ملت ایران از زمان پیروزی انقلاب تاکنون هیچ گاه سرسازش با آمریکا نداشته و آن کشور در طول بیش از چهار دهه با روش‌های مختلف از ماجرای حمله به صحرای طبس تا به راه‌انداختن جنگ تحمیلی صدام علیه ایران، حمایت و تجهیز وتقویت گروه‌های تروریستی و منافقین، حمله به نفتکش‌ها و سکوهای نفتی، انهدام هواپیمای مسافربری بر روی آب‌های خلیج‌فارس، ترور دانشمندان هسته‌ای تا شهادت سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی نقش داشته است و مردم ایران هرگز این جنایت‌ها را از یاد نمی‌برند.
تیرماه سال ۶۷ برابر با سوم ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی؛ درچنین روزهایی که کشورمان در جبهه اصلی با دشمن درجنگ هشت ساله تحمیلی به پیروزی‌های بزرگ دست یافته بود ومی‌رفت که صدام و ۳۶ کشور جنایتکار را برای همیشه رسوا کند با دستور رییس جمهور آمریکا دستور قتل صدها مسافر را درحالی‌که با هزاران امید عازم سفر دبی بودند، در آسمان خلیج‌فارس با شلیک ۲ گلوله از ناو آمریکایی “وینسنس” صادر شد و برای همیشه این ننگ بر پیشتانی دشمنان انسانیت باقی ماند.
روز ۱۲ تیرماه ۶۷ نه تنها برای ملت ایران بلکه برای تمام انسان‌های با وجدان و بیداردل، روز فراموش نشدنی است چرا که کشوری که هفت هزار کیلومتر از ایران دور بود به خلیج‌فارس آمد و تمام قوای خود را برای ازبین بردن مردم ایران به کار گرفته بود.
درجریان این جنایت ضدبشری و آشکار آمریکا که علاوه بر مسافران ایرانی، مسافرانی از کشورهای هندوستان، پاکستان، دبی، امارات و یوگسلاوی و ایتالیا حضور داشتند ، به همراه مسافران ایرانی مظلومانه و بدون هیچ جرم وگناهی در آتش سوختند و پیکر ۱۰۰ نفر از این شهدا هیچ‌گاه پیدا نشد و به قعر دریا افتادند.
هدایت پرواز ۶۵۵ سال ۶۷ نیز برعهده کاپیتان شهید محسن رضائیان بود که همراه با خدمه خود در این پرواز به شهادت رسیدند؛کاپیتانی ۳۸ ساله و پدر سه فرزند(دوتا دختر و یک پسر) که تجربه هفت هزار ساعت پرواز موفق را در کارنامه‌اش داشت و آن روز هم هدایت این پرواز به مقصد دوبی را به عهده گرفته بود، اما سرنوشت او هم با سرنوشت بقیه سرنشینان هواپیما گره خورد و برای همیشه نامش جزو قربانیان یکی از بزرگترین جنایت‌های هواپیمایی در دنیا در تاریخ ایران ماندگار شد اما هیچ گاه پیکرش پیدا نشد.
در مجموع ۲۵۴ مسافر این پرواز ایرانی، ۱۳ مسافر تبعه امارات متحده عربی، ۱۰ مسافر هندی، ۶ مسافر اهل یوگسلاوی، ۶ مسافر پاکستانی و یک مسافر ایتالیایی و ۱۶ خدمه، مسافران خوبین‌بال پرواز ۶۵۵ ایران‌ایر بودند که مظلومانه تکه تکه شدند.
درهمان ابتدای این فاجعه دردآور، ۴۰ نفر از غواصان منطقه یکم دریایی بندرعباس وارد عمل شده و در حال جست‌وجو بودند و بعد گروه‌های دیگری به جمع غواصان اضاف شدند و اجساد قربانیان این حادثه دردناک که به قول مردم بومی منطقه هواپیما را دیده‌اند بودند که متلاشی شده و بقایای آن در آب می ریخته است درواقع به محض پرتاب موشک مسافران از داخل هواپیما به بیرون پرتاب شده و در هوا متلاشی و به کف دریا ریخته شده بودند.
