به گزارش پایگاه خبری تجارت گردان، سال گذشته و در خلال سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، کارگردانان و بازیگرانی سیمرغ بلورین گرفتند که شاید انتظار می‌رفت این جایزه، شانس و احتمال حضور آنان را در جشنواره امسال افزایش دهد؛ اتفاقی که البته نیفتاد و برندگان بهترین فیلم، کارگردانی، تهیه کنندگی و بهترین نقش‌های اول غایبان این دوره از جشنواره فیلم فجر هستند.

همایون غنی‌زاده کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگر تئاتر و سینما است که فعالیت هنری خود را از ۱۹ سالگی شروع کرده و از سال ۸۵ تاکنون سابقه کارگردانی و روی صحنه بردن ۸ تئاتر را داشته و در سال ۹۵ رکورد فروش تئاتر در ایران را از آن خود کرده است.

غنی زاده که سال گذشته با فیلم مسخره باز در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در خلال مراسم اختتامیه، یکی از چهره های خبرسازی شد که حواشی متعددی را به جهت نپذیرفتن سیمرغ  «بخش نگاه نو» (و البته پذیرفتن  جایزه هنر و تجربه) ایجاد کرد.

حواشی ای که در تیترهای بعد از این مراسم برجسته شد چنانچه برخی در کنایه به نام فیلمش، از او به عنوان کارگردانی که مسخره بازی درآورد یاد کردند. مسخره باز فیلم متفاوتی بود که به لحاظ فرم و محتوا و به عنوان اولین اثر سینمایی یک کارگردان قابل تحسین بود و موفق شد تا در اولین تجربه حضور کارگردان، ۴ سیمرغ را برای وی به ارمغان بیاورد (سیمرغ بهترین فیلم اول، سیمرغ بهترین فیلم هنر و تجربه، سیمرغ بهترین بازیگر مکمل مرد برای علی نصریان و سیمرغ بهترین جلوه های ویژه بصری).

به رغم این درخشش فیلم و این که به واسطه جشنواره فیلم فجر جامعه هنری شناخت بیشتری از غنی زاده و کارنامه سینمایی وی پیدا کرد، امسال خبری از غنی زاده در جشنواره نیست و همچنان باید به انتظار اخباری از این کارگردان خلاق سینمای ایران داشت.

محمدحسین قاسمی تهیه کننده، سینما و تلویزیون است و یکی از دلایل شناخته شدنش نسبت به سایر همکارانش، همکاری مستمر وی با همسرش نرگس آبیار نویسنده، کارگردان و نمایشنامه نویس ایرانی است؛ شروع کار حرفه ای قاسمی در سینما به تهیه کنندگی فیلم اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند است که کارگردان این اثر آبیار بود.

قاسمی تاکنون دوبار موفق به دریافت سیمرغ بلورین شده است؛ سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مردمی، سال ۱۳۹۲ در سی و دومین جشنواره فیلم فجر و سیمرغ بلورین بهترین فیلم، سال ۱۳۹۷ در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجرکه کارگردان هردو اثر هم آبیار بوده است.

قاسمی امسال (۱۳۹۸) تهیه کنندگی فیلم سگ‌بند (برگرفته از نام یکی از فنون کشتی پهلوانی) به کارگردانی مهران احمدی و نویسندگی حمید اکبری خامنه را برعهده داشته است. فیلمی کمدی-اجتماعی که اثر متاخر مهران احمدی بعد از تجربه ساخت فیلم مصادره است. این فیلم که قرار بود برای سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر آماده شود به این جشنواره نرسید تا قاسمی هم مانند دیگر برندگان سیمرغ سال گذشته در جشنواره حاضر، حضور نداشته باشد.

هوتن شکیبا (۱۳۶۳) هنرپیشه و صداپیشه سینما است که به رغم عدم حضور پررنگ در سینما، موفق شد تا در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بالاترین جایزه سینمایی کشور یعنی سیمرغ بلورین را از آن خود کند.

شکیبا در حالی سیمرغ بهترین بازیگر نقش مرد را از آن خود کرد که نقش مقابلش الناز شاکر دوست نیز سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفت؛ اتفاقی که پیش از آنها محمدرضا فروتن و هدیه تهرانی هر دو برای بازی در فیلم قرمز تجربه اش را داشتند. عمده سابقه و مهارت شکیبا در تئاتر است؛ جایی که سالها در این فضا، سابقه تحصیل، حضور و اجرا داشته است و پس از آن مردم وی را بیشتر به واسطه بازی در تلویزیون می شناسند و از کارهای او می‌توان به بازی در فیلم‌های سینمایی طبقه حساس، هلن و مجموعه تلویزیونی لیسانسه‌ها اشاره کرد.

