به گزارش تجارت گردان به نقل از ایبنا، برای اجرایی شدن این پیمان‌ها نیاز است که بانک‌های مرکزی کشور مبدا و مقصد در تجارت، وارد مذاکره با یکدیگر شده و پیمان پولی دوجانبه را امضاء نمایند. برای این کار یک “حساب ویژه” در هر یک از دو کشور توسط بانک‌های مرکزی نزد یکدیگر افتتاح می‌شود. عملیات حسابداری برای این “حساب ویژه” بر اساس یک ارز مانند یورو انجام می‌شود؛  در این حالت، هیچگونه پولی به واحد یورو وارد “حساب ویژه” نشده و از آن نیز خارج نمی شود. “حساب ویژه” یک حساب دفتری است و هیچ ارتباطی به نظام پرداخت یورو ندارد.
بعد از افتتاح “حساب ویژه”، بانک‌های مرکزی هر کشور معادل اعتباری را که در حساب مخصوص برای یکدیگر شارژ کرده اند، یک خط اعتباری به پول ملی خود ایجاد می‌کنند. این خط اعتباری همانند سرمایه در گردش بنگاه‌های تولیدی عمل می‌کند؛ به گونه ای که در پایان دوره، معادل همین مقدار در حساب نزد بانک مرکزی دو کشور باقی می‌ماند و مصرف نمی‌شود.