او در حالی که ابتدا در تلویزیون گزارشگری را آغاز کرده اما به دلیل فضای صمیمی رادیو از تلویزیون به سمت رادیو جذب و در مدیوم این رسانه ماندگار شده است با وجود اینکه درآمد آن کمتر از تلویزیون است. البته گزارشگری او در رادیو پیوندی هم با حرفه خبرنگاری اش در سال های دور دارد که حاصل ۴۰ سال تجربه است.
خسرو والی زاده پیش از فعالیت در رادیو، در دهه ۵۰ خبرنگار بوده و کار خبر را با فعالیت در خبرگزاری ایرنا آغاز کرده است. او در رادیو از مسعود اسکویی به عنوان دوست همراه و پیشکسوت خود یاد می کند که سال ها با همدیگر برنامه «صدای ورزش» را اجرا کردند. برنامه ای که حالا دیگر نیست و جایگزین دیگری به جای آن پخش می شود.
با این همه راه اندازی شبکه ای تخصصی در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، باعث شد تا بار دیگر صدای خسرو والی زاده، گزارشگر قدیمی را بیشتر بشنویم.
پیوندی از جنس خبرنگاری و گزارشگری و ۴۰ سال تجربه
این گزارشگر در گفت و گویی با ایسنا درباره ی فعالیتش در این سالها در پاسخ به اینکه چه ویژگی باعث شده تا او در رادیو به عنوان گزارشگر و کارشناس ورزشی ماندگار شود؟ اظهار کرد: من کار رسانه را با رادیو شروع نکردم، بلکه از سال ۵۸ با خبرگزاری جمهوری اسلامی فعالیتم در رسانه آغاز شد. من بازنشسته ایرنا هستم کارم را ابتدا با اپراتوری تلکس شروع کردم. سپس بعد از دو سال به گروه ورزشی ایرنا رفتم و خبرنگار گروه ورزشی شدم، بعد از آن سردبیر گروه ورزشی شدم، در ادامه نیز به مدت سه سال رئیس دفتر ایرنا در پکن بودم و دوباره به عنوان سردبیر ورزشی کارم را ادامه دادم و در سه سال آخر به عنوان سردبیر ارشد شیفت شب ایرنا کارم را دنبال کردم. سال ۸۸ بود که از ایرنا بازنشسته شدم. البته در مطبوعات و روزنامه ایران ورزشی هم کار کردم، در همین نیمه، کارم با رادیو را نیز از سال ۷۱ آغاز کردم؛ هم به عنوان کارشناس ورزشی و هم گزارشگر فوتبال. البته ابتدا به عنوان کارشناس ورزش به رادیو رفتم اما چون کارِ گزارش را دوست داشتم و کارم را بلد بودم، گزارش را هم ادامه دادم و در حال حاضر کارشناس و گزارشگر هستم.
خسرو والی زاده که ارادت خاصی به استاد فقید و پیشکسوت خود عطاء الله بهمنش دارد، همزمان با این گفت وگو، عکسی از خود در کنار این مفسر و گزارشگر قدیمی ورزشی در اختیار ایسنا قرار داده است که در ادامه مشاهده می کنید.
محیط رادیو نسبت به تلویزیون دوستانه تر است
والی زاده از علاقه اش به رادیو گفت و در عین حال در پاسخ به اینکه با وجود اختلاف دستمزد بالا در تلویزیون به نسبت رادیو، چه ویژگی در این سالها او را به سمت رادیو جذب کرده است؟ اظهار کرد: من از همان ابتدا رادیو را دوست داشتم؛ به جهت اینکه رادیو نسبت به تلویزیون محیط دوستانه تری داشت. البته در تلویزیون هم دو ـ سه سال در جام ملت های ۱۹۹۶ گزارش و کار کارشناسی کردم اما محیط تلویزیون را دوست نداشتم و محیط رادیو را بیشتر دوست داشتم با وجود اینکه درآمد آن کمتر از تلویزیون است. از طرفی چون اهل حاشیه نبودم به دنبال این بودم در یک محیط آرام کارم را ادامه دهم و به کار رسانه علاقه مند بودم؛ کاری که از سال ۵۸ شروع کردم و حالا حدود ۴۰ سال است که در آن فعالیت می کنم.
خداحافطی با قدیمی ترین برنامه ورزشی رادیو
برنامه «صدای ورزش» به عنوان اولین برنامه ای است که والی زاده از ابتدای حضورش در رادیو با مسعود اسکویی آن را اجرا و کارشناسی کرده است اما این برنامه حالا دیگر نیست.
