ناصر صادقی عضو سابق خانه کشاورز و اتاق بازرگانی

کشورمان ده ها سال است با بحران ( های مختلفی که پیش رویش بوده اداره شده ) و با هر بحرانی، گروهی از مردم و آنها که بیشتر از دیگران در دلِ بحران حضور یافته اند، در جامعه مطرح و دیده شده اند، قدرشان دانسته شده و مورد تشویق و سپاسگزاری قرارگرفته اند. برای بعضی از آنها حتی یک روز از سال نامگذاری شده است مانند روز معلّم، روز کارگر و غیره.

خلبانان، رزمندگان، ایثارگران، آتش نشانان، معدن کاران، کشاورزان، کارآفرینان، رفتگران، محیط بانان، ورزشکاران، صادرکنندگان، غنی سازان اورانیوم، سیاستمداران، نمایندگان مجلس و اخیراً با بحران کرونا [پزشکان عزیز و پرستاران] دلسوز به شکلهای گوناگون در کانون توجّه همگانی قرار گرفته اند و در پاسخ به خدماتی که درجهت منافع ملّی و رفتار صادقانه با مردم نشان داده اند، از آنان قدرشناسی شده است.

حالا امّا می خواهم به گروهی از هموطنان عزیزمان اشاره کنم که نه تنها کارشان [متفاوت] است که خودشان نیز با دیگران [فرق] دارند. به این دلیل کارشان متفاوت است که در طول زمان بدون تعطیلی و بی وقفه جریان دارد و [همیشه] درحال انجام است و فرقشان با دیگران از این جهت است که هیچگاه [ادعایی] نداشته و منتی بر هیچکس نگذاشته اند.

ممکن است نقش برخی از مشاغل برای رونق و انجام دیگر کارها، بصورت مستقیم یا غیرمستقیم نقشی اثرگذار باشد مانند نقشی که رانندگان کامیون در رونق بازار تولیدکنندگان و فروشندگان کالا دارند، اما نقش [گروهی که منظور این یادداشت است]، مستقیماً و بصورت حیاتی در تمام کارها و مشاغل دخالت دارد و این اثر فقط [مستقیم] است نه با واسطه یا غیرمستقیم.

کار این هموطنانمان، بصورت [شبانه روز] در سراسر کشور درحال انجام است و این گروه، تنها کسانی هستند که به همه ی مردم از پیر و جوان، زن و مرد، شهری و روستایی، زندانی و آزاد، شهروند مقیم یا مهاجر، خواب یا بیدار و . . . خدمت می کنند. این گروه بزرگ و جوانمرد نه خواب دارند، نه شب دارند، نه تعطیل و نه تشویق و نه روزی در تقویم . . . 

این روزها با استفاده از خدمات این گروه بزرگ [غیرتمند]، نه تنها پزشکان و پرستاران قادرند [درمان و رسیدگی به بیماران] بحران زده از کرونا را مدیریت کنند، بلکه امکان [امن ماندن مردم در خانه ها] نیز مرهون تلاش و کار شبانه روزی آنان است.

آری، منظورم کارکنان شریف، پرکار، جوانمرد، با غیرت و میهندوست [صنعت آب و برق] کشور است. کارشناسان و کارکنان واحدهای تولید و توزیع و دیسپاچینگ و ستادی و خدماتی تأمین برق و آب کشور، از نیروگاه ها و سدهای بزرگ گرفته تا واحدهای سیّار اتّفاقات، همه جزو آن دسته از هموطنان عزیزمان هستند که بی منت و بی صدا و بی اینکه دیده شوند، زمینه ی تأمین رفاه و امنیت و سلامت تمام مردم و کشور را فراهم می کنند.

کافی است تصور شود خدای ناکرده فقط یکساعت آب یا برق، بموقع به مصرف کننده نهایی اعم از واحد مسکونی شخصی یا تأسیسات خدماتی عمومی یا بیمارستان یا هرکجای دیگر نرسد، در آنصورت [چه پیش خواهد آمد]! و همین که تا این لحظه خدمات بزرگ و ارزشمند تولید و توزیع و رساندن آب و برق به همه ی مشترکین همچنان بصورت پیوسته جریان دارد، خدا می داند که چه خون دلها خورده می شود و چه دل ها که می سوزد و چه تدابیر که اندیشیده می شود تا [حتّی یک لحظه] مردم و کشور از این منابع حیاتی محروم نشوند.

جا دارد که در این [شرایط بسیار حسّاس]، که حقیقتاً حسّاسیت واقعی حالا قابل درک است، در دلهایمان صمیمانه برای سلامت و موفّقیت [کارکنان همیشه صدیق صنعت آب و برق] کشورمان دعا کنیم و سلامت و موفقیت و شادمانی آنها را در کنار خانواده های عزیزشان که نبودن ها و شیفت های کاری و مأموریتهای این عزیزان را بخاطر آسایش و رفاه سایر مردم تحمّل می کنند و با تمام کاستی ها تاکنون ساخته اند، از پروردگار مهربان بخواهیم.

یقین دارم روزی که پزشکان و پرستاران میهنم [غول ندیدنی کرونا] را به زانو درآورند، عزیزان وزارت نیرو در سراسر کشور نیز [برق] چشمانشان، [آب] شوق را از دیدگان یکایک ایرانیان بر زمین [امید و شکوفایی] آینده سرازیر خواهد نمود.

به امید آن روز، هرچه زودتر . . .