به گزارش تجارت گردان ، در جهان امروز، نسل جوان با چالش‌هایی روبروست که پیش از این کمتر تجربه شده است. توسعه فناوری و گسترش دسترسی به اطلاعات باعث شده تا بسیاری از جوانان وقت زیادی را در فضای مجازی سپری کنند و از تعاملات واقعی فاصله بگیرند. این موضوع تأثیرات قابل‌توجهی بر زندگی اجتماعی و شخصی آن‌ها گذاشته و گاهی مانع از پذیرش مسئولیت‌های روزمره می‌شود. به نظر می‌رسد برخی از جوانان به جای مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی، به پناه بردن به دنیای دیجیتال روی آورده‌اند؛ مسیری که می‌تواند در بلندمدت، پیامدهای منفی بر روحیه، اعتماد به نفس و ارتباطات اجتماعی آن‌ها داشته باشد.

پرسشی که مطرح می‌شود این است: چرا برخی از جوانان از پذیرش مسئولیت‌ها دوری می‌کنند و چگونه می‌توان این روند را اصلاح کرد؟ برای یافتن پاسخ این سؤال، لازم است نگاهی عمیق‌تر به عوامل تأثیرگذار در شکل‌گیری مسئولیت‌پذیری بیندازیم.

تربیت و نقش خانواده در سال‌های اولیه زندگی از مهم‌ترین عوامل برای ایجاد حس مسئولیت‌پذیری در فرد است. اگر کودکان در خانه با وظایف کوچک آشنا نشوند و تجربه پذیرش مسئولیت نداشته باشند، در دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز توانایی رویارویی با وظایف بزرگ‌تر را نخواهند داشت. والدینی که مسئولیت دادن به فرزندان را به تعویق می‌اندازند، ممکن است با فرزندانی مواجه شوند که از انجام ساده‌ترین وظایف نیز طفره می‌روند.

یکی دیگر از عوامل مؤثر در گریز از مسئولیت، کمبود اعتماد به نفس است. اعتماد به نفس، که پایه آن در کودکی و در خانواده شکل می‌گیرد، نقش مهمی در پذیرش مسئولیت‌های مختلف دارد. نوجوانی که توانایی‌های خود را باور دارد، با آمادگی بیشتری وظایف محوله را می‌پذیرد. اما در صورتی که کودک در محیطی رشد کند که مهارت‌ها و قابلیت‌هایش مورد توجه قرار نگیرند، ممکن است در آینده از انجام وظایف مختلف دچار تردید و اضطراب شود.

علاوه بر این، اضطراب و ترس از شکست نیز می‌تواند عامل دیگری برای مسئولیت‌گریزی باشد. نوجوانانی که به دلیل فشارهای محیطی یا تجربیات منفی دچار اضطراب هستند، ممکن است از پذیرش وظایف جدید خودداری کنند. این حالت به ویژه در افرادی که با اضطراب اجتماعی یا کمبود جرأت‌مندی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بیشتر مشاهده می‌شود. چنین افرادی به دلیل ترس از اشتباه یا ناتوانی در انجام وظایف، ترجیح می‌دهند از مسئولیت‌ها فاصله بگیرند.

در نهایت، نبود انگیزه و هدف در زندگی می‌تواند عامل مهمی در کاهش مسئولیت‌پذیری باشد. فردی که آینده‌ای روشن و هدف مشخصی برای خود نمی‌بیند، معمولاً تمایلی به تلاش یا پذیرش وظایف مختلف ندارد. در مقابل، داشتن اهداف روشن می‌تواند انگیزه کافی برای پذیرش چالش‌ها و مسئولیت‌های زندگی را فراهم کند.

توجه به این عوامل و ارائه آموزش‌های مناسب از دوران کودکی می‌تواند به شکل‌گیری نسلی مسئولیت‌پذیر کمک کند؛ نسلی که آماده مواجهه با مسائل زندگی و مشارکت در بهبود جامعه باشد.