چهارده ماه است که ویروس منحوس کرونا بر پیکره جامعه چنگ انداخته و به دلیل ناشناخته بودن ابعاد آن، آحاد مختلف جامعه دچار ترس، استرس و نگرانی شده اند که اگر جانفشانی و از خودگذشتگی سفیدپوشان عرصه سلامت بخصوص پرستاران نبود، فاجعه ای عظیم رخ می داد.

پرستارانی که برگ زرینی در صفحه تاریخ سلامت کشور رقم زدند و در بخش‌های کرونایی در حالی مشغول به ارائه خدمت شدند که گاه خانواده بیماران حاضر به این خدمت رسانی به مریض خود نبودند.

سفیدپوشان عرصه سلامت که خود را مدتها از دیدار اعضا خانواده محروم کردند اما بی وقفه بر بالین بیماران بودند تا مسکنی بر درد بیماران و خانواده های آنان باشند.

نازیلا قمیان یکی از سفیدپوشان عرصه سلامت و پرستار فعال مرکز قلب تهران است که همزمان با کار حرفه ای خود در زمینه عکاسی نیز دوره دیده و مهارت دارد و با ارسال عکس های خود از لحظات مراقبت از بیماران کرونا در بیمارستان توانست مقام اول مسابقه عکاسی شورای بین المللی پرستاری ( ICN) را کسب کند.

 خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا به گفت و گو با این پرستار نمونه پرداخته، قمیان در این گفت و گو با تاکید بر اینکه بدترین وضعیت زمانی بود که ویروس کرونا به صورت کاملا ناشناخته گسترش پیدا کرد و کادر درمان را از حجم بیشمار مراجعه کنندگان و درمان آنان دچار شوک شدید کرد، گفت: روزهایی را گذراندیم که شاهد بودیم تب یا بدن درد یا حمله های قلبی یا سکته مغزی بیماران چگونه به یکباره جان آنان را می گرفت و ما می ماندیم سوگ و شوک.  

وی ادامه داد: روزهای بسیار سخت، استرس زا و پرتنشی که گاه بر روی زندگی شخصی پرستاران و کادر درمان سایه می انداخت و آنان را به ورطه افسردگی می کشاند. این در حالی بود که همزمان نگران سلامتی خود بودند تا رفت و آمد از بیمارستان به منزل عامل انتقال بیماری به خانواده نشود.

این پرستار برجسته با تاکید بر اینکه شرایط سخت و پرفشاری را تحمل کردیم، یادآور شد: غم بیماران و سختی کار از یکطرف، بی تابی و پرخاشگری همراهان بیماران هم تاب تحمل از دست می ربود و گاه کار به زد و خورد پرستاران کشیده می شد اما این سفیدپوشان سلامت همواره صبر و تحمل را پیشه خود کردند.

قمیان، استفاده چندین ساعته از ماسک و شیلد و گان را یکی دیگر از سختی های کار پرستاران و کادر درمان در طول شیوع و اوج گیری ویروس کرونا دانست و خاطرنشان کرد: چهره های پرستارانی را شاهد بودیم که ماسک روی صورتشان یادگاری حک کرده بود اما خم به ابرو نمی آوردند و به تلاش برای نجات بیماران و نشاندن لبخند بر لب همراهان می کوشیدند.

وی با تاکید بر اینکه در قبال این همه تلاش و سخت کوشی، دریافتی پرستاران بسیار ناچیز و اندک است، تصریح کرد: یکی از دغدغه های مهم پرستاران، درآمد اندک آنان در قبال کار سنگینی که انجام می دهد است تا آنجا که برخی مجبور به کار در چندین جای مختلف هستند تا خرج زندگی به دخل آن بیاید.

قمیان خاطرنشان کرد: درحالی که اگر درآمد مناسب باشد تشویقی بر بهینه شدن کارها و پیشگیری از مهاجرت از کشور خواهد بود و اما متاسفانه شرایط مالی نامناسب فشار روحی، روانی و استرس مضاعفی را منتقل کرده تا آنجا که کارکرد پرستاران را تحت تاثیر قرار داده است.

وی با اشاره به اینکه طولانی‌ترشدن تنش‌های عصبی باعث فرسودگی روحی پرستاران و کادر درمان می‌شود، اظهار داشت: من تلاش کردم برای کاهش استرس و اضطراب به کارهای هنری و عکاسی روی بیاورم تا سختی کار و سکون آن را پس بزنم. بر همین اساس شروع به عکاسی در محیط کار کردم اما متاسفانه شرایط بحرانی پیش آمده باعث شد افسردگی دامان برخی از همکاران را گرفت.

قمیان تاکید کرد: پرستاران همواره شغلی سخت داشته اند اما در یکسال اخیر بسیار سخت تر شده است. اما اگر پرستاران احساس کنند که مسوولان در کنارشان هستند و به تامین کادر مورد نیاز و پرداخت مطالبات معوقه اقدام می کنند، روحیه آنان تقویت می‌شود.

از: فاطمه دهقان نیری