دریادار سرنوشت، فرمانده عملیات جمع‌آوری اجساد قربانیان حادثه ایرباس در خلیج فارس در این سال‌ها و در گفت وگوهای متفاوت خود با رسانه‌ها خاطرات زیادی از ۵۲ روزه عملیات جست و جو برای یافتن پیکرهای این فاجعه نقل کرده و در یکی از خاطرات وی آمده است: «جمع‌آوری اجساد، صحنه‌های تکان‌دهنده زیادی داشت طوری که وقتی تصویربردار صداوسیما از صحنه فیلمبرداری می‌کرد، دچار مشکل شد و نتوانست وضعیت را تحمل کند. دوربین را گذاشت و رفت. ۲۹۷ نفر نبودند بلکه آن چیزی را که در آب جمع و شناسایی شده بود، فقط ۱۸۷ جسد بوده است، شنیدم پیش‌نماز اهالی روستا( شیب‌دراز در جزیره قشم)، ماهی‌گیری در این منطقه را برای ۲ ماه ممنوع کرده است. می‌گفت ماهی‌های این منطقه گوشت انسان خوردند و باید مدتی بگذرد تا پاک شوند. مردم هم همین کار را کردند».
اجساد قربانیان این خیانت آمریکای جنایتکار بعد از جست وجوهای فراوان توسط نیروهای امدادی جمع‌آوری و به بندرعباس منتقل شد و مردم انقلابی بندرعباس نیز چند روز بعد حضوری باشکوه را در تشییع پیکر شهدای این حادثه رقم زدند.
بسیاری از این مسافران همراه با خانواده خود، اعم از زن و فرزند، خاله و دایی بودند که همگی شهید شدند مانند ۱۰ نفر از اعضای خانواده شهید “بندی” یا خانواده “خبر”، صمدی، عامری سیاهویی که هرکدام در قالب خانواده پنج نفره بودند، یا یک خانواده به نام “عرفی” از هندوستان و همین‌طور اسامی خانوادگی پنح نفره عبدالله عبدالرحمن(تبعه دوبی) که همگی داخل هواپیما بودند و همگی نیز شهید شدند.
مدال شجاعت به قاتل ۶۶ کودک ایرانی؛به کدامین گناه کشته شدند؟
از این که سوار هواپیما می‌شدند، بسیار هیجان زده بودند کودکان این پرواز اما نمی‌دانستند که این سفر، سفر آخر آن‌هاست، یکی روی صندلی کنار پنجره هواپیما نشسته و با عروسکش حرف می‌زند و دیگری در گوش مادرش آرام آرام از لحظات رویایی که قرار است بعد از بازگشت برای دوستانش در روستایشان تعریف کند، می‌گفت.
هواپیما تازه اوج گرفته و بر روی آب‌های خلیج آرام درحرکت است، فضای داخل هواپیما اما آرام است، تعدادی از بچه‌ها مجذوب حرکت در آسمان هستند و از شیشه فقط آسمان را می‌پاییدند و چندنفری در آغوش گرم پدر و مادرشان به خواب رفته‌اند، خوابی عمیق. در یک لحظه صدایی مهیب در هواپیما پیچید و زندگی برای این کودکان تمام شد…
مظلومیت مسافران این پرواز بی‌بازگشت به ویژه ۶۶ کودک زیر ۱۳ سال که قاتل آن‌ها مدال شجاعت گرفت، به قدری جگرسوز و غمناک بود که حتی از دید رسانه‌های جهانی نیز پنهان نماند، به‌طوری که روزنامه “هلی گازته” چاپ استانبول در تیتر یک خود نوشت: «دنیا به آمریکا لعنت می‌فرستد» و روزنامه “کوریره دلاسرا” هم در این‌باره نوشت: «اجساد شناورمسافرین ایران بی‌گناه تصویر زشتی از امریکا برجای گذاشت که به سختی قابل جبران خواهد بود.»
به راستی این ۶۶ کودک در گرم‌ترین ماه سال و شرجی‌ترین هوای بندرعباس به کدام گناه به دست خبیث‌ترین جنایتکار عالم یعنی آمریکا بر فراز آب‌های خلیج فارس در پروازی ناتمام روح آسمانی آن‌ها همسفر فرشته‌ها شد؟
تیرماه؛ یادآور روزهای شیرین و خاطرات تلخ
سرنوشت خانواده شهدای پرواز ۶۵۵، اگرچه ختم به شهادت و رستگاری می‌شود، اما تحمل این حادثه هنوز هم تلخ و سخت است و هنوز داغ آن روزها را بر دل دارند به ویژه برای بازماندگان آن مانند خانواده شهید “بندی” در شهر گراش که یک خانواده ۱۰ نفره را از دست داده بودند.
