به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، یکسال از سپردن سکان اداره کشور به دولت سیزدهم می‌گذرد، دولتی که به ریاست آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی و با شعار «دولت مردمی، ایران قوی» کار خود را آغاز کرد و به اذعان بسیاری از کارشناسان و ناظران، در تاریخ دولت‌های پس از انقلاب، هیچ دولتی به‌اندازه دولت سیزدهم و آیت‌الله رئیسی میراث‌دار مشکلات، ضعف‌ها و کاستی‌های برجای‌مانده از دولت پیش از خود نبوده.

وضعیت بد شاخص‌های کلان اقتصادی، کسری بودجه، کاهش ارزش پول ملی، تورم بالا و بسیاری دیگر از چالش‌ها که ماحصل سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات نادرست‌ سال‌های پیش از ۱۴۰۰ بود شرایطی را رقم زد که به گفته آیت‌الله رئیسی در اولین حضور وی در جلسه هیات دولت که با وزرای دولت قبل برگزار شد، نخستین چالش پرداخت حقوق مردادماه بود!

با این حال گرچه چالش‌ها بسیار زیاد بوده و هست، اما با همت مسئولان دولت سیزدهم اعم از رئیس جمهور، وزرا و سایر ارکان دستگاه اجرایی، طی یکسال گذشته علاوه بر رفع بسیاری از چالش‌های گذشته و تلاش برای ریل‌گذاری صحیح برای حرکت به سوی شرایط بهتر، اقدامات ارزشمندی نیز در حوزه‌های مختلف عملکردی صورت گرفته است که به نظر می‌رسد با گذشت یک سال از استقرار دولت اکنون نوبت به بازخوانی آن رسیده است.

در این گزارش به دستاوردهای دولت در حوزه سینما خواهیم پرداخت.

دولت سیزدهم در یکی از تاریک‌ترین زمان‌های تاریخ سینمای ایران، عنان این شاخه از فرهنگ را به دست گرفت. تلنبار شدن جمعیت بیکار در میان فعالان سینما، رکود مطلق تولید، بسته شدن بسیاری از سینماها و پردیس‌های سینمایی و… تنها گوشه‌ای از مختصات سینمای ایران تا قبل از روی کار آمدن دولت سیزدهم بود.

اما آنچه در این میان، از اهمیت بسزایی برخوردار بود، در ۲ حوزه مهم خلاصه می‌شد: نخست آن‌که خوراک مناسب به سینماها تزریق شود و دوم هم آن‌که، مردم برای رفتن به سینماها، تشویق شوند تا این مکان‌ها را حتی در دوران شیوع کرونا، محلی برای شیوع بیشتر این ویروس نبینند.

بر پایه همین نیازسنجی، دولت سیزدهم در نخستین گام که حکم پیش‌نیاز برای رسیدن به ۲ حوزه مهم فوق بود را با بازگشایی مداوم سینما تثبیت کرد. سینماها اماکنی امن بودند که حتی در دوران برگزاری جشنواره فیلم فجر نیز گزارشی درباره شیوع بیماری کرونا از آنها گزارش نشد. به همین دلیل طبق نخستین مصوباتی که در دولت سیزدهم به مرحله اجرا رسید، عدم‌تعطیلی سینماها حتی در وضعیت قرمز کرونایی بود.

این مهم، امنیت شغلی بسیارخوبی برای سینماداران بود. سینمادارانی که بسیاری از آنها، ترجیح داده بودند تا برای عدم‌افزایش هزینه‌های جاری، کرکره سینماها را پائین کشیده و پرسنل خود را اخراج کنند. بازگشایی محکم سینماها، بستر را برای ارتقای امنیت شغلی در میان فعالان حوزه سینما فراهم کرد.

تامین خوراک سینماها

آنچه حالا ضرورت داشت، تامین خوراک سینماهای سراسر کشور بود. نبود فیلم پرمخاطب، یکی از دلایلی بود که سینماداران را مجاب می‌کرد تا کرکره سینماهای خود را پائین بکشند. در معدود ماه‌های سال که سینماها به‌واسطه رنگ زرد و نارنجی، فعال بودند، به دلیل نبود فیلم خوب، باز هم شرایط آنها با دوران تعطیلی تفاوتی نداشت و به همین دلیل، آنها ترجیح می‌دادند با تعطیلی مداوم سینماهای خود، هزینه‌های جاری را بیشتر نکنند.

در طول یک سال گذشته، ۱۷۷ فیلم بلند سینمایی و گروه هنر و تجربه به نمایش درآمد که برای این تعداد فیلم، ۵۵۰ هزار سانس ترتیب داده شداز دیگر سو، شورای صنفی نمایش و سازمان سینمایی وقت نیز تلاش‌های بسیاری به عمل آوردند تا با ارائه مشوق‌هایی، صاحبان فیلم را به نماش آثار خود ترغیب کنند اما نتیجه، به اندازه‌ای ناگوار بود که تعداد فیلم‌های اکران شده در سال پایانی دولت دوازدهم، از ۳۵ فیلم تجاوز نکرد. عموم این فیلم‌ها نیز البته آثاری بودند که از پیش مشخص بود که اقبالی در گیشه نخواهند داشت و چون می‌دانستند وقتی اکران، روی ریل عادی خود بیفتد، شانسی برای نمایش در سینماها ندارند، از این موقعیت استفاده کرده و فیلم خود را نمایش دادند.

