عباس موزون ـ تهیه کننده و مجری «زندگی پس از زندگی» ـ در گفت وگویی با ایسنا مشکلات کرونا برای برنامه سازان را در سه دسته کلی طبقه بندی کرد و درباره آنها گفت: طبقه اول مشکلاتی است که در ارتباطِ پروژه با مردم پیش می‌آید. دومی هم مشکلاتی است که در ارتباطِ پروژه با قوانین و مقررات پیش می‌آید؛ یکسری موارد هم مربوط به مسایل و موانعی است که کرونا در ارتباط بین خود ما (عوامل تولید) با پروژه ایجاد می‌کند.

او در ادامه صحبت هایش توضیح داد: «مهمانان و سوژه‌ها در ارتباط با یک تیم برنامه سازی از انتقال احتمالی بیماری هراس دارند و گاهی حاضر به مصاحبه نمی‌شوند. گاهی هم وقتی به مصاحبه راضی می‌شوند، خیلی با احتیاط این کار را می کنند؛ مثلا قبول نمی‌کنند که ما در منزل یا محل کارشان با ایشان مصاحبه کنیم. از سوی دیگر خودشان هم به استودیوی‌ضبط ما تشریف نمی آورند؛ تا حدی که برخی حتی برای بستن یک میکروفن یقه ای هم استرس دارند. البته از طرفی برخی عزیزان هم برعکس این بودند و به شکلی افراطی اصلا رعایت نمی‌کردند و این بار عوامل تولید که همیشه ماسک می‌زدند از آن‌ها می‌ترسیدند.»

این برنامه ساز به ذکر مثالی در این زمینه پرداخت و خاطرنشان کرد: در یکی از روستاها، مصاحبه شوندگان و میزبانانِ خونگرم، هیچکدام ماسک نمی‌زدند و خیلی هم مهمان نواز و مهربان بودند. عوامل را بغل می‌کردند و از حضورشان خوشحال بودند. در این شرایط عوامل برنامه بابت تبادل احتمالی ویروس نگران بودند.

موزون درباره ابتلای عوامل برنامه به کرونا گفت: من و خانواده‌ام همین چند ماه پیش همگی به کرونا مبتلا و قرنطینه شدیم و به لطف خدا از سر گذراندیم. یکی دیگر از مشکلات، ترک هرازگاه کار توسط عوامل بود. برای مثال یکی از عوامل اصلی ما قبول نکرد که با ما به شهرستان‌ها بیاید و ناگزیر شخص دیگری را جایگزین کردیم که ایشان هم مشکوک به کرونا شد و ما چند روز کار را تعطیل کردیم. البته درباره ایشان پس از انجام آزمایش و قرنطینه  احتیاطی بعد از ۱۲ روز اعلام شد که آنفولانزا بوده و خوشبختانه کرونا نداشتند.

تهیه کننده «زندگی پس از زندگی» درباره مشکلات درون پروژه‌ای ناشی از کرونا توضیح داد: اینکه برخی از عوامل سرکار نمی‌آیند یا اینکه برخی می‌آیند و بیمار می‌شوند، از مشکلات درون پروژه است.

او ادامه داد: مشکل دیگر اینکه ما خودمان به لحاظ اخلاقی و شرعی نگران این هستیم که مبادا موجب انتقال ویروس به مصاحبه شوندگان شویم، از این رو دائما از اسپری الکل استفاده و تمام تجهیزاتمان را ضدعفونی و از ماسک استفاده می‌کنیم. اما کرونا شرایط جدیدی را ایجاد کرده و نمی‌توان تمام مشکلات را پیش بینی کرد؛ مثلا یک بار بند ماسک یکی از عوامل پاره شد و ماسک دیگری نداشتیم و داروخانه‌ای هم در آن اطراف نبود، مجبور شدیم چند ساعت کار را به تاخیر بیندازیم. یا برای مثال قبل از وارد شدن به هر خانه ای از آن‌ها می‌خواهیم ملحفه ای پهن کنند تا ما تجهیزات تصویربرداری مان را روی آن بگذاریم و موقع خروج نیز همه چیز را ضدعفونی می‌کردیم. این مراقبت ها، فرآیند کار را برای ما خیلی طولانی و خسته کننده کرده است.