یا برای “پوران حسینی کووئی” همسر شهید سرافراز اسحاق عامری سیاهویی، یار و همسفر دهه شصت پسرخاله‌اش که در همین ماه گرم و شرجی بندرعباس باهم پیوند آسمانی بسته بودند؛ یعنی نوزدهم تیرماه ۱۳۶۳ و زندگی‌شان را از محله سه راه برق بندرعباس آغاز کردند و یکسال بعد ۲۲ تیر سال ۶۴ که نخستین فرزند آن‌ها فریده به دنیا آمد و شور زندگی‌شان چند برابر شد.
چه کسی می‌دانست که “اسحاق”، همان کارمند دفتر هواپیمایی در فرودگاه بندرعباس؛ مردی که به قول همسرش عاشق شهادت بود و دلش می‌خواست جبهه برود، قرار بود شهادتش جور دیگری رقم بخورد و بی‌گناه و ناجوانمردانه به دیدار محبوب ابدی برود.
خبرسقوط غیرمنتظره بود
با وجود شرایط دوران جنگ تحمیلی و وجود آتش جنگ در گوشه و کنار ایران که هر روز شهدای بسیاری به میهن آورده می‌شد اما خبر انهدام یا سقوط هواپیما نه تنها برای ایرانیان و بازماندگان آن‌ها که برای جهان شوک‌برانگیز و غیرمنتظره بود و “پوران حسینی کووئی” هم مثل بقیه نمی‌توانست باورکند که پای عزیزترین فرد زندگی‌اش به دبی نرسیده است و او با دو دختر کوچک و فرزندی از شهید که در شکم داشت، تنها شده و به قول فریده هنوز که هنوز است رفتن و نبودن پدر با آن فاجعه وحشتناک برای خانواده ما قابل هضم نیست.
و اما برای فرزندان این خانواده که حتی چهره پدر را به یاد ندارند و فقط با خاطرات مادر و فامیل و عکس‌هایی که از وی به جا مانده، با آن‌ها دلبری می‌کنند، آثار این فاجعه و از دست دادن یار و همدم مادرشان جانکاه است، به خصوص برای فریده که هنوز سه سال از عمرش نگذشته و حتی چهره‌ای از پدر به یاد ندارد.
انهدام هواپیمای ۶۵۵ سندی آشکار براینکه که آمریکا دوست ما نخواهد بود
“فریده عامری سیاهویی” فرزند ارشد “اسحاق عامری سیاهویی” در گفت‌وگو با ایرنا اظهارداشت: ۱۲ تیر سال ۱۳۶۷ آب‌های نیلگون خیلج فارس خونین‌رنگ شد و یکی از ننگین‌ترین فاجعه انسانی به دست مدعی حقوق بشر که بویی از حقوق بشر نبرده است، رخ داد.
وی که در زمان شهادت پدرش سه ساله و خواهر کوچکترش سعیده نیز یکسال و چهارماهه سن داشت، افزود: پدر من در زمان شهادتش ۲۷ سال داشت و مادرم از پدرم به عنوان مردی زحمت‌کش، سیار مهربان،حلال خور و خانواده دوست یاد می‌کنند که دوران زندگی مشترک‌شان فقط چهارسال بود اما شیرین‌ترین دوره زندگی‌شان را بابودن در کنار هم رقم خورد.
منتخب ششمین دوره انتخابات شورای شهر بندرعباس ادامه داد: ثمره ازدواج پدر و مادرم سه فرزند بود و زمان شهادت پدرم اسحاق برادرم جنینی سه ماهه بود و مادرم برای زنده نگه داشتن نام پدرمان نام اسحاق را برای وی انتخاب کردند.
عامری سیاهویی با بیان اینکه پدر من جزو شهدایی است که خداوند نگاهی ویژه به ایشان داشته است، گفت:مردانگی، باایمان، باتقوا، مردم‌دار و مهربانی زیاد ویژگی‌هایی است که دیگران از پدرم برای ما تعریف کرده‌اند.
وی از شهدای هواپیمای مسافربری به عنوان ۲۹۰ سند اثبات جنایت جنگی سردمداران آمریکا نام برد و افزود: این جنایت یک خیانت آشکار سندی است بر این ادعا که آمریکا هیچ‌گاه دوست و همراه ما نبوده، نیست و نخواهد بود و این فاجعه غمناک هیچ‌گاه از اذهان عمومی پاک نخواهد شد.
فرزند ارشد شهید اسحاق عامری سیاهویی با ابراز اینکه ماهیت آمریکا برای بسیاری از کشورها روشن شده است، به نقش مهم جوانان و فرزندان شهدا در پاسداری از خون شهیدان اشاره کرد.
