به گزارش ایرنا، “بیش از ۳۰ سال تجربه‌اندوزی در فوتبال به عنوان بازیکن، مربی، مدیر فنی، به من دانشی زیاد در بخش های مختلف فوتبال داده است. اگر بخواهم خودم را توصیف کنم باید بگویم من یک روانشناس، استراتژیست، محرک و مبتکر هستم. می‌توان از یک بازیکن معمولی در یک سازمان پویا، مبتکر و جاه‌طلب با حذف عادات سنتی و قدیمی، یک بازیکن موفق و طبیعتا یک تیم موفق ساخت.”
صحبت از “پیتر هیوسترا” است؛ کمک مربی ۵۳ ساله و هلندی تیم پاختاکور ازبکستان. همان تیمی که در این فصل از لیگ قهرمانان آسیا شهرخودرو و استقلال را شکست داد و باید فردا(چهارشنبه) در چارچوب مرحله یک چهارم نهایی به مصاف پرسپولیس برود. هیوسترا از سال ۲۰۱۷ و همراه با شوتا آرولادزه به پاختاکور آمد تا نقشی فراتر از یک دستیار را داشته باشد. او برای یک برنامه بلندمدت به تاشکند آمد و حالا نتایج آن به وضوح قابل تشخیص است.

ابتدا از دوران بازیگری هیوسترا شروع می‌کنیم. او در دوران بازیگری برای تیم‌های خرونینخن، ویندام و توئنته در هلند بازی کرد. سپس طلایی‌ترین دورانش در گلاسکو رنجرز اسکاتلند رقم خورد و پنج سال در این تیم به عناوین متعددی دست پیدا کرد. سپس در سانفرس هیروشیمای ژاپن، بازهم خرونینخن، لیرس بلژیک و روزندال هلند بازی کرد و در سال ۲۰۰۱ به صورت رسمی کفش‌هایش را آویخت. با این وجود او در رویای مربیگری بود. به خاطر همین هم یک سال پیش از خداحافظی مربیگری را در تیم زیر ۱۷ ساله‌های هلند به عنوان کمک مربی آغاز کرد.  پیش از ورود به دنیای مربیگری باید بگوییم که هیوسترا در قامت یک وینگر به پیراهن تیم ملی هلند هم رسید و هشت بازی انجام داد. اگر مصدومیت بدموقع در آستانه جام جهانی ۱۹۹۰ برایش به وجود نمی‌آمد او را خیلی بیشتر از حالا می‌شناختیم.

هیوسترا در سال ۲۰۰۱ به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۹ ساله‌های خرونینخن انتخاب شد و چهار سال در این پست فعالیت کرد. سپس سه سال در تیم فیتس آرنهم به عنوان دستیارِ ۲ سرمربی مشغول شد. گزینه بعدی سرمربی شدن در تیم زیر ۲۱ ساله‌های آژاکس بود. این تجربه بزرگ باعث شد تا برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ سرمربی یک تیم بزرگسالان شود و بازهم پای خرونینخن در میان بود. یک فصل بسیار خوب و یک فصل نا امیدکننده برای پیتر در راه بود. او در گام بعدی به تیم تازه سقوط کرده خرافسخاپ رفت. در فصل اول تیمش تا پلی آف بالا آمد اما به اردیویژه برنگشت. در فصل دوم او با عده‌ای از هواداران به مشکل خورد و تیم را ترک کرد.
هیوسترا به دنیای جدیدی وارد شد. او در قامت مدیر فنی به فوتبال اندونزی رفت و بعد از انجام دادن کارهای آکادمیک و پایه‌ای به عنوان سرمربی موقت تیم ملی بزرگسالان این کشور در سال ۲۰۱۵ برگزیده شد. با این وجود یک ماه بعد، بازهم بدشانسی به سراغش آمد و اندونزی با محرومیت فیفا روبرو شد و او به ژاپن رفت. هیوسترا در تیم ایواکی همه‌کاره بود و یک سال هم آنجا فعالیت کرد تا اینکه پیشنهاد مشاوری در تیم ترنچین اسلواکی را قبول کرد. چند ماهی آنجا بود که آرولادزه با پیشنهادی او را به ازبکستان آورد تا دستیارش در پاختاکور شود.

باید نوسازی بزرگی در تیم ریشه‌دار ازبکستانی به وجود می‌آمد. آنها تیم را در رده هشتم تحویل گرفتند و به رده سوم رساندند و سهمیه آسیایی را به دست آوردند. در فصل دوم تیم به رتبه دوم و فینال جام حذفی رسید. سومین فصل اما شروع موفقیت همراه با جام بود. پاختاکور قهرمان ۲ جام داخلی شد و به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا رسید. حالا در شروع چهارمین فصل همکاری هیوسترا-آرولادزه با پاختاکور این تیم ازبکستانی به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده و در آستانه صعود به نیمه‌نهایی پس از ۱۶ سال قرار دارد.
هیوسترا به نوعی مغزِ پاختاکور است. او نزدیک‌ترین فرد به آرولادزه به حساب می‌آید و خیلی‌ها نقش او را در موفقیت‌های پاختاکور بیشتر از هر کسی حتی سرمربی گرجستانی می‌دانند. او یک تکنسین تمام‌عیار است که علاقه زیادی به فوتبال مالکانه و توتال فوتبالِ هلندی دارد. همان فوتبالی که پاختاکور مقابل استقلال انجام داد. فوتبالی فیزیکی و در عین حال توپ‌دوست. هیوسترا انعطاف جالبی به فوتبالِ خشکِ ازبک‌ها اضافه کرده و همین باعث شده تا این تیم خطرناک‌تر از قبل شود. هیوسترا ۲ سیستم ۱-۳-۲-۴ و ۱-۲-۳-۴ را می‌پسندد و پاختاکور هم با همین ۲ سیستم به مصاف رقبای خود می‌رود. حالا در روزهایی که شوتا آرولادزه مبتلا به کرونا شده، این هلندیِ فکور در کنار زمین بیش از پیش خودنمایی می‌کند. یحیی و دستیارانش باید مراقب حیله‌های این مرد همه‌فن‌حریف، خوش‌فکر، تکنسین و البته بدشانس باشند.