والی زاده درباره ی این برنامه توضیح داد: در آن سالی که من فعالیتم در رادیو را آغاز کردم، هنوز رادیو ورزش تاسیس نشده بود و سال ۷۸ تاسیس شد. در سال ۷۱ ما در گروه ورزشی رادیو تهران کار می کردیم. سپس همان گروه به رادیو جوان آمدیم و در نهایت با تاسیس رادیو ورزش به این شبکه رفتیم. برنامه «صدای ورزش» از همان سال های ۷۱ یک جُنگ عصرگاهی جمعه بود که من و آقای اسکویی مجری ثابت برنامه بودیم. دو گوینده بازیگر هم داشتیم که بخش های نمایشی طنز این برنامه را اجرا می کردند. این برنامه تا یک سال پیش هم ادامه داشت که در نهایت مدیریت جدید آن را تغییر داد. این برنامه قدیمی ترین برنامه ورزشی رادیو بود که در حال حاضر برنامه دیگری جایگزین آن شده است. «صبح و ورزش» هم به عنوان برنامه ای است که از سال ها پیش به عنوان کارشناس در آن حضور داشتم و حالا نیز پخش آن در رادیو ورزش ادامه دارد. برنامه «همیشه با ورزش» نیز از جمله برنامه های تخصصی رادیو ورزش است که در این سال ها در رادیو ورزش پخش شده و به عنوان کارشناس در آن حضور داشته ام.
والی زاده درباره ی همکار و دوست خود در رادیو که همواره با او همراه بوده و برنامه هایی را اجرا کرده اند، اظهار کرد: یکی از قدیمی ترین دوستانم و یکی از اساتیدم در رادیو آقای مسعود اسکویی هستند که حالا هم در رادیو حضور دارند. یک چهره دوست داشتنی که همیشه با ایشان برنامه داشتم و نشستن کنار ایشان برای من افتخار بوده است. سعی کردم از بزرگترها و حتی کوچکترهای خود نه تنها در حوزه کاری، بلکه در موقعیت های دیگر یاد بگیرم.
رادیو جام جهانی چه تفاوتی با شبکه های دیگر داشت؟
این گزارشگر درباره راه اندازی رادیو جام جهانی در پاسخ به اینکه این رادیو تا چه میزان با برنامه ریزی قبلی راه اندازی شد تا بتواند حداقل در بحث تحلیل و گزارش پیشگام و از جهت تخصصی بودن، تفاوتی نسبت به شبکه های دیگر داشته باشد؟ اظهار کرد: معتقدم راه اندازی این رادیو نیز به برنامه ریزی بیشتری نیاز داشت؛ اما با توجه به اینکه در همان روزهای آخر، برای راه اندازی از سوی معاونت صدا تایید شد که اختصاص به جام جهانی پیدا کند، حرکت مثبتی بود. به عنوان گام اول هر کاری ممکن است دچار نقص ها و اشکالاتی باشد. قطعا دست اندرکاران رادیو می دانند که این اشکال ها بوده، اما حالا در حال بررسی هستند که نقاط ضعف و ایرادهای آن برطرف شود تا در رویدادهای آینده اتفاقات بهتری رقم بخورد. در المپیک، جام ملت های آسیا، بازی های آسیایی می شود این شبکه را به راه انداخت اما با رفع یکسری اشکالات که اگر زودتر آغاز شود، می شود برنامه سازی بهتری داشت. اما در این یک ماه جام جهانی رادیو جام جهانی توانست مخاطبانش را همراه کند با وجود اینکه دیرهنگام بود. اما هر ۶۴ بازی پخش شد، برنامه سازی هم صورت گرفت. ضمن اینکه ما استودیویی در کیش داشتیم و همکاران از آنجا گزارش می دادند و یک همکاری با رادیو و معاونت منطقه آزاد کیش بود که اتفاق افتاد.