جایی که زمینه شناخت مردمی از وی را ایجاد کرده است. شکیبا در سال جاری حضور در فیلم تی تی به کارگردانی آیدا پناهنده را در کارنامه دارد که بار دیگر تجربه همبازی شدن با شاکردوست را تجربه کرده است، فیلمی که البته در جشنواره سی و هشتم حضور ندارد.

علی نصیریان (۱۳۱۳) بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون است. اگرچه نصیریان در سال ۱۳۸۰ به‌عنوان چهره‌های ماندگار ایرانی در رشته بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه‌یک هنری را دریافت کرد و سابقه حضور در سینمای ایران را از سال ۱۳۳۹ در کارنامه هنری دارد اما اولین تجربه دریافت سیمرغ برای وی در سال ۹۷ رقم خورد؛ جایی که پس از نیم قرن حضور در سینما و در خلال سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم مسخره باز به کارگردانی همایون غنی زاده موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

نصیریان درحالی برای بازی در فیلم مسخره‌باز سیمرغ گرفت که مسن‌ترین فردی است که تا کنون این جایزه را دریافت کرده. وی که امسال تجربه حضور در دو فیلم سینمایی (لامینور: داریوش مهرجویی و خورشید: مجید مجیدی) را داشته است اما به دلیل این که هیچ کدام از این دو اثر در جشنواره سی و هشتم حضور ندارند، نصیریان نیز یکی از غایبین بلورین این دوره از جشنواره است.

فرشته صدرعرفایی (۱۳۴۱) بازیگر، گوینده و عروسک گردانی است که به رغم سابقه حضور طولانی اش در سینما سال گذشته موفق شد تا اولین سیمرغ کارنامه هنری خود را به خانه ببرد. صدرعرفایی جزو بازیگرانی است که اگرچه سابقه حضوری طولانی در سینما (از سال ۱۳۶۲) را دارد اما شاید نوعی گزیده کاری و کم کاری در آثارش دیده می شود؛ چنانچه به رغم دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش  مکمل زن، امسال در هیچ فیلمی بازی نکرده است.

الناز شاکردوست (۱۳۶۳) بازیگر و طراح صحنه و لباس سینما، تلویزیون و تئاتر است. شاکردوست بازیگری است که به لحاظ کارنامه کاری، عمده سابقۀ حضورش در فیلم های تجاری و بدنه سینماست و در برخی موارد حتی تجربه حضور در چندین کار در طی یک سال را داشته است؛ چنانچه تنها در سال ۱۳۸۷ تجربه حضور در ۸ پروژه سینمایی را دارد.

در سال ۹۷ شاکر دوست علاوه بر فیلم شبی که ماه کامل شد، تجربه حضور در دو فیلم دیگر یعنی مطرب و من می ترسم را نیز داشت. شاکر دوست که در سال ۹۷ موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم شبی که ماه کامل شد، شد، امسال تجربه حضور در فیلم تی تی از آیدا پناهنده را دارد که دومین تجربه بازی مشترک وی با هوتن شکیبا در یک فیلم سینمایی است. فیلمی که البته در جشنواره امسال حضور ندارد تا این بازیگر نیز از غایبان جشنواره امسال باشد.

نرگس آبیار (۱۳۵۰) نویسنده، کارگردان و فیلمنامه‌نویس است. کارگردانی که سال گذشته با فیلم تحسین شده شبی که ماه کامل شد در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و جوایز متعددی را با این فیلم درو کرد. 

آبیار کار خود را با فیلم اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند (۱۳۹۰) شروع کرد و پس از آن شیار ۱۴۳ (۱۳۹۲)، نفس (۱۳۹۴) و شبی که ماه کامل شد (۱۳۹۷) را کارگردانی کرده است. عدم حضور آبیار در جشنواره امسال عجیب نیست چون هرگز عادت به حضور همیشگی نداشته و با وقفه فیلم می سازد. وقفه هایی که البته برای خلق یک اثر با کیفیت لازم و ضروری به نظر می رسند و این روند رشد و پختگی آثار را می توان در سیر حرفه ای وی مشاهده کرد.

وقت گذاشتن، صبوری و کیفیت را قربانی کمیت نکردن برای خلق یک اثر، یکی از برجسته ترین و حرفه ای ترین اصولی است که آبیار در تمامی سال‌های حضور و فعالیت حرفه ای و سینمایی خود داشته است.