همانطور که پیش بینی می‌شد، بخش آرای مردمی، در روزهای آخر وارد چالش جدی می‌شود. امروز دبیر چهلمین جشنواره فیلم فجر، اعلام کرد که سیمرغ این بخش، از جشنواره چهلم حذف شده است. برای اهالی رسانه و سینما دوستان، این خبر هم شوک آور بود و هم قابل پیش بینی. شکایات و اعتراضات زیادی که برخی از صاحبان آثار و مخاطبان از فرآیند ثبت نظرات و اشکالات فنی موجود داشتند، هر روز حاشیه های تازه ای را بر این بخش می افزود. گرچه این حاشیه ها از سال های قبل وجود داشت و بر ذهن مخاطبان و سینماگران و رسانه ای ها، رسوب کرده بود اما انتظار می‌رفت که مشکلات رفع یا به حداقل برسد. اما واقعیت این است که سینما طرفداران پر و پا قرص زیادی دارد و در یک کلام، سینما به یک امر مهم اجتماعی در فرهنگ غنی ایرانی تبدیل شده است. سینما، آینه ای از احوال و احساسات مردم است و همه دیوارها و سدها و موانع را درنوردیده و رویاها را به تصویر کشانده است. سینما مهم است. سینما، سینماست. 

از سوی دیگر، نمی‌شود چشم بر آن همه نظر و عقیده مردم و مخاطبان محترم سینما، به راحتی، فرو بست و این همه ذوق و شوق را ندید. نمی شود آن همه شور و هیجان و تلاش طرفداران را برای فیلم‌ها و سینماگران محبوب خود، نادیده گرفت و به راحتی از کنار آن گذشت. 
ما داریم درباره جشنواره فیلم فجر صحبت می‌کنیم. این رویداد، چهل سال است که در کشورمان برگزار می‌شود و هر دوره آن، با هزاران عشق، تعهد، مسوولیت، امید و آرزو همراه بوده و خشت خشت آن، از ارزش والایی برخوردار است و قیمت نمی‌شود روی آن گذاشت. از آن موقع هم که آرای مردمی وارد جشنواره شد، اهمیت بسیاری بالایی پیدا کرد و یکی از مهم‌ترین سیمرغ‌های فجر شد. 

بنابراین خبر امروز، خبر خوبی نیست. گرچه دغدغه برگزارکنندگان آن را می‌شود درک کرد و به آن احترام گذاشت، اما آن همه احساس و عشق و علاقه را هم نمی‌شود نادیده گرفت. یکی از بخش‌هایی که تنور جشنواره فیلم فجر را داغ کرده، همین بخش آرای مردمی و رقابت برای سیمرغ آن است. حال، با حذف آن، شاید سایر سیمرغ ها هم تحت الشعاع قرار گیرد. 

اما باید این مهم را هم بپذیریم که حذف یک جایزه شاید بهتر از داشتن شبهه دار آن باشد. حتما، سینماگرانی که در این بخش، بالای جدول بودند و دلخوش و امیدوار به اقبال مردم، بسیار ناراحت و حتی عصبانی خواهند شد. از سوی دیگر، آنهایی که در میانه یا حتی پایین جدول آرا هستند، ابراز خشنودی خواهند کرد چرا که بسیاری از معترضان به این بخش، همین‌ها بودند. بنابراین همانگونه که اعلام سیمرغ بهترین فیلم در بخش آرای مردمی، می‌توانست چندین گروه فیلمساز حاضر در جشنواره را ناراضی و معترض کند، حذف آن هم، چند گروه را با ناراحتی و دلخوری همراه خواهد کرد. با این حال، آنچه که بر همه چیز ارجح و اقدم است، عدالت است. آن چیزی که نام این رویداد بزرگ سینمایی را به خود مزین کرده، همان است که با میلیون ها آمال و آرزو و اعتقاد، به وجود آمده است. انقلاب اسلامی ایران، بر مدار عدالت و احترام به آزادی انسان شکل گرفته است و درخشش فجر امید و برابری را نمایان کرده است. بنابراین، جشنواره ای که به نام این حماسه بزرگ، اعتبار پیدا کرده است هم حتما و حتما باید ویژگی ها و اهداف و آرمان های آن را به همراه داشته باشد. 

بنابراین، با اینکه ما نیز از شنیدن خبر حذف سیمرغ آرامی مردمی، ناراحت  شدیم اما به احترام آنچه که مهم تر و ارزشمندتر است، به تصمیم سیاستگزاران و مسوولان جشنواره احترام می گذاریم. اما امیدواریم که سیستم و فرآیندی برای اخذ آرای مردمی با استفاده از فناوری ها و امکانات پیشرفته به وجود آید تا دیگر نه شاهد ایجاد شبهه در آرای ارزشمند مردم باشیم و نه خدای ناکرده شاهد، تصمیمات سخت و شوک آور امروز. این سیستم رای گیری، می تواند برای جبران حذف سیمرغ مردمی، به زودی و در آینده نزدیک شکل بگیرد و سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردم برای چهلمین جشنواره فیلم فجر، به صاحب واقعی اش اعطا شود.