در حمایت از تیم ملی نقد مثبت و سازنده داشتیم
والی زاده درباره ی اینکه تا چه میزان به نقد عملکرد تیم ملی پرداخته شد و رادیو جام جهانی در حمایت از تیم ملی با توجه به مسائلی که پیش رو داشت چه رویکردی اتخاذ کرد؟ گفت: ما در رادیو جام جهانی یک ساعت قبل از بازی ها کارشناسی تیم ها و داوری ها را داشتیم و گزارش صرف ارائه ندادیم. در حمایت از تیم ملی نقدهای مثبت و سازنده ای هم داشتیم. به عنوان مثال بازی مقابل انگلیس را نقد کردیم اما با توجه به اینکه دو بازی دیگر پیش رو داشتیم خیلی سراغ نقد تند نرفتیم. در بازی با ولز همه چیز خوب و مثبت بود. خود من هم آن بازی را گزارش کردم و این امید زنده شد که تیم بتواند صعود کند اما بعد از اینکه تیم کشورمان به آمریکا باخت درِ نقد باز بود و البته که باید اینگونه باشد و معتقدم آن جایی که باید، حتما نقد مطرح شود، آن هم نقد سازنده. حداقل در برنامه هایی که حضور داشتم این رویه بوده و نقد عنوان شده است. ما به حواشی توجه نکردیم و بیشتر به مسائل فنی فوتبالی پرداختیم؛ البته به حواشی دیگر هم پرداختیم.
میزان درآمدها و اختلاف آن در تلویزیون و رادیو
این گزارشگر در واکنش به میزان درآمدهای گزارشگران و مجریان و اختلاف آن در تلویزیون و رادیو و حواشی که اخیرا مبنی بر دریافت میلیاردی مجریان ویژه برنامه ها عنوان شده است، اظهار کرد: درباره میزان دستمزدها در تلویزیون اطلاع دقیقی ندارم و نمی توانم نظری بدهم؛ اما باید بگویم در مجموع اختلاف درآمد میان تلویزیون و رادیو همواره وجود داشته است و در رادیو میزان دستمزدها همیشه کمتر بوده است. ما این نقد را داشتیم و هنوز هم این اختلاف درآمد وجود دارد. البته نمی گویم از پول بدم می آید اما ۴۰ سال است کارم را با عشق و علاقه خودم دنبال کردم و بیشتر به سطح کیفی کار نگاه کردم و بعد به دستمزد رسیدم در حالی که این مقوله برعکس است. نه اینکه بی تفاوت باشم اما بیشتر به کیفیت فکر کردم.
محیط تلویزیون را دوست نداشتم/دستمزد میلیاردی هم بدهند، چشم پوشی می کنم
والی زاده که پیشنهادهایی برای اجرا در تلویزیون هم داشته و ابتدا کارش را با تلویزیون آغاز کرده است، درباره ی دور شدن از این رسانه چنین بیان کرد: من سال ۸۱ نیز به تلویزیون رفتم اما محیط آنجا را دوست نداشتم. کیفیت و آرامش در محیط کار و افرادی که با آنها کار می کنم برای من مهم است ویژگی که تاکنون در رادیو بوده است. اگر دستمزد میلیاردی هم بدهند، بدانم محیط کار اذیتم می کند، از آن حوزه چشم پوشی می کنم.
چیزی که برای آینده رسانه خطرناک است
والی زاده که در مقطعی در دانشکده خبر، خبرنویسی ورزشی و نیز آشنایی با سازمان های ورزشی را تدریس کرده است، با اعتقاد بر اینکه گزارشگری نیاز به آموزش لازم دارد، عنوان کرد: آن چیزهایی که بلد بودم سعی کردم انتقال بدهم. به هر حال ما که همیشه نیستیم؛ بنابراین آنچه را می دانیم باید به نسل بعد انتقال بدهیم و این در دین ما هم تاکید شده است. اگر هم چیزی ندانم حتما سوال می کنم. همیشه مدیون افرادی هستم که چه در مطبوعات، چه در خبرگزاری و چه در رادیو چیزی به من آموختند. انتقال تجربه به ما کمک می کند در آینده گزارشگران و گویندگان بهتری داشته باشیم. در مورد افراد صحبت نمی کنم اما در تمام رسانه ها کار گزارشگری نیاز به آموزش لازم دارد.
والی زاده در پایان با تاکید بر اینکه مسئولان رسانه باید خبرنگار و گزارشگر را اجبار کنند که درزمینه کاری خود آموزش کلاسیک ببینند، یادآور شد: یک خبرنگار زمانی که با زبان انگلیسی آشنایی نداشته باشد و کار خبر را به طور کلاسیک یاد نگرفته باشد، مطمئنا در کار خود پیشرفت نخواهد داشت و درجا می زند. به مسئولان رسانه و جوانان توصیه می کنم کار آموزش را جدی بگیرند. آموزش و کیفیت کارِ گزارشگر، خبرنگار، گوینده، عکاس و تهیه کننده باید در اولویت باشد. چیزی که کم می بینیم و افراد ضعیف در این حرفه ها زیاد شده اند و این برای آینده رسانه خطرناک است.
انتهای پیام
