئله خصوصی‌سازی بار دیگر مطرح شد. این بار اما یک مصاحبه، آب پاکی را روی دست همگان ریخت!
امیررضا خادم، معاون پیشین وزارت ورزش، درباره خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس گفت: “استقلال و پرسپولیس به دلیل مشکلات سنگین مالی و حقوقی، اصلا امکان خصوصی‌سازی ندارند و خصوصی نمی شوند.”
در جواب این مصاحبه، مهدی علی‌نژاد در مصاحبه ای تلفنی در یکی از برنامه های تلویزیون افزود: “کسانی که می‌گویند خصوصی‌سازی امکان ندارد از تلاش های یک سال و نیم اخیر اطلاعی ندارند.”
با این حال صحبت های ضد و نقیض باز هم مطرح می شوند و باید منتظر ماند و دید که سرانجام داستان خصوصی سازی چگونه رقم خواهد خورد.
این خصوصی بازی از کجا آمد؟
رئیس جمهور، وزیر ورزش، وزیر اقتصاد، رئیس سازمان خصوصی سازی و بسیاری از روسا و مسئولان بیش از ۱۶ سال است که با وعده دهان پرکن “خصوصی سازی فوری استقلال و پرسپولیس” رسانه ها و علاقمندان به این دو تیم را منتظر نگه داشتند اما محمدرضا یزدانی خرم با یک جمله آب پاکی را روی دست همه ریخت و ثابت کرد که با توجه به شرایط فعلی این اقدام نشدنی است.
یزدانی خرم در فروردین ۹۹ در اظهارنظری عجیب و تامل برانگیز گفت: این واگذاری غیرقانونی است! بلانسبت به یکی گفتند با عمه نمی شود ازدواج کرد، گفت ما کردیم شد! این اصرار بر واگذاری غیر قانونی وزارت ورزش هم عین همان مثال است! طبق ماده ۱۴۱ قانون تجارت یا باید بافت مالی این دو تیم اصلاح شود یا اعلام ورشکستگی کنند.
با وجود چنین اظهارنظری اما کماکان مسئولان به دنبال این هستند که این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند؛ کاری که سه دولت گذشته به دنبال انجام آن، حداقل در ظاهر بودند اما نشد.
تقریبا می‌توان گفت در آخرین سال دولت محمد خاتمی اولین نشانه های واگذاری این دوباشگاه به بخش خصوصی دیده شد وایده آن از دولت اصلاحات بیرون آمد اما این موضوع حتی در چهارسال اول ریاست محمود احمدی نژاد هم به زبان نیامد اما برای انتخابات سال ۸۸ این یک شعار انتخاباتی مطلوب برای احمدی نژاد شد در نهایت اما نتیجه آن همه مصاحبه و ادعا تنها واگذای درفشی فر و مرغوب کار به دو باشگاه بود تا دارایی هایشان افزایش یافته و وارد بورس شوند که این موضوع خودش داستان هزارو یک شب شد و همه امیدوار به دولت روحانی ماندند که آن هم تمام شد و سرخابی ها هنوز دستشان در جیب دولت است.
انتهای پیام
