ایرج ندیمی، کارشناس امور اقتصادی و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایبِنا درباره مهار نقش عوامل برونزا در اقتصاد ایران گفت: عمده اختلافاتی که در کشور وجود دارد نگاه به موضوع اقتصاد و چگونگی بهره جستن از عوامل داخلی و خارجی در حل مشکلات مربوط به آن است.
وی در ادامه اضافه کرد: مسئله این است که برخی در استفاده از عوامل مختلف صحبت به میان می‌آورند، ولی در عمل به آن اعتقادی ندارند. به تعبیر دیگر افراد زیادی در کشور وجود دارند که درباره تحریم دست به سخنرانی می‌زنند، اما آسیب‌های ناشی از آن را جدی نمی‌انگارند و این سبب می‌شود تا در اقتصاد با چالش‌هایی روبرو شویم.    
این کارشناس امور اقتصادی درباره این چالش‌ها اظهار داشت: ابتدا باید پذیرفته شود در راستای اقتصاد ایران به جهت وجود مشکلاتی در رابطه با صادرات و واردات و مسائل مربوط به ارز و تبادل اقتصادی نخواهیم توانست نقشی در مدیریت انواع مباحث تورم، تحریم، تامین کالا، معیشت و مانند آن را امکان‌پذیر سازیم. بر فرض وقتی ۱۰۰ میلیارد دلار وارد کشور نمی‌شود، به این معنا است که به همان اندازه فاقد توانایی خرید خارجی هستیم یا زمانی که روابط کشور ما با خارج مشکل دارد، طبیعتا این امکان محقق نخواهد شد تا در حوزه غذا و دارو اقدام بهینه و به روز داشته باشیم.     
نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در ادامه تاکید کرد: واقعیت اقتصاد ایران این است که به شدت وابسته اقتصاد جهانی است و علیرغم تمام تلاش‌هایی که برای عدم وابستگی باید صورت گیرد و برخی هم در حال انجام آن هستند، اما به نتیجه جامع نرسیده است. علاوه بر این تقاضاهای جدیدی مانند کرونا ایجاد می‌شود که درباره آن هیچ تجربه‌ای نداشتیم، بنابراین امروز به نوعی وارد کننده به حساب می‌آییم و در این رابطه غرب و شرق هم مهم نیست، زیرا اقتصاد شرق هم به اقتصاد جهانی گره خورده است.
ندیمی در این خصوص افزود: مشکلاتی که اکنون اقتصاد ایران به لحاظ معیشت، غذا و دارو و مجموعه واردات و صادرات دارد، خواسته یا ناخواسته تابعی از روابط بین‌الملل ایران است. ایران باید در ارتباط با سازمان‌های بین‌الملل تکلیف خود را روشن سازد. به خوبی آگاه هستیم که این سازمان‌ها به نفع کشور ما درست نشدند، اما آیا این معنا می‌تواند سبب شود که با آن‌ها هیچ ارتباطی برقرار نکنیم؟ قطعا انتخاب این رفتار غیر ممکن نیست، اما آثار آن چه خواهد بود؟
وی در ادامه تصریح کرد: مثال روشن نکته فوق این است، چنانچه پولشویی را در داخل جدی بگیریم، دیگر به کسی انگ زده نخواهد شد. مانند همین مسئله در روابط خارجی هم صورت می‌گیرد. در این رابطه موضوع حق داشتن یا نداشتن طرف خارجی نیست، اما ورود به بازار نیاز به پول دارد که تبادل آن هم از طریق بانک صورت می‌گیرد، بانک هم زیر نظر آن‌ها قرار دارد یعنی چنانچه فرد، شرکت یا دولتی درصدد بر آید تا با کشور ایران قرارداد ببندد، مهم ترین سد این است که مورد تحریم قرار می‌گیرد و دیگر بازارها را از دست می‌دهد. راه‌هایی مانند انتقال پول چمدانی و … هم مشکلات خاص خود را دارند که شدنی نیست.
این کارشناس امور اقتصادی یادآور شد: واقعیت روابط بین‌الملل اقتضا دارد تا در مورد اصل پیوست و عدم آن تعریف داشته باشیم و با آثار نتایج نپیوستن تصمیم‌گیری کنیم. در نهایت باید پذیرفت مخالفت اعتقادی، فکری و استدلالی کشور ما برای ورود به بازار کفایت نمی‌کند. درست کردن جهان و اداره کشور دارای تعریف‌های مجزایی است. نباید فراموش کرد که برای درست کردن جهان فرصت وجود دارد، اما زمان اداره کشور محدود است وگرنه همه می‌دانند که هیچ از این قانون‌ها به نفع سرزمین ما تعریف نشده و جهت حمایت از امپریالیست‌ها حرکت می‌کند.
نماینده سابق مجلس درباره اینکه گفته می‌شود دولت به دنبال افزایش توان داخلی نبوده، ابراز کرد: براساس اعتقاد دولت اداره کشور به نوعی متاثر از روابط بین‌الملل دنیا است و به قول مقام معظم رهبری تا تحریم را دفع و رد نکنیم، پیشرفت نخواهیم داشت، چنانچه پیشرفتی هم به دست آوریم به شدت کُند خواهد بود.
ندیمی در ادامه افزود: عدم توجه دولت به داخل برای رفع مشکلات نظر دقیقی نیست زیرا پروژه‌هایی که کار می‌شود، نشان از همین امر را دارد، اما واقعیت این است که برای انجام پروژه‌ها نزدیک به هزار میلیارد تومان پول نیاز است و باید مشخص شود، منبع درآمدی آن چه چیزی خواهد بود؟ گذشته این مبلغ را از طریق صادرات تحت عنوان هر اسمی تامین می‌شد.
وی در این رابطه بیان کرد: آن دسته از افرادی که به دروغ می‌گویند چشم حکومت فقط به خارج از کشور است باید عنوان کرد هر کشوری که از بودجه‌ریزی سالانه بهره می‌برد، توجه به داخل هم دارد.