با دستیابی به فن آوری‌های جدیدمقابل زیاده خواهی‌های استکبار بایستیم
عامری سیاهویی گفت: جوانان و از جمله فرزندان شهدا به عنوان آینده‌سازان ایران مقتدر و میدان‌داران اصلی انقلاب اسلامی با پیروی از رهبر معظم انقلاب برای اعتلای نام ایران در صف اول علم، دشمن را مایوس می‌کنند.
وی یادآور شد: ماهیت آمریکایی‌ها و چهره خبیث آن سالهاست که برای ما روشن شده است به همین دلیل باید با دستیابی به فن آوری‌های جدید همراه با ایمان قوی مقابل زیاده خواهی‌های استکبار بایستیم و این دشمن زورگو را به زانو درآوریم.
منتخب ششمین دوره انتخابات شورای شهر بندرعباس در پایان ابرازداشت: افتخار می‌کنم که فرزند شهیدی هستم که خود همیشه آرزوی شهادت داشت تا اینکه روح بلندش در پروازی ناتمام به آسمان‌ها رفت و رستگار شد.
شهید اسحاق عامری سیاهویی،متولد یکم خرداد ۱۳۴۰ در دهستان سیاهو و دارای دیپلم اقتصاد و کارمند دفتر هواپیمایی در فرودگاه بندرعباس بود که سال ۱۳۶۷ در جنایت هولناک حمله دو ناو موشکی نیروی دریایی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در آب های خلیج فارس که منجر به شهادت ۲۹۰ سرنشین آن شد، به شهادت رسید و پیکر وی بعد از چندین روز جستجو پیکرش شناسایی و پیکرش پس از تشییع در زادگاهش سیاهو آرام گرفت.
از وی سه فرزند به نام‌های فریده(فرزند ارشد، سعیده فرزند دوم و اسحاق فرزند دوم) به یادگار مانده است.
اسحاق عامری سیاهویی که هم‌نام پدرش نامیده شد، در زمان شهادت پدرش جنین سه ماهه بود، وی دارای دکترای مهندسی پزشکی و در تهران مشغول کار می‌باشد و دارنده چندین اختراع جهانی و دریافت چندین مدال بین المللی از کشورهای مختلف از جمله کرواسی و ژنو است که نخستین مدالش را به روح امام راحل و شهدا تقدیم کرد.
۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ برابر با سوم ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی، هواپیمای مسافری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود،هشت دقیقه بعد بر فراز آب‌های خلیج فارس و در نزدیکی جزیره هنگام مورد هجوم یگان‌های دریایی متجاوز آمریکایی مستقر در آب‌های خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد.
۳۳ سال پیش؛ در چنین روزی این هواپیما که با ۲ موشک ناو جنگی وینسنس مورد حمله عمدی نیروهای تجاوزگر آمریکا قرار گرفت حامل ۲۹۸ مسافر و خدمه بود که در میان سرنشینان هواپیما، ۶۶ کودک زیر ۱۳ سال، ۵۳ زن و ۴۶ تن تبعه کشورهای خارجی نیز بودند که کشته شدند.
روز ۱۲ تیر هر سال که مصادف است با حمله موشکی نیروی دریایی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در آب‌های خلیج فارس که منجر به شهادت ۲۹۰ سرنشین آن شد،همه ساله مراسم باشکوهی از جمله گلباران محل سقوط از سوی خانوداه این شهدا، نیروهای نظامی و انتظامی و مدیران اجرایی استان برگزار می‌شود.
‘راجرز کوپر’ فرمانده ناو وینسنس ساعت ۱۰ صبح یکشنبه ۱۲تیرماه سال ۶۷ در آبراه بین‌المللی خلیج فارس فرمان شلیک دو فروند موشک را صادر کرد که اصابت این موشک‌ها به هواپیمای مسافربری ایران، همه سرنشینان بی‌دفاع هواپیما را که در کریدور بین‌المللی در حال پرواز بود، به قعر دریا فرستاد به طوری که اجساد مطهر ۱۰۰ نفر از ۲۹۰ سرنشین آن مفقود شدند.
شهدای این فاجعه دردآور که درمیان آنان کودکان شیرخوار تا زنان و مردان و زوج‌های جوان، مهمان یک ساعته پرنده آهنین بودند، درحالی که با هزار امید رسیدن به مقصد را انتظار می‌کشیدند، خونشان با این حمله بی‌رحمانه امواج متلاطم آب‌های نیلگون خلیج‌فارس را رنگین کرد.