او محدودیت‌های قانونی برای جلوگیری از انتشار ویروس کرونا را یکی دیگر از مشکلات برنامه سازی در این دوران عنوان کرد و افزود: در ارتباط با قوانین و مقررات مقابله با شیوع کرونا، ما خیلی از پلان‌هایمان را از دست دادیم. مدتی به خاطر کرونا تصویربرداری ممنوع شد و ما در همان دوره باید تصویربرداری می‌کردیم. منع تردد بین شهری، منع تردد درون شهری و منع فیلم سازی فشار سنگینی روی پروژه ایجاد کرد. منع تردد درون شهری باعث می‌شد ما هر روز حدود ۶ ساعت را از دست بدهیم. وقتی پروژه عقب بیفتد مجبور می‌شویم تا کارهای دیگر را با سرعت بیشتری انجام دهیم و این روی کیفیت کار تاثیر می‌گذارد. البته ما حداکثر سعی مان را می‌کردیم و برای تدوین، ساعت‌ها بیدار می‌ماندیم. من کنار صندلی تدوین می‌خوابیدم. به دلیل همین فشردگی زمان که کرونا تشدیدش کرده بود در آن ایام روزپخش شده بودیم و گاهی پس از تدوین فقط یک ساعت تا پخش فاصله داشتیم.

موزون گفت: ما که به شهرستان‌های مختلف می‌رفتیم در معرض همه این تفاوت عملکردهای ویروس‌ها بودیم. منع تردد میان شهری هم مشکلات زیادی را برایمان ایجاد کرده بود و ما خیلی از پلاتوها را از دست دادیم. با هواپیما می‌توانستیم به مراکز استان برویم ولی وقتی به مرکز می‌رفتیم باز رفتن به شهرها ممنوع بود؛ بنابراین مجبور بودیم هر طور شده خودمان را به شهرهای مورد نظرمان برسانیم و در این راه از مردم محلی و مسوولان شهری کمک می‌گرفتیم.

این مجری تلویزیون درباره تاثیر ماسک در پنهان کردن احساسات صورت نیز گفت: وقتی ماسک زده می‌شود میمیک و حالت چهره مجری یا مهمان از دست می‌رود و گاهی لازم است تا حس و حال و احساسات چهره در برنامه دیده شود و اگر نشود تاثیرگذاری آن روی مخاطب کم می‌شود. ماسک نیمی از چهره را می‌پوشاند. ما به خاطر ماسک ها سر دوراهی بین بد و بدتر قرار می‌گرفتیم.

موزون در پایان با یادآوری خاطره‌ای از ضبط برنامه «زندگی پس از زندگی» در روزهای کرونایی، اظهار کرد: یکی از عوامل ما خیلی حساس بود و هرکس تکان می‌خورد، اسپری ضدعفونی کننده‌اش را مثل یک اسلحه کمری درمی‌آورد و شلیک می‌کرد. یک بار یکی از مهمانان برنامه، بنده را در آغوش گرفت و احوالپرسی کرد و همکار ما از کنار دستم شروع کرد به الکل پاشی به سرتا پای من؛ و بنده که بی خبر بودم ناگهانی به سمت ایشان چرخیدم و اسپری الکل به چشمم خورد و تمام روز چشم من قرمز بود و نمی‌توانستیم ضبط کنیم.

به گزارش ایسنا، «زندگی پس از زندگی» روایتی از زندگی پس از مرگ است. مهمانان این برنامه کسانی هستند که مرگ را تجربه کرده و باری دیگر به زندگی بازگشته‌اند. آن‌ها تجربه خود از مرگ را در این برنامه شرح می‌دهند.

برنامه «زندگی پس از زندگی» به دلیل پخش برنامه‌های مناسبتی دهه فجر هفته گذشته پخش نشد و این هفته هم پخش نخواهد شد اما پس از آن به روال سابق هر چهارشنبه حوالی ساعت ۲۱ به روی آنتن شبکه چهار سیما می‌رود.

انتهای پیام