به گزارش ایسنا، هرگاه از زشتی های فوتبال صحبت می کنیم یکی از مسائلی که به ذهن می‌رسد نژاد پرستی است. شدت گرفتن نژادپرستی در فوتبال باعث شده تا نهادهای نظارتی فدراسیون‌های فوتبال با حساسیت بیشتری این مسئله را پیگیری کنند در سال های نه چندان دور نژاد پرستی آنقدر در فوتبال پررنگ بود که کارلوس آلبرتو برزیلی وقتی در سال ۱۹۱۶ به تیم فوتبال فلومیننزه پیوست مجبور بود برای سفید کردن رنگ پوستش از پودر استفاده کند تا بتواند فوتبال بازی کند اما وقتی پودرها از صورتش پاک می شد مورد تمسخر هوادان قرار می گرفت.

سال ها بعد هواداران فوتبال در برزیل اشیاء مختلفی به سوی یکی از اعضای سیاه پوست کادر پزشکی پرتاب کردند تا مشخص شود حتی فعالیت های افرادی مثل مارتین لوتر کینگ هم نتوانسته تفکرات نژادپرستانه را از ذهن برخی افراد خارج کند. درست است که امروزه از شدت این اتفاقات کاسته شده و دیگر بازیکنی مجبور نیست برای حضور در زمین فوتبال از پودر برای سفید کردن پوستش استفاده کند اما همچنان شاهد حرف ها و حرکات نژادپرستانه در فوتبال هستیم.

در سال های اخیر موارد زیادی از توهین های نژاد پرستانه را دیده ایم اما حتی جریمه های سنگین نهاد های نظارتی هم نتوانسه به طور کامل این پدیده را متوقف کند که نشان از ریشه دار بودن نژاد پرستی در ذهن هواداران،  بازیکنان و به طور کلی اعضای جامعه است. 

افراد زیادی در فوتبال از نژادپرستی آسیب دیده‌اند که برای مثال می‌توانیم به مسوت اوزیل اشاره کنیم که در نهایت مجبور به کناره‌گیری از تیم ملی شد او دراین باره می‌گوید:«از دید رئیس فدراسیون و هواداران آلمان وقتی می بریم من آلمانی هستم اما وقتی می بازیم می گویند تو مهاجر هستی».

بسیاری از افراد هم شاید قصد توهین نژادی نداشته باشند اما به هر حال حرکات نژاد پرستانه توهین است و با جریمه های سنگین مواجه می شوند. مثل ادینسون کاوانی که به خاطر استفاده از لفظ «کاکاسیاه» سه جلسه از همراهی تیمش محروم و ۱۰۰ هزار پوند جریمه نقدی شد یا عیسی آل کثیر که به خاطر خوشحالی بعد از گلش برابر پاختاکور ازبکستان شش ماه از فعالیت فوتبالی محروم شد البته او گفت که قصد توهین نداشته اما به هر حال انجام آن خوشحالی در برابر تیمی که بازیکنان چشم بادامی دارد، حساسیت برانگیز است و کار درستی نیست.

شاید خوشبینانه به نظر برسد که انتظار داشته باشیم در کوتاه مدت و به طور کامل نژادپرستی از بین برود اما می توانیم امیدوار باشیم در سال های پیش رو و با فرهنگ سازی های بیشتر شاهد کمتر شدن این پدیده در فوتبال و جامعه باشیم.

انتهای پیام