با این حال، اتفاق خوبی که طی یک سال گذشته در حوزه سینماهای کشور رخ داد، عادی کردن روند نمایش فیلم در سینماهای کشور بود. اتفاقی که طی آن تلاش شد تا فیلم‌های مهم نیز به روی پرده بروند تا زمینه برای استقبال بیشتر فراهم شود. به همین دلیل فیلم‌هایی چون قهرمان، گشت ۳، بی‌همه‌چیز، جنایت بی‌دقت، عنکبوت، آتابای، پوست، صحنه‌زنی و منصور، در کنار ده‌ها فیلم دیگر، طی ۶ ماه دوم سال ۱۴۰۰ به روی پرده رفتند.

طی ۵ ماه ابتدایی امسال نیز بر تعداد فیلم‌های مهم روی پرده افزوده شد تا روند اکران، به همان وضعیت رقابتی پیش از کرونا بازگشته و حالا صاحبان فیلم، تلاش کنند تا بتوانند اثر خود را در زمان مناسب، به روی پرده ببرند.

نتیجه چنین وضعیتی، نمایش ۱۷۷ فیلم بلند سینمایی و گروه هنر و تجربه در یک‌سالگی دولت سیزدهم بود که برای این تعداد فیلم، ۵۵۰ هزار سانس ترتیب داده شد. این آمار با مجموع فیلم‌های نمایش‌داده‌شده طی دوسال‌ونیم پایانی عمر دولت دوازدهم، برابری می‌کند.

افزایش مخاطبان سینما

تیر خلاص این روند، مهیا کردن زمینه‌ای برای افزایش میزان مخاطبان سینما بود. اتفاقی که بخشی از آن به صورت اتوماتیک و با نمایش فیلم‌های مهم عملیاتی می‌شد. برخی رایزنی‌ها با مراکزی چون صداوسیما و شهرداری برای انجام تبلیغات و مهم‎تر از آن، برپایی جشنواره فیلم فجر در تمامی استان‌های کشور سبب شد تا مردم، به صورت تدریجی، به سینما اقبال نشان داده و به تماشای فیلم‌ها بنشینند.

دولت سیزدهم موفق شد در یک ساله ابتدایی فعالیت خود، ۱۳ میلیون نفر را به سینماها بکشاند و این میزان مخاطب، ۳۶۶ میلیارد تومان به گیشه کشور واریز کنندالبته که هنوز با استاندارد مطلوب این حوزه، فاصله بسیاری وجود دارد اما دولت سیزدهم موفق شد در یک سالگی ابتدایی فعالیت خود، ۱۳ میلیون نفر را به سینماها بکشاند و این میزان مخاطب، ۳۶۶ میلیارد تومان به گیشه کشور واریز کنند. این اتفاق مثبت در شرایطی رخ داده که کمتر کسی گمان می‌برد سینماهای تعطیل کشور، طی یک سال به مخاطب ۱۳ میلیون نفری رسیده و اقتصاد سینما، به مرز ۳۶۶ میلیارد تومان برسد. این درحالی است که مجموع گیشه سینماها طی سال ۹۸، به عنوان آخرین سال نرمال سینما پیش از کرونا، ۳۰۰ میلیارد تومان بود که البته با چشم‌اندازی که از اکران ۷ ماه باقی‌مانده امسال برمی‌آید، رقم گیشه که هم‌اکنون، ۲۱۰ میلیارد برای ۵ ماه است، احتمالا به ۵۰۰ میلیارد تومان می‌رسد و این یعنی آن‌که، سینما به وضعیت نرمال پیش از دوران کرونا رسیده است؛ آرزوی بزرگی که شاید خوش‌بین‌ترین فعالان حوزه سینما نیز گمان نمی‌برد که طی یک‌سالگی دولت سیزدهم محقق شود اما به گواه آمارها، سینمای ایران هم‌اکنون توانسته چه به لحاظ فعال بودن سالن‌ها و سینماها، چه از نظر تعداد مخاطب و چه به لحاظ میزان فروش، به روزهای نرمال و عادی خود بازگشته و حالا با خیال آسوده‌تری می‌توان برنامه‌های بعدی که در حکم برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت برای سینما است را پیاده‎سازی کرد.

سینمای ایران در آستانه ورود به دومین سال فعالیت دولت مردمی، اگرچه هنوز مطالبات بسیاری را خواستار است اما در وضعیت نرمالی قرار دارد و این ریل‌گذاری سبب شده است تا دست سینمای ایران در هر سه حوزه تولید، توزیع و پخش، به خوبی باز بوده و به این ترتیب، باید منتظر افق‌های جدیدی بود که طی دومین سال فعالیت دولت سیزدهم در سینمای ایران نمایان می‌شود. سینمای ایران اکنون امیدوارتر از هر زمان دیگری طی یک دهه اخیر، جستجوگر موفقیت‌های کوچک و بزرگی است که مسیر اعتلای تولیدات و فعالان خود را فراهم می‌سازد.