به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «پنجره نقل‌وانتقالاتی زمستان در فوتبال ایران باز شده و باشگاه‌ها در حال جذب بازیکنان مورد نیاز خود هستند. همه می‌دانند که یارگیری در زمستان کار بسیار سختی است؛ چرا که بازیکنان عموما تحت قرارداد باشگاه‌های خود هستند و تیم‌ها به‌سختی حاضر می‌شود رضایت‌نامه آنها را برای مشتریان صادر کنند. در نتیجه عمده انتقالات بین باشگاه‌هایی انجام می‌شود که رقیب مستقیم هم نیستند. گونه دیگری از جابه‌جایی بازیکنان هم وجود دارد که مبنی بر معاوضه نفرات است. این مدل ممکن است بین تیم‌های رقیب هم انجام شود و باشگاه‌های نزدیک، طوری با هم بازیکن عوض کنند که هر دو سود ببرند.
با همه اینها اما ظاهرا حتی پنجره نقل‌وانتقالاتی هم در فوتبال ایران به فرصتی برای کل‌کل و کری‌خوانی بین باشگاه‌ها تبدیل شده است. عجیب است که باشگاه‌های ما از هر ظرفیتی برای این قبیل جدل‌ها استفاده می‌کنند. به عنوان مثال به‌تازگی خبری در رسانه‌ها منتشر شده که اگر صحت داشته باشد، بسیار جالب است. گویا باشگاه پرسپولیس طی نامه‌ای به سپاهان شرایط انتقال دو بازیکن این تیم یعنی سروش رفیعی و شهریار مغانلو را جویا شده است. سپاهانی‌ها هم که گویا این درخواست را نوعی توهین به شأن خودشان دانسته‌اند (!) نامه متقابلی برای پرسپولیس فرستاده‌اند و برای جذب مهدی عبدی، مهدی ترابی و وحید امیری اعلام آمادگی کرده‌اند. واضح است که چنین انتقالاتی بین دو باشگاه اتفاق نخواهد افتاد اما مخاطب متحیر می‌ماند که این چه مدل برخوردی است؟ چرا باشگاه‌های مطرح ما به جای این که دنبال روش‌های کاربردی برای تقویت خود باشند، داستان را وارد فاز کل‌کل می‌کنند و دست به کارهایی می‌زنند که صرفا ممکن است برای فن‌پیج‌های سطحی اینستاگرام جذاب باشد؟
در زمستان جاری این نخستین بار نیست که چنین خبری منتشر می‌شود. پیش‌تر هم گفته می‌شد باشگاه فولاد خوزستان در ازای درخواست پرسپولیس برای انتقال شیمبا، خواهان جذب رضا اسدی، سعید آقایی و مهدی شیری شده است! حتی کودکان خردسال هم می‌دانند که چنین معاوضه‌ای امکان‌پذیر نیست. کدام باشگاه حاضر می‌شود دو مدافع چپ و راستش را به اضافه گران‌ترین خرید تابستانی‌اش بدهد و یک مهاجم ۳۸ ساله بگیرد؟ آیا واکنشی که فولاد به این موضوع نشان داده، طبیعی است؟ حرفه‌ای است؟ حداقل انتظار از باشگاه‌های نامدار کشور این است که نامه جذب بازیکن از سوی رقبا را «توهین به خود» قلمداد نکنند. همه جای دنیا این اتفاقات رخ می‌دهد؛ کمااین‌که فصل گذشته شاهد معاوضه میرالم پیانیچ و آرتور ملو بین دو باشگاه بارسلونا و یوونتوس بودیم.
به جای درگیرشدن در رویکردهای احساسی و عامه‌پسند، می‌توان نگاهی منطقی و مدبرانه به موضوع داشت و دنبال معاوضه کاربردی بازیکنان رفت. با این نگاه، حتما تیم‌هایی مثل پرسپولیس، سپاهان، استقلال و فولاد می‌توانند بازیکن بدهند، بازیکن بگیرند و سود هم ببرند. داستان اینجاست که ممکن است نقاط ضعف یک تیم با نقاط قوت تیم دیگر تلاقی کند. در غیر این صورت خیلی راحت است که شما یک نامه بی‌اثر به باشگاه مقابل بزنید و در ازای دادن یک مهره، خواهان جذب کل بازیکنان و کادر فنی آنها شوید! ۲۱ سال از ظهور لیگ برتر گذشت؛ بالاخره کی قرار است نگاه‌مان کمی حرفه‌ای شود؟»
انتهای پیام
